19 marca 2024 roku w wieku 95 lat, w 78 roku życia zakonnego i 70 roku kapłaństwa odszedł do Pana Br. Dominik Marian Orczykowski – Prezbiter Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie a światłość wiekuista niechaj mu świeci. Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.
UROCZYSTOŚCI POGRZEBOWE – SOBOTA 23 MARCA 2024
KOŚCIÓŁ KAPUCYNÓW PW. MB CZĘSTOCHOWSKIEJ W KRAKOWIE OLSZANICY
ul. Grzegorza Korzeniaka 16, 30-298 Kraków
Godz. 10.30 RÓŻANIEC ZA ZMARŁEGO
Godz. 11.00 MSZA ŚW. POGRZEBOWA
Po Mszy świętej udamy się na cmentarz w Krakowie Olszanicy
Br. Dominik Orczykowski urodził się 29.06.1928 r. w Drohobyczu, w województwie lwowskim. Na chrzcie otrzymał imiona Marian Władysław. Do nowicjatu Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Sędziszowie Małopolskim wstąpił w roku 1945, a rok później złożył tam pierwszą profesję zakonną. Po ukończeniu nauki w Liceum Księży Misjonarzy w Krakowie zdał maturę i podjął studia filozoficzno-teologiczne w seminarium kapucyńskim. Śluby wieczyste złożył w Krakowie w 1949 roku, zaś święcenia diakonatu przyjął w roku 1953. Po przyjęciu z rąk bpa Franciszka Jopa święceń kapłańskich w roku 1954 rozpoczął swoją długą posługę duszpasterską. Początkowo posługiwał głównie jako kaznodzieja, katecheta i spowiednik, jednak z czasem profil jego duszpasterskiej drogi stał się bardzo charakterystyczny.
Duszpasterz harcerzy
Choć od dziecka związany był z harcerstwem, to jako zakonnik powrócił do niego w roku 1957, obejmując swoją opieką duszpasterską harcerzy w Gorzowie Wielkopolskim. Wielkie zamiłowanie do harcerstwa powróciło z pełną mocą. W latach 1981-1986 w Krakowie był duszpasterzem-kapelanem harcerzy, wtedy to w Krakowskiej 19 Lotniczej zdobył stopnie harcerskie: Harcerza Orlego i Harcerza Rzeczypospolitej oraz wszystkie stopnie instruktorskie: przewodnika, podharcmistrza i harcmistrza. Z czasem też otrzymał harcerskie miano puszczańskie z totemem „Pogodny Orlik” i przyjęty został do Komandorii Szczepów Lotniczych. W 1982 z grupy klerków kapucyńskiego WSD utworzył I Próbną Drużynę Harcerzy im. św. Franciszka z Asyżu. Uczestniczył w tworzeniu Białych Służb (BS), organizował i uczestniczył w licznych obozach harcerskich oraz harcerskich pielgrzymkach zagranicznych m.in. do Rzymu, Castel Gandolfo, Fatimy i Lourdes. Jako delegat uczestniczył wielu walnych zjazdach ZHR, a także brał udział w uchwaleniu Statutu Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. W roku 2002 został przyjęty do Kręgu Harcmistrzów ZHR. Za swoje zaangażowanie na rzecz rozwoju harcerstwa w Polsce otrzymał liczne odznaczenia – m.in. Znak Puszczańskiego Uznania, Krzyż Honorowy ZHR „Semper Fidelis”, czy Złoty Medal Harcerskiej Wdzięczności im. Andrzeja Małkowskiego.
Duszpasterz lotników
Jego zainteresowanie lotnictwem, a zwłaszcza szybownictwem, rozpoczęło się wraz z pierwszym pasażerskim lotem, który odbył się w Krośnie w 1961 r. Od tego dnia, poświęcał swoje siły na rzecz duszpasterstwa lotników. Dzięki kontaktom z pilotami spędził w powietrzu kilkadziesiąt godzin. Niestety z uwagi na wadę wzroku, nigdy nie mógł zostać pilotem. W roku 1962 jako pasażer zdobył wspólny rekord krajowy w klasie D-2 szybowców wielomiejscowych. Jako pomocnik i duszpasterz uczestniczył w wielu zawodach szybowcowych w Polsce i za granicą. Wraz z reprezentantami Polski był m.in. na zawodach w Lesznie, Bolzano i Rieti (Włochy), Pér (Węgry), Räyskälä (Finlandia), Chateauroux (Francja), Örebro (Szwecji), Wiener Neustadt (Austria). Był fundatorem pucharu przechodniego (Puchar Brata Dominika) dla szybownika, który zdobędzie najlepsze wyniki w pierwszej dekadzie sierpnia każdego roku. Począwszy od roku 1979, organizował corocznie 10 grudnia Msze św. dla lotników w Domku Loretańskim znajdującym się przy kapucyńskim kościele pw. Zwiastowania NMP w Krakowie. Cieszył się wielkim uznaniem w środowisku lotniczym, o czym świadczą licznie przyznawane mu nagrody i tytuły takie jak: Zasłużony Działacz Lotnictwa Sportowego, Błękitne Skrzydła, Medal 50-lecia Głównego Ośrodka Badań Lotniczo-Lekarskich Aeroklubu Polskiego, Honorowe Wyróżnienie im. Dedala Aeroklubu Polskiego. Był członkiem, lub członkiem honorowym, wielu aeroklubów oraz autorem kilku artykułów związanych z duszpasterstwem lotników.
Jego wyjątkowa droga duszpasterska doceniana była również przez władze państwowe, co wyrażono m.in. poprzez uhonorowanie go takimi odznaczeniami jak: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta), Krzyż Wolności i Solidarności, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
Za: www.kapucyni.pl