Ks. Paweł Stanoszek SDS był znanym i bardzo lubianym wychowawcą, który przeprowadził przez seminarium zastępy salwatorianów. Wszyscy salwatorianie prowincji polskiej znali go doskonale, korzystając z jego bogatej wiedzy, kierownictwa duchowego i wzoru życia zakonnego.
Uroczystości pogrzebowe w Bagnie zgromadziły dziesiątki współbraci. Mszy przewodniczył ks. bp Maciej Małyga, zaś słowo wygłosił prowincjał Polskiej Prowincji Salwatorianów ks. Józef Figiel SDS, przypominając zaslugi ks. Pawła i ukazując jego wzór do naśladowania dla wszystkich salwatorianów.
Ciało ś. p. ks. Pawła Stanoszka SDS zostało złożone w grobowcu salwatorianów w Bagnie, gdzie przez większość życia posługiwał z zapałem jako wychowawca, spowiednik i kierownik duchowy.
Polecamy naszego współbrata modlitwom!
Życiorys ks. Pawła Stanoszka SDS (aut. ks. Ireneusz Kiełbasa SDS):
Śp. Ks. Paweł Stanoszek SDS
(1933 – 2023)
imię zakonne: Innocenty.
Ks. Paweł Stanoszek przyszedł na świat dnia 1 stycznia 1933 roku w Gronowicach, w powiecie oleskim. Był synem cieśli Teodora Stanoszka i Pauliny, z domu Rogowskiej. Tydzień po urodzinach, dnia 8 stycznia 1933 roku, rodzice udali się do kościoła pw. Św. Marii Magdaleny w Starym Oleśnie, gdzie ich syn Paweł został przyjęty do wspólnoty Kościoła przez sakrament chrztu świętego. Dwa lata później rodzinę Stanoszków dotknęła tragedia, kiedy to nagle zmarła Mama ks. Pawła. Po ukończeniu szóstego roku życia rozpoczął on naukę w miejscowej szkole powszechnej.
Wkrótce Europę przysłonił cień II wojny światowej, co nie pozostało bez wpływu na dalsze losy rodziny Stanoszków. W okresie okupacji, w 1943 roku, ks. Paweł Stanoszek przystąpił do pierwszej komunii świętej w rodzinnej miejscowości. Z powodu trudności związanych z szarą codziennością okresu wojennego był on zmuszony przerwać swoją edukację w szkole powszechnej w 1944 roku. Wkrótce, z nakazu władz niemieckich, ks. Paweł wraz ze swoimi braćmi był zmuszony opuścić dom rodzinny. Cały rok 1945 spędził on w Bawarii, w amerykańskiej strefie wojskowej. W styczniu 1946 roku powrócił on do domu rodzinnego i niedługo potem został wysłany do internatu salwatorianów w Mikołowie. Tam, od lutego 1946 roku kontynuował naukę w zakresie szkoły powszechnej. W kwietniu 1946 roku przyjął on sakrament bierzmowania w Mikołowie. Następnie kontynuował naukę w zakresie szkoły średniej w Prywatnym Gimnazjum Salwatorianów w Mikołowie.
Zapewne nie bez znaczenia w procesie wyboru szkoły oraz podjęciu późniejszych decyzji o pójściu za głosem powołania była osoba ks. Celestyna Rogowskiego SDS, ówczesnego prowincjała salwatorianów a prywatnie krewnego ks. Pawła. Czas pobytu w Mikołowie był dla ks. Pawła okresem poznawania wspólnoty zakonnej salwatorianów oraz dojrzewania do podjęcia decyzji o wstąpieniu w szeregi synów duchowych Bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana. Po trzech latach, za zgodą rodziców, dnia 27 czerwca 1949 roku, złożył podanie z prośbą o przyjęcie do nowicjatu w Bagnie.
Dnia 7 września 1949 roku, kandydat z Gronowic został przyjęty do nowicjatu, otrzymał habit zakonny oraz imię Innocenty. Po roku nowicjatu w Bagnie, dnia 8 września 1950 roku, złożył on pierwszą profesję zakonną. Następnie powrócił do Mikołowa, gdzie kontynuował edukację w zakresie szkoły średniej i przygotowania do egzaminu dojrzałości. W 1952 roku ks. Paweł Stanoszek przystąpił do egzaminu maturalnego, który zdał pomyślnie. Był to ostatni rocznik maturzystów w Mikołowie. Ponieważ kilka miesięcy później, dnia 2 lipca 1952 roku, władze PRL wydały przepisy, na mocy których zamknięto szkoły katolickie w Polsce a budynki w Mikołowie, Dobroszycach i Krakowie-Zakrzówku zostały zagrabione przez władze komunistyczne. W związku z zamknięciem przez bolszewików w Polsce wydziałów teologicznych na uniwersytetach w 1952 roku ks. Paweł wraz z innymi klerykami stanął przed trudnym zadaniem znalezienia miejsca, gdzie mogliby kontynuować studia seminaryjne z zakresu filozofii i teologii?
W okresie, kiedy trwał proces erygowania Wyższego Seminarium Duchownego w Bagnie, z pomocą salwatorianom przyszli Bracia Dominikanie. Otwarli oni gościnne progi swojego studium generalnego w Krakowie, gdzie w latach 1952-58 studiował ks. Paweł Stanoszek SDS. W 1954 roku ks. Paweł podjął decyzję o ostatecznym związaniu się z Rodziną Salwatoriańską. Wyrazem tego były śluby wieczyste, które złożył dnia 8 września 1954 roku w Bagnie. Zwieńczeniem formacji duchowej oraz intelektualnej podczas studiów seminaryjnych są święcenia kapłańskie. Dnia 17 czerwca 1958 roku, wraz z liczną grupą współbraci w kościele Sióstr Wizytek w Krakowie, ks. Paweł Stanoszek otrzymał święcenia kapłańskie przez posługę biskupa Karola Pękali.
Od 30 czerwca 1958 roku ks. Paweł Stanoszek został skierowany do domu zakonnego we Wrocławiu, gdzie rozpoczął studia z filologii klasycznej na Uniwersytecie Wrocławskim oraz podejmował posługi duszpasterskie, zlecone przez superiora. Studia klasyczne zwieńczył on obroną pracy magisterskiej, pt. „M. Minucjusza Feliksa Octavius jako dialog cyceroński” w 1963 roku.
W tym okresie rozpoczął on zajęcia z klerykami w Bagnie z języka łacińskiego i greckiego. A od roku akademickiego 1964/65 prowadził także lektorat języka łacińskiego w nowicjacie bagieńskim. W 1964 roku został on skierowany do domu zakonnego w Bagnie, gdzie zaangażowany był w zajęcia dydaktyczne: języki łaciński, grecki i niemiecki. Okres obrad Soboru Watykańskiego II był dość bogaty w wydarzenia w życiu ks. Pawła. W 1965 roku został mianowany spowiednikiem dla nowicjuszy i kleryków w Bagnie. A rok później skorzystał z dobrodziejstwa uchwał X Kapituły Generalnej Salwatorianów i powrócił do używania chrzcielnego imienia – Paweł. W tym samym roku został wybrany konsultorem domu zakonnego w Bagnie.
