W lubelskim Domu Pomocy Społecznej im. św. Matki Teresy z Kalkuty zmarł ks. Aleksander Olczyński MIC. Jego pogrzeb będzie miał miejsce we wtorek, 10 sierpnia 2021 roku w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy ul. Bazylianówka 85 w Lublinie. O godzinie 11:30 różaniec i o godz. 12:00 Eucharystia. Ciało ks. Aleksandra zostanie złożone do mariańskiego grobu na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie.
Ks. Aleksander Olczyński MIC, syn Franciszka i Marianny z d. Wąsek, urodził się 14 października 1929 roku we Frampolu, pow. Biłgoraj, w diecezji lubelskiej. Po ukończeniu 6 klas szkoły powszechnej w czasie wojny i 2 klas szkoły zawodowej oraz prywatnej praktyki w zawodzie szewskim we Frampolu, w 1949 roku został przyjęty do mariańskiego juwenatu w Warszawie na Wileńskiej i uczęszczał do Państwowego Liceum dla Dorosłych w Warszawie na Grochowie. Po ukończeniu drugiej klasy liceum, w roku 1950-51 odbył w Skórcu nowicjat i tam w dniu 15 sierpnia 1951 roku złożył pierwsze śluby. Następnie został przeniesiony na Bielany, gdzie uczęszczał do klasy X. W latach 1952-56 przebywał w domu na Wileńskiej: w pierwszym roku pobytu oddelegowany do pracy fizycznej w domu; po ukończeniu klasy XI w 1954 r. zdał egzamin dojrzałości przed komisją powołaną przez ojca prowincjała. Przez kolejne dwa lata studiował filozofię. Śluby wieczyste złożył 15 sierpnia 1956 roku w Gietrzwałdzie. W latach 1956-60 ukończył studia teologiczne w WSD we Włocławku. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 czerwca 1960 roku w Bazylice Katedralnej we Włocławku z rąk Biskupa włocławskiego Antoniego Pawłowskiego.
Zgodnie z ówczesną praktyką, w pierwszym roku po święceniach ukończył studium pastoralne (tirocinium) w Krakowie u ojców Franciszkanów Konwentualnych. W roku 1961-62 najpierw krótko pracował w Głuchołazach, a potem w Warszawie na Wileńskiej jako współpracownik w duszpasterstwie; zaś w latach 1962-64 został delegowany do pracy w diecezji gorzowskiej, gdzie był wikariuszem kolejno w parafiach Lubiszyn, Międzyrzecz i Krosno Odrzańskie, przez pierwszy rok formalnie będąc przypisanym do domu praskiego, a następnie do domu bielańskiego. W latach 1964-66 był ponownie współpracownikiem w duszpasterstwie i katechetą w Głuchołazach, a w roku 1966-67 katechetą w Kiwitach. W latach 1967-69 rezydując na Bielanach, był współpracownikiem w duszpasterstwie powołań i misjonarzem parafialnym. W roku 1969-70 był katechetą w Goźlinie. W roku 1970-71 przeniesiony do Warszawy najpierw na Wileńską, a następnie na Marymont miał zlecone obowiązki katechety. W roku 1971 ponownie przeniesiony na Wileńską, został mianowany wikariuszem parafii.
W październiku 1972 roku został skierowany na misje do Argentyny i podjął pracę w Rosario. Po powrocie do Polski został wyznaczony do pracy w sanktuarium licheńskim; przebywał tam w latach 1978-82. W roku 1982-83 po raz trzeci posługiwał w Głuchołazach w charakterze katechety i współpracownika w duszpasterstwie. W roku 1983 został przeniesiony do Stoczka i przeznaczony do pracy rekolekcyjnej. Pozostawał tam do 1986 roku. W roku 1986-87 został skierowany do pracy w domu na Wileńskiej w charakterze pomocnika w duszpasterstwie. W roku 1987-88 był spowiednikiem w sanktuarium MB Licheńskiej. W marcu 1988 r. został przeniesiony do domu w Sulejówku, a w sierpniu tego roku został rektorem kościoła i rezydencji w Rzepiskach.
W listopadzie 1989 roku przeniesiony do Rdzawki, był pomocnikiem w duszpasterstwie. W latach 1993-95 pomagał w duszpasterstwie parafialnym na Stegnach. Zarówno podczas pobytu w Rdzawce, jak i na Stegnach, ks. Aleksander często wyjeżdżał na Białoruś, zwłaszcza do Borysowa, aby tam wspierać współbraci w pracy duszpasterskiej. W latach 1995-98 został przeniesiony do domu w Borysowie; był tam współpracownikiem w duszpasterstwie prowadzonym w licznych kościołach i kaplicach, obsługiwanych przez tamtejszych współbraci. W grudniu 2000 roku ks. prowincjał przeniósł ks. Aleksandra do domu w Orszy i polecił podjąć obowiązki wyznaczone mu przez ordynariusza diecezji witebskiej.
W 2002 roku został przeniesiony z Orszy do domu w Licheniu, a w 2003 przeniesiony do rezydencji w Rzepiskach. W marcu 2009 roku został przeniesiony do rezydencji pw. św. Cyryla i Metodego w Lublinie. Ostatnie trzy lata życia spędził w domu seminaryjnym w Lublinie, otoczony troskliwą opieką współbraci. Zmarł w lubelskim domu pomocy społecznej im. św. Matki Teresy z Kalkuty 5 sierpnia 2021 roku.
Za: www.marianie.pl
