Urodził się 19 kwietnia 1965 r. w Stąporkowie, w pow. koneckim, w rodzinie robotniczej Antoniego i Rozalii z d. Boczek. Ochrzczony został 25 lipca tr. w parafii Odrowąż (w ówczesnej diecezji sandomierskiej). Był najmłodszym dzieckiem w rodzinie; miał dwie siostry, Halinę (zmarłą 10 lat temu) i Wiesławę. Uczył się w szkole podstawowej w rodzinnym Pardołowie, a następnie podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Stąporkowie.
Decyzja o wstąpieniu do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni) – jak sam pisał w życiorysie, skierowanym 2 lipca 1985 r. do Zarządu Prowincjalnego SAC – dojrzała w nim, kiedy uczęszczał do IV klasy Liceum. „Dopomogły mi w niej spotkania z Pallotynami w parafii Czarna, a także na Karczówce w Kielcach”.
Nowicjat rozpoczął 15 września 1985 r. w Ząbkowicach Śląskich jako kandydat na kleryka. Pierwszą konsekrację w Stowarzyszeniu złożył 29 września 1987 r. w Ołtarzewie na ręce ks. prowincjała Czesława Parzyszka SAC, jak również wieczną – 21 września 1991 r. w Warszawie. Studia filozofii i teologii odbył w Ołtarzewie w latach 1986-1992 i tam 9 maja 1992 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk Prymasa Polski Józefa kard. Glempa.
Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w charakterze wikariusza do parafii w Białej Niżnej. W następnym roku podjął trzyletnie studia zaoczne specjalistyczne w zakresie teologii apostolstwa w Akademii Teologii Katolickiej, prowadzone przez Instytut Teologii Apostolstwa w Ołtarzewie. W 1994 r., również jako wikariusz, został przydzielony do parafii św. Józefa Rzemieślnika w Radomiu. Zarówno tutaj, jak i w Białej Niżnej, ks. Tadeusz spełniał ponadto obowiązki prefekta duszpasterstwa powołań. Od 2006 do 2015 r. był rektorem pallotyńskiej wspólnoty i proboszczem parafii Chrystusa Króla Jedynego Zbawiciela Świata w Sandomierzu, a następnie od 25 sierpnia 2015 r. – rektorem domu i proboszczem parafii Matki Bożej Różańcowej w Białej Niżnej.
Rano 8 marca 2024 r. w zakrystii kościoła doznał krwotoku podpajęczynówkowego. Tracącego przytomność pogotowie ratunkowe szybko zabrało do szpitala w Nowym Sączu i tam zmarł o godz. 15.40. Przeżył lat 59, z tego 33 lata jako profes Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego i 32 lata w kapłańskiej posłudze.
Ks. Tadeusz z całą gorliwością oddawał się pracy duszpasterskiej. Na miarę Założyciela Stowarzyszenia starał się być „apostołem z sercem bez granic, posługującym w Kościele, z Kościołem i dla Kościoła”, troszcząc się o upowszechnianie charyzmatu św. Wincentego Pallottiego w różnych miejscach, do których był posłany. Cechami istotnymi jego osobowości były dyspozycyjność i odpowiedzialność. Był osobą pogodną, pokorną, delikatną, nieabsorbującą swoją obecnością, cichą, skromną, wyrozumiałą.
„Oddaję Ci, Panie, moją duszę, moje myśli, moje oczy, moje ręce i mój język. Niech zniszczone będzie życie moje, a życie Jezusa Chrystusa niech się stanie moim życiem” (św. Wincenty Pallotti – słowa te ks. Tadeusz Nowek wypisał na obrazku prymicyjnym jako motto swego życia kapłańskiego).
Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC