Matka Danuta Wróbel odeszła do wieczności wczesnym rankiem 26 marca 2024 roku w Podkowie Leśnej. Przeżyła 69 lat, w Zgromadzeniu 54.
Urodziła się 28 lutego 1955 roku w Opocznie. Chrzest otrzymała 7 marca 1955 r. w rodzinnej parafii św. Bartłomieja w Opocznie, tam też w 1964 r. przyjęła Sakrament Bierzmowania.
Danuta była najmłodszym dzieckiem Stanisława i Julianny z domu Wijata. Miała dwoje starszego rodzeństwa: brata Mariana i siostrę Helenę. Rodzice mieszkali we wsi Wola Załężna. Tata był rolnikiem a mama prowadziła dom. Do I Komunii Świętej przystąpiła w uroczystość Bożego Ciała. Tak wspomina ten dzień i przygotowanie do niego: „bardzo przeżyłam pierwszą spowiedź, którą odprawiłam przeddzień. Pamiętam lekkość i uczucie niemożności wyrażenia szczęścia płynącego z tego doświadczenia i podzielenia go z innymi”.
Do Szkoły Podstawowej uczęszczała w Woli Załężnej i w Opocznie. W siódmej klasie zaczęła zastanawiać się nad swoim życiem i myśleć o oddaniu się Bogu w życiu zakonnym. Toteż zaraz po ukończeniu Szkoły Podstawowej w 1960 roku została przyjęta do Zgromadzenia Sióstr Służek NMP Niepokalanej w Sandomierzu. Rozpoczęła jednocześnie naukę w dziennym LO w Sandomierzu. Po uzyskaniu w 1974 roku świadectwa dojrzałości odbyła dwuletnią formację w nowicjacie. 2 lutego 1977 roku w Sandomierzu złożyła pierwsze śluby, a śluby wieczyste 14 sierpnia 1982 roku w Mariówce.
Danuta w Zgromadzeniu podejmowała różne zadania i posługi. Bezpośrednio po złożeniu pierwszych ślubów i formacji w junioracie została posłana do pracy katechetycznej. Katechizowała w Klwowie, Kłudnie, Brzeskach, Kadzi i Odrzywole, jednocześnie przez dwa lata studiowała zaocznie na Akademii Teologicznej w Warszawie. W 1982 została skierowana na studia do Rzymu. Na Akademii Antonianum w Rzymie ukończyła w 1986 roku studia teologiczne, a następnie w 1988 duchowość franciszkańską. Po studiach w czasie wakacyjnym pracowała w biurze informacyjnym dla pielgrzymów przybywających do Rzymu na beatyfikację o. Honorata Koźmińskiego.
Po powrocie do Polski w 1988 roku podjęła pracę referentki młodzieżowej i moderatorki diecezjalnej ruchu Światło- Życie w ówczesnej diecezji sandomiersko radomskiej. Bardzo lubiła swoją pracę i angażowała w nią swoje siły i talenty. Miała charyzmat do młodzieży. Cechowało ją poczucie humoru i łatwość nawiązywania kontaktów.
7 września 1991 m. Danuta została mianowana mistrzynią nowicjatu w Mariówce. Posługę tę pełniła z oddaniem i zaangażowaniem przez 9 lat. W pracy formacyjnej młodych sióstr pomagało jej doświadczenie zdobyte w pracy z młodzieżą.
Kapituła Generalna w 2000 roku wybrała m. Danutę Wróbel przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Służek NMPN. Jako przełożona generalna troszczyła się o różne wymiary życia sióstr, szczególnie zabiegała o formację stałą, była inicjatorką Wspólnoty Sercem Ogarnąć Serce (SOS) i modlitwy o trzeźwość. Towarzyszyła tworzącemu się Dziełu Promień i zabiegała o jego rozwój.
Wiele swoich sił i czasu poświęcała pracy poza Zgromadzeniem pełniąc różne funkcje: była członkinią Konsulty przy Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce, wiceprzewodniczącą Konsulty a następnie przewodniczącą Konferencji, konsultorką Komisji Pielęgniarskiej, radną Europejskiej Unii Konferencji Przełożonych Wyższych (UCESMU), członkinią Międzynarodowej Unii Przełożonych Generalnych. (UISG), członkinią a potem wiceprzewodniczącą Komisji Mieszanej, konsultorką Komisji Życia Konsekrowanego przy Konferencji Episkopatu Polski.
Po zakończeniu posługi przełożonej generalnej była odpowiedzialna za formację stałą, administrowała stronę internetową Zgromadzenia, pracowała nad odnową Instrukcji formacji, przewodniczyła komisji ds. rewizji konstytucji oraz opiekowała się Apostolską Wspólnotę FIAT.
W czasie pandemii coronawirusa, m. Danuta podupadła na zdrowiu. Nagle dały o sobie znać różne niepokojące symptomy nieznanej choroby. W grudniu 2022 roku zdiagnozowano u m. Danuty nieuleczalną chorobę, która powoli odbierała jej kolejne funkcje organizmu. W tym trudnym doświadczeniu choroby i cierpienia wspierały ją Siostry ze Zgromadzenia, rodzina, o której zawsze pamiętała i osoby jej bliskie. Powoli dojrzewała do spotkania z Panem i zawierzenia Mu swojego życia tu na ziemi i po śmierci.
W swoim życiorysie za O. Honoratem napisała: „Boże Mój, Ty wiesz lepiej ode mnie, co dla mnie potrzebne, Ty wiesz lepiej co ja znieść mogę. Chcę szukać tylko chwały Twojej i aby wielbione było we mnie imię Twoje.” W maju 2023 roku zanotowała „Zanim moje życie (…) się dopełni, chciałam prosić o przebaczenie wszystkich, którzy się czują przeze mnie skrzywdzeni lub zasmuceni. Ze swej strony przebaczam wszystkim, którzy takiego przebaczenia potrzebują. Jednych i drugich niech obmyją strumienie miłosierdzia, z otwartego Serca Jezusa.”
Uroczystości pogrzebowe śp. m. Danuty Wróbel odbyły się 27 marca 2024 roku w domu generalnym Zgromadzenia w Mariówce. Na początku liturgii uczestników pogrzebu przywitała przełożona generalna m. Mirosława Grunt, następnie został odczytany przez sekretarkę generalną s. Teresę Szymczyk biogram.
Ostatnie pożegnanie śp. m. Danuty zgromadziło ponad 20 kapłanów, bliższą i dalszą rodzinę, siostry zakonne z różnych Zgromadzeń na czele z m. Ewą Kaczmarek MChR, przewodniczącą Konsulty WPZZZ w Polsce, s. Krescencją Huk BDNP z Sekretariatu KWPZZZ, siostry ze Zgromadzeń Honorackich, z przewodniczącą KRH m. Judytą Kowalską SCM, siostry naszego Zgromadzenia: z Litwy i Łotwy oraz ze wszystkich polskich prowincji. W uroczystościach pogrzebowych wzięły udział władze lokalne z Przysuchy: pan Marek Kilianek, wicestarosta, pan Stanisław Kądziela, zastępca przewodniczącego Rady Gminy i Miasta Przysucha.
Mszy św. żałobnej przewodniczył ks. bp Piotr Turzyński z Radomia. W homilii okolicznościowej zaznaczył, że przeżywamy Wielki Tydzień, Wielki, bo sprawy są wielkie i nieporównywalne z niczym innym. Syn Boży przychodzi na świat, bierze nasze grzechy i z miłości umiera za nas na krzyżu. Pogrzeb m. Danuty wpisuje się w Wielki Tydzień. Oblubienica musi być podobna do swego Oblubieńca, a On prowadzi czasem na ścieżki chwały, radości, optymizmu, jak w Niedzielę Palmową, a czasem Oblubieniec jest w ogrójcu, a czasem na krzyżu. Czasem Oblubieniec wypróbowuje (…) odcina wszystko, ludzi, zmysły, aby tylko Jego mieć. (…). Oblubieniec zaprosił m. Danutę do siebie, była Mu potrzebna i ufamy, że poszła za Nim (…).
Po zakończonej Mszy św. żałobnej o. Dariusz Wilk CSMA – przewodniczący Konsulty WPZM w Polsce odczytał List kondolencyjny ks. bpa Artura Mizińskiego, sekretarza KEP i list od ks. bpa Jacka Kicińskiego, przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w Polsce przy KEP.
Następnie m. Ewa Kaczmarek, przewodnicząca Konsulty WPZZZ w Polsce złożyła wyrazy współczucia i podziękowanie za wkład pracy m. Danuty Wróbel w życie zakonne w Polsce i za jej ofiarną współpracę. Na koniec przełożona generalna, m. Mirosława Grunt pożegnała śp. m. Danutę Wróbel dziękując Jej za nie szczędzenie sił i pomysłów w posłudze Zgromadzeniu a także za zaangażowanie w pracę poza Zgromadzeniem. Słowa szczególnego podziękowania skierowała do s. Anny Borowej, która opiekowała się m. Danutą oraz sióstr z Podkowy Leśnej i tych sióstr, które przyjeżdżały do pomocy s. Annie. Słowa wdzięczności wyraziła wobec służb medycznych, sióstr Franciszkanek z Podkowy Leśnej i wszystkich, którzy wspomagali śp. m. Danutę. Następnie podziękowała ks. biskupowi Piotrowi Turzyńskiemu za przewodniczenie uroczystości żałobnej i wygłoszenie homilii, rodzinie na którą m. Danuta mogła zawsze liczyć, a także wszystkim kapłanom, władzom lokalnym, siostrom zakonnym z różnych Zgromadzeń i siostrom z naszego zgromadzenia.
Po Eucharystii ciało śp. m. Danuty odprowadzono na cmentarz w Smogorzowie, na miejsce wiecznego odpoczynku, gdzie razem z Siostrami Służkami NMPN oczekuje na Zmartwychwstanie.
/Siostry Służki NMPN z Mariówki/