Z wiarą w Boże Miłosierdzie zawiadamiamy, że 2 stycznia 2022 roku zmarł w nocy w szpitalu w Grodzisku Mazowieckim śp. Ks. Wacław Makoś MIC. Żył lat 93, w Zgromadzeniu 72, w kapłaństwie 66.
Ks. Wacław Makoś syn Władysława i Marianny z d. Dunia, urodził się 22 stycznia 1928 r. w Kotnowie pow. Chełmno. W latach 1935-39 ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Kotnowie. W listopadzie 1939 r. ojciec ks. Wacława został aresztowany przez członków samoobrony niemieckiej, uwięziony w obozie w Chełmnie i w niedługim czasie rozstrzelany w Kamlarkach k. Chełmna. Jesienią 1940 r. dwunastoletni Wacław razem z rodziną został wysiedlony najpierw do Szczyrzyca k. Limanowej, a następnie do Wandalina w powiecie puławskim. Tam pracując uzupełnił równocześnie zakres szkoły powszechnej na tajnych kompletach i w czerwcu 1944 r. uzyskał świadectwo ukończenia klasy siódmej. W tym czasie tragicznie zginął jego starszy brat. W roku 1944-5 ukończył I klasę gimnazjum w Opolu Lubelskim. W lipcu 1945 r. razem z matką mógł powrócić do rodzinnego Kotnowa; zgłosił się do gimnazjum i liceum w Grudziądzu i w 1948 r. uzyskał tam świadectwo dojrzałości.
W sierpniu 1948 r. rozpoczął nowicjat w Skórcu i po jego ukończeniu złożył pierwszą profesję 15 sierpnia 1949 r. W latach 1949-51 odbył na Bielanach dwuletnie studia filozofii, przy czym w roku 1950-51 był zarazem wychowawcą juwenistów na Bielanach. W roku 1951-2 był katechetą w Skórcu. Profesję wieczystą złożył w Licheniu 15 sierpnia 1952 r. W latach 1952-54 ukończył pierwsze dwa lata studiów teologicznych, a po usunięciu wspólnoty seminaryjnej z Bielan pozostałe dwa lata teologii (1954-6) ukończył w WSD we Włocławku. Tam dnia 26 czerwca 1955 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Antoniego Pawłowskiego, ordynariusza włocławskiego.
Po święceniach, w roku 1956-57 był ekonomem w mariańskim domu studiów we Włocławku, a w roku 1957-8 prefektem kleryków w Warszawie na Pradze. W latach 1958-61 byli duszpasterzem w kościele pojezuickim w Grudziądzu. W latach 1961-64 studiował mariologię na Wydziale Teologicznym KUL w Lublinie. Napisał pracę magistersko-licencjacką pt. Maryjne niewolnictwo w nauce polskich teologów w pierwszej połowie XVII wieku. Następnie w latach 1963-75 był najpierw prefektem studiów, a po utworzeniu domu zakonnego w Lublinie jego pierwszym przełożonym. W latach 1975-99 przebywał w Rzymie, gdzie pełnił obowiązki radnego generalnego, nadto przez pół kadencji ekonoma generalnego, a przez drugie pół wicegenerała oraz przez trzy kadencje przełożonego domu generalnego. Przez kilka lat był członkiem Mariańskiego Instytutu Historycznego. Po powrocie do kraju w latach 1999-2002 był przełożonym domu w Puszczy Mariańskiej. W latach 2002-12 był wicepostulatorem procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego o. Stanisława Papczyńskiego. W roku 2006 został członkiem Komisji ds. Beatyfikacji Ojca Założyciela oraz członkiem Instytutu Historii i Duchowości Mariańskiej. Po beatyfikacji o. Założyciela opublikował świadectwo Mój udział w procesie beatyfikacyjnym o. Stanisława Papczyńskiego.
Ksiądz Wacław przetłumaczył z łaciny dwa pisma O Założyciela: Inspectio cordis i Templum Dei misticum, które znalazły się w wydanym zbiorze Pisma zebrane. Napisał obszerną książkę Ojciec Stanisław od Jezusa Maryi Papczyński. Badania i refleksje. Jest autorem pomniejszych opracowań: Puszcza Mariańska. Kolebka Zgromadzenia Księży Marianów; Ojciec Kazimierz Wyszyński. Mąż modlitwy i umiłowania Eucharystii; Udział Stanisława Papczyńskiego w ocaleniu Polski i chrześcijańskiej Europy. Nadto zebrał i wydał cenne dla badań nad historią Zgromadzenia pozycje: Leges Marianæ (1999); Capitula generalia Marianorum (2002) oraz razem z ks. Zygmuntem Proczkiem MIC Pisma o. Kazimierza Wyszyńskiego (2002).
Ks. Wacław zmarł w szpitalu w Grodzisku Mazowieckim 2 stycznia 2022 roku.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się w kościele parafialnym pw. Św. Michała Archanioła w Puszczy Mariańskiej w środę, 5 stycznia 2022 roku.
Ciało naszego Współbrata zostało złożone na mariańskiej kwaterze miejscowego cmentarza
Zmarłego śp. ks. Wacława polecajmy Bożemu Miłosierdziu:
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci. Niech odpoczywa w pokoju
Ks. Piotr Kieniewicz MIC
sekretarz prowincji