ŚP. Brat Czesław Adamiak, profes uroczysty, jubilat w Zakonie, zmarł w Niepokalanowie dnia 5 grudnia 2022 r. w wieku 90 lat, przeżywszy 64 lata w Zakonie.
Czesław Adamiak urodził się dnia 22 września 1932 r. w miejscowości Siedliska w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim w rodzinie rolniczej Szymona i Jadwigi z domu Ruszniak. Miał jednego brata i trzy siostry. Został ochrzczony w kościele parafialnym pw. św. Jana Nepomucena w Fajsławicach. Ukończył siedmioklasową szkołę podstawową w Siedliskach. W roku 1942 stracił matkę, pozostając pod opieką ojca i starszej siostry. Jako młodzieniec pomagał swemu ojcu w pracy na roli.
W 1946 roku został zapisany do MI. Od tego czasu nosząc Cudowny Medalik, odczuwał duchowy związek z Niepokalanowem.
W roku 1952 napisał prośbę o przyjęcie go do klasztoru w Niepokalanowie motywując ją następująco: „Pragnę być w Waszym gronie, w Niepokalanowie, tam gdzie wszystko jest własnością Niepokalanej, gdzie każdy ku Jej chwale pracuje. Chcę żyć tam, gdzie modlitwa i praca skuwają się w jedno, gdzie można modlić się doskonale i pracować. Pragnę znaleźć się tam, gdzie statua Niepokalanej niemal na każdym kroku […] i gdzie zakonnicy spotykając się pozdrawiają się słowem Maria! […] przyjmijcie mnie do swego grona, bo nie gdzie indziej, ale tu i tylko tu widzę cel swojego życia”. Prośba ta nie została wtedy przyjęta ze względu na ciążący na nim bezpośredni obowiązek odbycia służby wojskowej (Niepokalanów, 17.09.1952).
Kolejną prośbę o przyjęcie do klasztoru w Niepokalanowie Czesław Adamiak złożył po odbyciu służby wojskowej dnia 6 grudnia 1954 r., pisząc w podaniu „Powtarzam swoją prośbę, tylko z jeszcze większym pragnieniem i niezbitą pewnością, że Bóg mię wzywa. To co mię najbardziej pociąga do życia zakonnego, to właśnie pragnienie udoskonalenia i uświęcenia swojej duszy i niesienia duchowej pomocy przez modlitwę bliźnim, tym którzy tej pomocy bardzo potrzebują, wstawiania się do Boga przez Niepokalaną za tymi, którzy są najdalej od Boga […]. Nie szukam u Was w klasztorze Ojcowie łatwego chleba, życia bez troski, czy coś podobnego, ale szukam szczęścia duchowego, tego szczęścia, którego świat nigdy nie da. Nie zważam na to, co mię może spotkać w zakonie, bo wiem, że jeśli Bóg na moje barki położy Krzyż, to da mi też siłę do dźwigania go”.
Od 13 lutego 1955 r. Czesław Adamiak rozpoczął aspiranturę, a od 7 września 1955 r. postulat w Niepokalanowie. Nowicjat odbywał także w Niepokalanowie od 1 lutego 1957 r. pod kierunkiem mistrza o. Rocha Betlejewskiego, otrzymując zakonne imię Benwenuty, którego używał do roku 1972.
W czasie formacji zakonnej br. Czesław zawsze cieszył się dobrą opinią wśród wychowawców jak i współbraci, o czym zaświadczają sprawozdania braci odpowiedzialnych za jego formację.
Dnia 2 lutego 1958 r. w Niepokalanowie złożył pierwszą profesję zakonną na ręce o. Rocha Betlejewskiego, a profesję wieczystą na ręce prowincjała o. Tytusa Strzelewicza dnia 2 lutego 1962 r., także w Niepokalanowie.
W klasztorze w Niepokalanowie powierzano mu obowiązki w stolarni, dziale gospodarczym, kuchni, infirmerii. W latach 1967-1969 był kierownikiem infirmerii. W tym czasie odbywał także naukę w Liceum Ogólnokształcącym dla pracujących w Warszawie, zdobywając maturę w 1969 r.
W latach 1969-1972 przebywał w Gdańsku, uczęszczając do średniej szkoły pielęgniarskiej w Starogardzie Gdańskim.
Po zdobyciu kwalifikacji dyplomowanego sanitariusza i pielęgniarza, w latach 1972-1983 był kierownikiem infirmerii w Niepokalanowie.
Od 24 października 1983 r. do 30 kwietnia 1987 r. brat Czesław Adamiak na mocy zakonnego posłuszeństwa przebywał w klasztorze w Warszawie, będąc także zatrudnionym jako portier w siedzibie Sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski.
W latach 1987-2012 ponownie pełnił obowiązek kierownika infirmerii klasztornej w Niepokalanowie. Na ile pozwalały mu siły, przez wiele jeszcze lat z miłością i oddaniem nadal posługiwał chorym współbraciom oraz wiernie uczestniczył we wspólnych modlitwach.
Brat Czesław Adamiak cieszył się zaufaniem współbraci, dlatego też w roku 1989 Kapituła Prowincjalna powierzyła mu urząd Delegata na Kapitułę Generalną, zaś Kapituła Prowincjalna w 1992 r. urząd Asystenta Prowincjalnego.
ŚP. Brat Czesław Adamiak, jak głosi klepsydra pogrzebowa „Dla miłości Niepokalanej pracował i cierpiał”. Wiedząc jednak, że przed Najświętszym Bogiem nikt z nas nie jest bez winy, zanosimy za niego modlitwy, by jak najszybciej został wprowadzony do krainy życia wiecznego.
Msza Święta pogrzebowa za ŚP. Br. Czesława Adamiaka będzie sprawowana dnia 9 grudnia 2022 r. o godzinie 11.00 w bazylice w Niepokalanowie, po czym ciało Zmarłego zostanie złożone na cmentarzu klasztornym.