Odpowiadając na apel przełożonego generalnego salwatorianów, ks. Paweł dnia 6 sierpnia 1967 roku, w liście do prowincjała wyraził gotowość do wyjazdu na misje w Tanzanii. W grudniu 1968 roku ks. Paweł Stanoszek został przeniesiony do domu zakonnego w Obornikach Śląskich, gdzie powierzono mu obowiązki superiora oraz ekonoma domowego. W tym okresie obowiązki ekonoma łączył z innymi zajęciami i wykładami w Bagnie. W 1970 roku ks. Paweł został mianowany wikariuszem prowincjalnym, angażując się w rozwój polskiej prowincji salwatorianów. W tymże samym roku, ks. Paweł powrócił do Bagna, gdzie od września 1970 roku, pełnił obowiązki magistra nowicjatu. Obowiązki te harmonijnie łączył z posługą wykładowcy języków klasycznych oraz niemieckiego w Bagnie. Nie opuszczał go także zapał misyjny. Dnia 2 lutego 1972 roku, w liście do prowincjała, ks. Paweł wyraził gotowość do wyjazdu do archidiecezji Winnipeg w Kanadzie, gdzie salwatorianie rozpoczęli dwa lata wcześniej posługę duszpasterską. Apostolska gorliwość ks. Pawła Stanoszka nie pozostała niezauważona. I kiedy zaistniała możliwość wyjazdu z pomocą duszpasterską do prowincji płn. Niemieckiej to został on posłany, aby w latach 1974-81 podejmować się pomocy w ramach prowincji naszych zachodnich sąsiadów oraz wśród Polonii.
W 1981 roku ks. Paweł Stanoszek powrócił do Polski i został skierowany do domu zakonnego w Bagnie, gdzie przydzielono mu obowiązki lektora języków klasycznych oraz niemieckiego. Ks. Paweł dzielił się swoimi talentami językowymi także jako tłumacz, podczas licznych uroczystości oraz spotkań najwyższych władz zakonnych. Powierzano mu również odpowiedzialne funkcje, jak chociażby urzędy: wicesuperiora i wicerektora wspólnoty Bagieńskiej w 1984 i 1987 roku. W związku z jego zaangażowaniem w spotkania międzynarodowe oraz zdolności lingwistycznych, został on delegatem na XIV Kapitułę Generalną w Steinfeld w 1987 roku. Ks. Paweł Stanoszek był ogromnie zaangażowany w proces beatyfikacyjny Założyciela Rodziny Salwatoriańskiej oraz badania historyczne i tłumaczenia tekstów źródłowych z tym związanych. Oprócz ogromnej gorliwości i pobożności ks. Paweł Stanoszek nieustannie zabiegał o stały rozwój intelektualny. Zainspirowany przez ks. prof. Antoniego Kiełbasę, podjął się od 1997 roku studiów magisterskich i licencjackich z zakresu historii Kościoła na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. A w 2004 roku sfinalizował kurs doktorancki i przedstawił rozprawę doktorską z zakresu historii Kościoła.
Przez wiele lat ks. Paweł Stanoszek stał się kimś, bez kogo trudno sobie wyobrazić Bagno. Mimo, iż był wykładowcą ogromnie wymagającym od siebie i innych, to jednak w codziennych kontaktach był człowiekiem ogromnie serdecznym i zawsze ciekawym tego czym żyje spotkany współbrat. Kim był ks. Paweł Stanoszek dla wielu pokoleń nowicjuszy i kleryków w Bagnie? Najlepiej oddają to słowa przełożonego prowincji, który w liście z dnia 5 czerwca 1990 roku, dziękując mu za długie lata posługi i podejmowanych obowiązków w Bagnie, napisał takie słowa: „Cieszymy się również z tego, że ksiądz profesor nadal pozostanie w tej wspólnocie jako wykładowca i nie tylko. Jest ksiądz profesor salwatorianinem rozmiłowanym w modlitwie i to bardzo korzystnie wpływa na kształtowanie charakterów naszych kleryków…” Takim pozostanie w pamięci współbraci. Nie tylko jako wymagający profesor, ale przede wszystkim jako zakonnik, serio traktujący swoje powołanie. Jako życzliwy i uśmiechnięty współbrat, który nie przeszedł obojętnie obok nikogo i zawsze był gotowy do rozmowy i wsparcia. Jako fachowiec od języków, chętnie dzielący się swoimi talentami. Ostatnie dni spędził w Mikołowie, gdzie przeniósł się z Bagna, kiedy wymagał już codziennej fachowej opieki medycznej.
Ks. Paweł Stanoszek zmarł dnia 30 września 2023 roku w Mikołowie. Odszedł do Pana w 90 roku życia; w 73 roku życia zakonnego i 65 roku kapłaństwa.
Za: www.sds.pl