Ze smutkiem, lecz również z głęboką ufnością i wiarą w zmartwychwstanie i życie wieczne informujemy, że w puszczykowskim szpitalu w godzinach popołudniowych w poniedziałek 4 września 2023 r. do wieczności został odwołany najstarszy chrystusowiec, śp. ks. Jan Pranke SChr, l. 94, przed laty wieloletni duszpasterz polonijny we Francji.
Później, po ustaleniach poinformujemy o szczegółach uroczystości pogrzebowych
Zmarłego Współbrata polecajmy miłosierdziu Bożemu
Requiescat in pace…
* * *
Ks. Jan Pranke SChr, syn Franciszka i Stanisławy zd. Zabel, urodził się 8 lutego 1929 r. w Morzewie, w powiecie chodzieskim, w województwie poznańskim. Został ochrzczony tydzień później w miejscowym kościele parafialnym pw. Przemienienia Pańskiego. Sakrament bierzmowania przyjął 23 maja 1948 r. w poznańskiej archikatedrze, a we wrześniu 1948 r. wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców i rozpoczął nowicjat w Puszczykowie. Rok później, 29 września 1949 r., w Ziębicach złożył pierwszą profesję zakonną. Natomiast po kolejnych trzech latach, 29 września 1952 r., w Poznaniu – profesję wieczystą. Święcenia kapłańskie przyjął w Poznaniu 15 kwietnia 1956 r. z rąk abpa Walentego Dymka.
Po święceniach przez kilka miesięcy posługiwał jako kapelan bpa Bolesława Kominka, biskupa we Wrocławiu (późniejszego arcybiskupa-metropolity wrocławskiego i kardynała), a w styczniu 1957 r. otrzymał nominację wikariuszowską do parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Golczewie i była to jedyna parafia w ojczyźnie, w której posługiwał. Po roku pracy duszpasterskiej w Golczewie w lutym 1958 r. został skierowany do pracy wśród Polonii we Francji. Rozpoczął ją od posługi w największej wówczas placówce polonijnej chrystusowców w Bruay-en-Artois na północy Francji. W niej dojeżdżał m.in. do Houdain, gdzie wybudował i wyposażył kaplicę ku czci Matki Bożej Królowej Polski, Polonii i świata. Następnie podjął posługę duszpasterską w regionie paryskim: w latach 1965-1968 pracował w Saint Denis, dojeżdżając też do Sartrouville i Argenteuil. Od 1968 r. kontynuował dojazdy, a gdy znalazła się możliwość zamieszkania, w 1975 r. zamieszkał w Sartrouville. W północno-zachodnich przedmieściach Paryża posługiwał dla Polonii do 1998 r.
W 1999 r., po rocznym urlopie sabatycznym, zaangażował się w duszpasterstwo dla Kościoła lokalnego w sektorze duszpasterskim w Montigny-lès-Cormeilles w diecezji Pontoise. Jesienią 2013 r. powrócił do Polski i zamieszkał w domu chrystusowca-seniora w Puszczykowie. Stamtąd jeszcze wielokrotnie udawał się do Francji, zwłaszcza w sprawach zdrowotnych oraz by uczestniczyć w dorocznych rekolekcjach zakonnych ze Współbraćmi z prowincji (po raz ostatni w nich uczestniczył w 2022 r., a odbyły się one w Domu Głównym Towarzystwa w Poznaniu).
Piastował odpowiedzialne funkcje najpierw w Wiceprowincji, a potem w Prowincji Matki Bożej Częstochowskiej: w latach 1969-1978 był Pierwszym Radnym i zastępcą przełożonego w Wiceprowincji, a w latach 1983-1989 członkiem Rady Prowincji i wiceprowincjałem. Długie lata służył jako spowiednik sióstr serafitek w Montmorency i Deuil la Barre. Jego ponad pięćdziesięcioletnie pełne zaangażowania posługiwanie zostało dostrzeżone: w 2018 r., w roku stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym uhonorowano ofiarną posługę kapłańską ks. Jana pośród polskich górniczych rodzin w Bruay La Buissière, Houdain, Haillicourt i Divion a następnie w regionie paryskim – w Saint Denis, Sartrouville i Argenteuil, gdzie nie tylko budował czy remontował kaplice, lecz tworzył żywą wspólnotę Kościoła, pielęgnującą kulturę i tradycje ojczyste oraz utrzymującą w różnorodny sposób więź z krajem, choćby przez organizowanie pomocy humanitarnej dla rodaków w ojczyźnie w czasie stanu wojennego.
Jego ziemska pielgrzymka zakończyła się w poniedziałkowe popołudnie 4 września 2023 r. w puszczykowskim szpitalu.
Za: chrystusowcy.pl