Dnia 1 stycznia 2023 roku zmarł ks. Anastazy Bławat SAC, wykładowca na ATK na Wydziale Teologicznym (Instytut Studiów nad Rodziną).
Ks. Anastazy Bławat SAC urodził się 18 listopada 1934 r. w Wygoninie w po- wiecie kościerskim i 25 listopada tr. został ochrzczony w kościele parafialnym w Starej Kiszewie. Dorastał w rodzinie rybaka Józefa i Heleny z d. Stopa. Miał dwie siostry: Zofię i Stefanię. Uczył się w szkole powszechnej w Starej Kiszewie, dokąd po zakończeniu II wojny światowej przeprowadzili się jego rodzice.
W 1950 r. wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego Księży Pallotynów w Chełmnie n. Wisłą, które realizowało naukę w zakresie szkoły średniej. Po li- kwidacji tej szkoły przez władze państwowe rozpoczął nowicjat we wrześniu 1952 r. na Kopcu w Wadowicach. Tam też 8 września 1954 r. na ręce ks. radcy Alojzego Żuchowskiego SAC złożył pierwszą konsekrację; natomiast wieczną konsekrację składał już w Ołtarzewie 8 września 1957 r. – na ręce ks. radcy pro- wincjalnego Stanisława Martuszewskiego SAC.
W latach 1953-55 kontynuował w Collegium Marianum na Kopcu naukę w zakresie szkoły średniej i w tym miejscu, w ramach studiów seminaryjnych, przez kolejne dwa lata (1955-57) studiował filozofię, a następnie teologię w Ołtarzewie. Święcenia kapłańskie przyjął w świątyni seminaryjnej w Ołtarzewie 4 czerwca 1961 r. z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego, sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski.
Po święceniach odbył w Ołtarzewie roczne dyrektorium, a następnie został przeniesiony do Częstochowy, gdzie jako duszpasterz pracował w pallotyńskiej parafii (1962-63). Tam też równocześnie uczęszczał do liceum ogólnokształcą- cego, a po zdaniu egzaminów maturalnych powrócił do Ołtarzewa i w 1963 r. rozpoczął studia na Wydziale Filologii Obcych Uniwersytetu Warszawskiego. Po uzyskaniu dyplomu magistra filologii germańskiej rozpoczął w 1968 r. przewód doktorski, który zakończył w 1974 r. stopniem doktorskim w zakresie nauk humanistycznych.
Od 1968 r. został zatrudniony na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Pracując jako lektor germanistyki, podjął jednocześnie studia magisterskie z teologii, w ramach specjalizacji teologii moralnej. Na tej uczelni uzyskał w 1979 r. stopień doktora teologii. Oprócz lektoratu prowadził też wykłady z pedagogiki, kultury i obyczajów polskich. Od 1981 do 2010 r. był zatrudniony w tejże Uczelni w Instytucie Studiów nad Rodziną. Ponadto w latach 1988-93 wykładał teologię moralną, teologię duchowości małżeńskiej i rodzinnej w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego w Warszawie. Tytuł doktora habilitowanego w zakresie teologii apostolstwa uzyskał w 2004 r. w Wyższej Szkole Filozoficzno-Teologicznej w Vallendar w Niemczech.
Od 1966 do 2006 r. był zatrudniony w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie, gdzie początkowo prowadził lektorat języka niemieckiego, a na- stępnie również zajęcia dydaktyczne z pedagogiki. W latach 1970-76 był kapelanem wojskowym przy Generalnym Dziekanacie Wojska Polskiego w Warszawie przy ul. Długiej. Awansował wtedy do stopnia kapitana. W 1977 r. mianowany został sekretarzem Instytutu Apostolskiego i w 1982 r. zastępcą dyrektora Instytutu Teologii Apostolstwa. W 1990 r. ustanowiono go kierownikiem Junioratu Braci; był też członkiem Komisji ds. Formacji (1990-93).
W dorobku naukowym pozostawił 15 książek i ok. 100 artykułów naukowych i popularnonaukowych. Pisał też wiersze, które opublikował w tomiku „Wdzięczni za dar kapłaństwa” (2002). Oprócz pracy naukowej podejmował w miarę możliwości pracę duszpasterską: głosił rekolekcje parafialne dla różnych grup, w tym sióstr zakonnych, księży i alumnów seminarium. Włączał się w duszpasterstwo parafialne w Ołtarzewie i Ożarowie Mazowieckim.
W lipcu 2022 r. został przeniesiony do Pallotyńskiego Domu Opieki im. św. Wincentego we Wrzosowie k. Radomia. W połowie grudnia z powodu upadku doznał złamania kości biodrowej, w wyniku czego trafił do szpitala w Radomiu. Nie zdecydował się na operację chirurgiczną i powrócił do Wrzosowa w ostatnich dniach grudnia. Tam też zmarł 1 stycznia 2023 r., ok. godz. 20.00. Odszedł w 89 roku życia, z tego 69 lat przeżył w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego poprzez pallotyńską konsekrację i 62 lata w kapłańskiej posłudze.
Bogactwo talentów, zainteresowań i prac ks. Anastazego Bławata wyrażało się w jego trosce o każdego człowieka, poszukującego wiedzy i sensu życia. Nie tylko przekazywał wiedzę z zakresu języka niemieckiego, pedagogiki, kultury i duchowości rodziny, ale poprzez swą obecność towarzyszył młodym ludziom w ich poszukiwaniach. Wiele czasu i liczne swe teksty poświęcił problematyce rodzinnej i małżeńskiej. Był też gorącym czcicielem i propagatorem tajemnicy Miłosierdzia Bożego. Szerzył ją poprzez organizowanie sympozjów naukowych i publikacje. Rozwijał teologię apostolstwa i problematykę kultury. Szcze- gólnym rysem jego duchowości kapłańskiej była pobożność maryjna. Jest on twórcą tytułu Matka Boża Wychowawczyni, nadanego NMP z Czarnej, pod którym obraz ten został koronowany w 1999 r. Temu Sanktuarium poświęcił też szereg swoich opracowań.
Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC