Ks. dr Stanisław Charchut SAC (1932 – 2022), uczeń ks. prof. bpa Karola Wojtyły, długoletni wykładowca etyki, antropologii, historii filozofii oraz prefekt studiów w WSD w Ołtarzewie, kapelan urszulanek w Ożarowie Mazowieckim.
Urodził się 10 października 1932 r. w Iwierzycach, w pow. Dębica, w rodzinie rolnika Wojciecha i Stefanii zd. Pasela. Sakrament Chrztu otrzymał 5 dni później w parafii Nockowa (diecezja tarnowska). Wychowywał się w gronie dwóch sióstr i brata Eugeniusza. Uczył się w szkole powszechnej w Iwierzycach i w gimnazjum w Ropczycach.
Do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni) wstąpił 3 września 1949 r. w Ołtarzewie. Tam też rozpoczął nowicjat i 8 września tr. przyjął sutannę pallotyńską z rąk ks. prowincjała Stanisława Czapli. Po ukończeniu pierwszego roku kanonicznego nowicjatu uczył się przez dwa kolejne lata w liceum ogólnokształcącym w Ołtarzewie (1950-52). Na ręce ks. prowincjała S. Czapli złożył 15 sierpnia 1951 r. w Wadowicach na Kopcu pierwszą konsekrację, a trzy lata później w Ołtarzewie – konsekrację wieczną. Po uzyskaniu matury w 1952 r. rozpoczął w Ołtarzewie studia filozofii i teologii. W ołtarzewskim kościele seminaryjnym otrzymał wszystkie niższe i wyższe święcenia z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego, ówczesnego sekretarza Konferencji Episkopatu Polski – święcenia kapłańskie przyjął 19 czerwca 1958 r.
Po święceniach przez rok odbywał studium pastoralne w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej), a przez kolejny rok kształcił się w studium w Ząbkowicach Śląskich. W 1960 r. został skierowany na studia filozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które w 1964 r. uwieńczył tytułem magistra. Objął wtedy funkcję wykładowcy historii filozofii, etyki, antropologii i innych przedmiotów filozoficznych w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie. Wykłady w Seminarium prowadził aż do 2015. W 1974 r. na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie uzyskał stopień naukowy doktora teologii w zakresie etyki, na podstawie dysertacji: „Podstawy etyki w ujęciu Władysława Biegańskiego”. W latach 1978-90 był prefektem studiów. Od 1997 r. dojeżdżał też z wykładami do Seminarium Duchownego w Łowiczu.
W strukturach Stowarzyszenia ks. Stanisław należał do Komisji ds. Formacji (a latach 1988-1992) i pełnił funkcję drugiego radcy domu Ołtarzewskiego (1981-87). W 2021 r. obchodził 70. lecie konsekracji w Stowarzyszeniu.
Ks. Stanisław od wielu lat był kapelanem sióstr urszulanek w Ożarowie Mazowieckim (ul. Zamoyskiego 21). Udzielał się też w posłudze duszpasterskiej okolicznym kościołom parafialnym. W okresie wakacyjnym wyjeżdżał w celach duszpasterskich do Francji (m.in. pracował w Amiens), Anglii i Szkocji.
Kilkanaście lat temu przeszedł ciężką operację nowotworową (z powodu przerzutów raka). Szybko jednak powrócił do zdrowia i pracy, co interpretował jako interwencję samego Boga. Dopiero w ostatnich tygodniach życia zaczęły pojawiać się u niego problemy zdrowotne, które znosił cierpliwie i odważnie. Gdy już nie mógł chodzić, wtedy położył się do łóżka. W okresie choroby troskliwą opieką, życzliwością i sercem otoczyli go współbracia, a zwłaszcza alumni Seminarium. Zmarł 9 lutego 2022 r. w godzinach porannych w Ołtarzewie. Odszedł w 90. roku życia, przeżywszy 71 lat konsekracji w Stowarzyszeniu i 64 lata w kapłaństwie.
Był profesorem wielu przedmiotów, a jego wykłady cieszyły się dużym zainteresowaniem alumnów, dzięki logice, przejrzystości oraz żywemu językowi. W pamięci wielu księży pozostaje nadal we wspomnieniach, anegdotach i powiedzeniach. Pomagał klerykom w przygotowaniu misterium męki Pańskiej i innych przedstawień teatralnych. W ostatnim okresie życia oddawał się swojej pasji, jaką była dla niego praca w ogrodzie. Żył ubogo i skromnie, będąc wiernym złożonym przez siebie przyrzeczeniom w Stowarzyszeniu. Spokojnie też przyjmował cierpienia, towarzyszące mu w ostatnim czasie.
Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC