ŚP. Brat Dariusz Popławski, profes wieczysty Prowincji Matki Bożej Niepokalanej Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Polsce, jubilat w Zakonie, zmarł 7 listopada 2020 r. w szpitalu w Sochaczewie w wieku 48 lat, przeżywszy w Zakonie 28 lat.
ŚP. Br. Dariusz urodził się 16 czerwca 1972 r. w Białymstoku, w rodzinie robotniczej, z rodziców Janusza i Teresy z domu Piekarska. Miał jednego brata. Sakrament Chrztu Świętego otrzymał 22 lipca 1972 r. w bazylice pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku, a sakrament Bierzmowania przyjął 10 maja 1986 r. w parafii p.w. Św. Stanisława Biskupa Męczennika w Białymstoku.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w 1987 r. kontynuował naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej należącej do Zespołu Szkół Gastronomicznych, przygotowując się do zawodu ciastkarza. Dnia 6 czerwca 1990 r. złożył egzamin z nauki zawodu i uzyskał tytuł robotnika wykwalifikowanego w tym zawodzie. W opinii swego katechety wyróżniał się ogromną sumiennością i pilnością w uczęszczaniu na katechizację. Był człowiekiem niezwykle wrażliwym na potrzeby ludzkie i bardzo chętnie przychodził z pomocą potrzebującym.
Od lat młodzieńczych odczuwał wielką chęć służenia Panu Bogu, bardzo chętnie i pobożnie uczestniczył we Mszach Świętych i innych nabożeństwach oraz wiele czasu poświęcał na osobistą modlitwę. W międzyczasie też wiele słyszał o św. Maksymilianie. Pociągnięty ideałem ojca Kolbego, 29 sierpnia 1990 r. zwrócił się z prośbą do ówczesnego Prowincjała, aby mógł „służyć Bogu i bliźniemu w Niepokalanowie”.
Dnia 3 listopada 1990 r. zapukał do bram niepokalanowskiego klasztoru, gdzie pod okiem o. Ignacego Rejcha rozpoczął postulat. Rozeznając swoje powołanie, 24 lipca 1991 r. zwrócił się z prośbą o przyjęcie go do nowicjatu, motywując ją „chęcią całkowitego oddania się na służbę Bogu i ludziom przez ręce Matki Niepokalanej na wzór Serafickiego Ojca św. Franciszka i patrona tegoż zakonu św. Ojca Maksymiliana”.
Nowicjat rozpoczął dnia 8 września 1991 r. w Smardzewicach pod kierunkiem Mistrza o. Mikołaja Walczaka. Pierwszą profesję zakonną Brat Dariusz złożył dnia 8 września 1992 r., po czym został przeniesiony do Niepokalanowa, aby kontynuować swoją zakonną formację na junioracie, gdzie został skierowany do pracy w kuchni klasztornej. W opinii jego wychowawców był człowiekiem niezwykle pracowitym, sumiennym, skorym do innowacji, zawsze chętnym do pracy na rzecz Wspólnoty zakonnej. Nie lubił marazmu i miernoty, stawiał sobie wysokie wymagania i wiele pracował nad sobą. Jak w pracy tak i w życiu duchowym był ogromnie gorliwy, wiele czasu spędzał na modlitwie indywidualnej, a także na pogłębianiu swojej wiedzy z duchowości franciszkańskiej poprzez lekturę dzieł mistyków oraz rozmowy z braćmi na ten temat. Z usposobienia był cichy, powolny, ale konsekwentnie potrafił iść za wyznaczonym sobie celem. Cechowała go prawdziwa szczerość, otwartość i szacunek do innych.
Dnia 31 lipca 1997 r. w podaniu o dopuszczenie do złożenia ślubów wieczystych napisał: „Po odbyciu okresu junioratu i głębokim zastanowieniu, pragnę świadomie i dobrowolnie ślubować na całe życie Bogu, Kościołowi oraz Zakonowi Braci Mniejszych Konwentualnych: posłuszeństwo, ubóstwo i czystość. Wierzę, że Niepokalana pomoże mi w zachowaniu tego wszystkiego”. Profesję wieczystą złożył w Niepokalanowie w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny 8 grudnia 1997 r. na ręce O. Prowincjała Mansweta Wardyna.
Całe swoje życie zakonne, poza rokiem nowicjatu w Smardzewicach, Brat Dariusz spędził w Niepokalanowie, który szczerze kochał jako klasztor będący całkowitą własnością Niepokalanej. Od początku swojego pobytu w tym klasztorze aż do śmierci pracował w kuchni klasztornej, w której przez wiele lat pełnił funkcję kierownika. Jedynie na krótki czas, w ciągu 29 lat pobytu w Niepokalanowie, był kierowany do pracy w klasztornej piekarni, informacji, krawczarni i kaplicy św. Maksymiliana. Jako kierownik kuchni był nieprawdopodobnie pracowity, odpowiedzialny, wiele wymagający od siebie, ale niezwykle wyrozumiały i życzliwy dla swoich współpracowników zarówno braci jak i świeckich. W sposób niemalże doskonały opanował sztukę kulinarną, którą doceniali nie tylko współbracia, ale również przybywający do Niepokalanowa pielgrzymi korzystający z posiłków w domu rekolekcyjnym.
Mając nadzieję, że Brat Dariusz uczestniczy już w uczcie zbawionych i jednocześnie świadomość, że nikt z nas nie jest bez grzechu, zanosimy do Pana Boga ufne modlitwy, aby za wstawiennictwem Niepokalanej Dziewicy Maryi, Świętego Ojca Maksymiliana i Wszystkich Świętych Brat Dariusz otrzymał pełnię szczęścia wiecznego w Niebie. Jednocześnie wyrażamy naszą wdzięczność Panu Bogu za dar powołania go do naszego Zakonu. Natomiast jemu samemu składamy podziękowanie za niełatwą posługę w roli brata zakonnego oraz za jego pełne poświęcenia i życzliwości braterstwo, którego mogliśmy wielokrotnie doświadczać i za które jesteśmy mu ogromnie wdzięczni.
Uroczystości pogrzebowe ŚP. Brata Dariusza Popławskiego odbyły się 12 listopada 2020 r. w Niepokalanowie i rozpoczęły się Mszą Świętą w bazylice o godz. 11.00, której przewodniczył o. dr Mariusz Słowik – gwardian Niepokalanowa i który również wygłosił okolicznościową homilię. Kondukt na cmentarz klasztorny poprowadził o. Zdzisław Dzido – wikariusz klasztoru.
o. Dariusz Myszk OFMConv
Archiwista Prowincjalny