Ks. Jan ZAJĄC SAC (1930 – 2021), duszpasterz w Polsce, Austrii i NRD, rekolekcjonista, kapelan sióstr, członek Prowincji Chrystusa Króla
Urodził się 9 listopada 1930 r. w Sarnakach, w ówczesnej diecezji siedleckiej, w rodzinie Edwarda i Kazimiery zd. Wiśniewska. Miał siostrę bliźniaczkę, która zmarła wkrótce po urodzeniu i brata. Ojciec zmarł mu młodo, w wieku 34 lat. Jan do szkoły podstawowej uczęszczał w Sarnakach, a liceum ukończył w Siedlcach. Następnie przez kilka lat pracował w Urzędzie Gminy w Sarnakach. Na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął studia polonistyki, które przerwał po pierwszym roku i w sierpniu 1955 r. wstąpił do nowicjatu Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni) w Ząbkowicach Śląskich. Sutannę pallotyńską przyjął 8 września tr. z rąk ks. prowincjała Stanisława Czapli SAC. Na jego też ręce 8 września 1957 r. złożył w Ząbkowicach pierwszą konsekrację w Stowarzyszeniu, a wieczną – trzy lata później w Ołtarzewie – na ręce ks. rektora Józefa Lisiaka SAC. Studium filozofii odbył w latach 1956-59 w Ząbkowicach, a teologii – w Ołtarzewie, w latach 1959-63. Święcenia kapłańskie przyjął 16 czerwca 1963 r. w Ołtarzewie z rąk biskupa Zygmunta Choromańskiego.
Po rocznym studium pastoralnym (tzw. tirocinium) w Ołtarzewie, pracował w duszpasterstwie przy pallotyńskich placówkach w Chełmnie (1964-65), Radomiu (1965-66) i Szczecinie (1966-70). Przez następne lata służył pomocą duszpasterską archidiecezji warszawskiej w parafiach Piastów k. Warszawy (1970-72) i Anin (w kaplicy filialnej w Międzylesiu 1972-73), a następnie został mianowany wikariuszem pallotyńskiej parafii w Poznaniu (1973-77). W międzyczasie, od 1970 r., za wiedzą przełożonych podjął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w systemie zaocznym na Studium Pastoralnym i w 1974 r. uzyskał stopień magistra.
W latach 1977-80 pełnił obowiązki rektora pallotyńskiego domu w Zakopanem i jednocześnie wikariusza-współpracownika parafii Świętej Rodziny, na terenie ośrodka duszpasterskiego Krzeptówki, powierzonego Stowarzyszeniu przez kard. Karola Wojtyłę. W 1980 r. skierowano go do duszpasterstwa przy pallotyńskiej parafii w Warszawie, a po roku został ponadto oddelegowany do pracy rekolekcyjno-misyjnej.
W 1982 r. wyjechał do Wiednia, gdzie Polska Prowincja podjęła pracę duszpasterską przy austriackim domu Stowarzyszenia na Quellenstrasse 197. Pracował tam początkowo jako wikariusz parafii pw. Królowej Apostołów, a następnie był kapelanem szpitala. Powrócił do kraju w sierpniu 1986 r. i został skierowany do Ożarowa Mazowieckiego, do pracy rekolekcyjno-misyjnej, podlegając w tym zakresie Sekretariatowi ds. Apostolstwa. We wrześniu 1987 r., na prośbę ks. Jerzego Pawlika, delegata Konferencji Episkopatu Polski dla krajów RWPG, został skierowany do pracy duszpasterskiej wśród Polaków pracujących w NRD, w obrębie administracji apostolskiej Görlitz. Mieszkał w mieście Cottbus i początkowo przynależał do wspólnoty pallotyńskiej w Ząbkowicach Śląskich, a od 1990 r. do Warszawy.
Po zakończeniu posługi duszpasterskiej w NRD, od sierpnia 1991 r. zamieszkał w Łodzi, zajmując się rekolekcjami. Od następnego roku, w tym samym charakterze, ale z uwzględnieniem potrzeb ZAK, przebywał w domu pallotyńskim przy ul. Pszczyńskiej w Warszawie. W 1993 r. został mianowany kapelanem misjonarek Świętej Rodziny w Legionowie; przynależał wtedy do domu Zarządu Prowincjalnego. Na tym stanowisku pracował do końca sierpnia 2001 r., by z kolei przenieść się do Otwocka, do domu przy ul. Stefana Żeromskiego, gdzie pomagał w duszpasterstwie parafialnym i był kapelanem kilku zgromadzeń sióstr zakonnych: sług Jezusa, sióstr de Notre Dame i orionistek. 16 czerwca 2013 r. obchodził tam złoty jubileusz kapłaństwa.
Od 2019 r. pojawiły się u niego problemy zdrowotne, które pogorszyły stan zdrowia i zmusiły go do pozostania w łóżku na stałe. Ostatecznie, 20 grudnia 2020 r. trafił do Pallotyńskiego Domu Opieki im. św. Wincentego we Wrzosowie k. Radomia. Zmarł w szpitalu przy ul. Tochtermana w Radomiu, 4 lipca o godz. 12.30. Odszedł w wieku 91 lat, przeżywszy 64 lata w pallotyńskiej konsekracji i 58 lat w kapłaństwie.
Podkreślić należy jego dyspozycyjność w podejmowaniu licznych obowiązków i duże poczucie humoru. Ks. Jan budował Stowarzyszenie i Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, żyjąc duchem św. Wincentego Pallottiego i podejmując wszelkie zadania dla nieskończonej chwały Boga, zniszczenia grzechu i zbawienia dusz. Niech Pan będzie dla Niego nagrodą za apostolską gorliwość i dobro kapłańskiego życia.
Oprac. Ks. Stanisław Tylus SAC
Za: waw.pallotyni.pl
