ŚP. Brat Bonifacy Kazimierz Stefaniuk, profes wieczysty, jubilat w Zakonie, zmarł w szpitalu w Sochaczewie tuż przed południem dnia 1 listopada 2020 r. w wieku 91 lat, przeżywszy 71 lat w Zakonie.
Kazimierz Stefaniuk urodził się dnia 16 kwietnia 1929 roku w miejscowości Łepki Stare w parafii Hadynów na terenie obecnej diecezji siedleckiej, w rodzinie rolniczej z rodziców Antoniego i Marianny z domu Grochowska. Miał czterech braci i jedną siostrę.
Jak pisze w swoim życiorysie, do szkoły powszechnej zaczął uczęszczać w Łepkach Starych w ósmym roku życia. Pobieranie nauki, przerwane wybuchem II wojny światowej, zakończył na poziomie klasy siódmej szkoły powszechnej w 1947 r., następnie przez czas zimy uczęszczał do szkoły rolniczej w Łosicach, pomagając jednocześnie rodzicom w pracy na roli.
Odczuwając powołanie do służby Bożej skierował swoje kroki do Oblatów Maryi Niepokalanej w Markowicach, gdzie przebywał jako postulant od 16 kwietnia do 25 sierpnia 1948 r., skąd odszedł na własne życzenie i na krótki czas powrócił do domu rodzinnego. Kierowany pragnieniem poświęcenia się służbie Bożej w swoim podaniu o przyjęcie do klasztoru w Niepokalanowie z 1948 roku ujawnił swoją „chęć [uczenia się] za stolarza”, którą konsekwentnie zrealizował.
Aspiranturę w Niepokalanowie rozpoczął dnia 11 października 1948 r. Na zakończeniu tego etapu weryfikacji powołania, odpowiedzialny za formację aspirantów brat Iwo M. Achtelik w sprawozdaniu wychowawczym z dnia 15 marca 1949 r. pisał o swoim podopiecznym: „Jest gotów na wszystkie trudności, jakie w przyszłości go spotkać mogą w Zakonie […]. Wyraził też chęć i silną wolę zostać dobrym zakonnikiem i wiernie służyć Matce Najświętszej. Przez przeszło cztery miesiące pracował w zmywalni, a od dwóch tygodni pracuje w stolarni”. Sam Kazimierz Stefaniuk w swoim krótkim podaniu o przyjęcie do postulatu dnia 16 marca 1949 r. tak pisał: „Uprzejmie proszę o łaskawe przyjęcie mię do habitu, bo poznawszy nieco jak wzniosłym jest celem służyć Niepokalanej, pragnąłbym coraz głębiej to życie poznawać, dla Niepokalanej żyć, pracować, cierpieć i umrzeć (z miłości) z miłości dla Niej. Jeszcze raz z dziecięcą ufnością proszę o łaskawe przychylenie się do mej prośby”. Postulat rozpoczął 19 marca 1949 r. a nowicjat 7 grudnia 1949 r. przyjmując zakonne imię Bonifacy. Pierwszą profesję zakonną Brat Bonifacy złożył dnia 8 grudnia 1950 r. a wieczystą dnia 8 grudnia 1953 r. w Niepokalanowie. W podpisanej przez siebie deklaracji na dzień przed złożeniem ślubów wieczystych dnia 7 grudnia 1953 r. kierowany szczerą intencją oświadczał: „Przy tym starać się będę przyświecać innym dobrym przykładem tak w czynie jak i w słowie, abym wywiązując się z tak wielkiego obowiązku, stał się godnym otrzymać od Boga obiecaną nagrodę”.
Po złożeniu profesji uroczystej Brat Bonifacy do maja 1954 r. pracował w niepokalanowskiej stolarni, następnie na dziale gospodarczym jako zastępca brata działowego (od października 1954 r.), z kolej wielokrotnie na zmywalni (w 1957, 1964, 1967, 1969 roku) oraz na stolarni (w 1957, 1960, 1966, 1969 roku), w kuchni (w 1959, 1967 roku), w cieplarni (w 1965 roku), sadzie (w 1965 roku). W 1962 roku uczęszczał do średniej szkoły muzycznej, ucząc się gry na organach, a od 23 grudnia 1968 r. do 9 stycznia 1969 r. pełnił w zastępstwie posługę organisty. Od 10 listopada 1974 pełnił obowiązki zastępcy działowego stolarni i przewodnika pielgrzymów.
W 1977 r. na krótki czas został przeniesiony do klasztoru w Warszawie, gdzie pełnił obowiązek zakrystiana. W roku 1978 powrócił do Niepokalanowa, gdzie znów pracował w stolarni.
22 sierpnia 1983 r. Brat Bonifacy złożył podanie o wyjazd na misje do Brazylii, motywując tak swoją prośbę: „[…] moim gorącym pragnieniem jest, aby według moich możliwości przyjść z pomocą Misji i przysłużyć się tej wielkiej sprawie. Jeśli to będzie wolą Niepokalanej chcę resztę mojego życia poświęcić pracy misyjnej, a przez to przyczynić się do zbawienia dusz i w ten sposób choć trochę naśladować św. Ojca Maksymiliana Marię i do niego się upodobnić”. Od tego czasu gorliwie przygotowywał się do pracy misyjnej, ukończył Studium Teologiczne Braci i przygotował się do prowadzenia katechizacji oraz spełniania pomocniczych funkcji w apostolstwie. Z dniem 15 czerwca 1986 roku brat Bonifacy Stefaniuk został przeniesiony do ówczesnej Kustodii Prowincjalnej św. Maksymiliana Kolbego w Brazylii. Z Niepokalanowa polskiego Brat Bonifacy udała się do Niepokalanowa brazylijskiego _ Jardim da Imaculada – gdzie z właściwym sobie poświęceniem, którego z całego serca od młodości pragnął, oddawał się gorliwej modlitwie i pracy jako stolarz – wszystko dla większej chwały Boga, Niepokalanej i zbawienia dusz.
Dnia 22 listopada 1986 r. złożył podanie o afiliację do Kustodii św. Maksymiliana w Brazylii, do której w tym samym dniu został przyjęty.
Dnia 8 grudnia 2000 r. Brat Bonifacy z wdzięcznością za dar powołania obchodził pięćdziesięciolecie ślubów zakonnych. Podczas pobytu w Kraju, dnia 14 grudnia 2000 r. poprosił o powrót do Niepokalanowa, uzasadniając tę prośbę podeszłym wiekiem i zdrowiem, dodając jednakże: „Gdyby […] mimo tych moich próśb uznano, że mam wrócić, to niech się dzieje wola Boża”. Z dniem 11 maja 2001 r. Brat Bonifacy został transfiliowany do Prowincji Matki Bożej Niepokalanej i skierowany do klasztoru w Niepokalanowie, gdzie na miarę swych możliwości podejmował jeszcze różne posługi, ale przede wszystkim oddawał się gorliwej modlitwie. W uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, dnia 8 grudnia 2010 r., podczas obchodzonego Roku Kolbiańskiego, przeżywał sześćdziesięciolecie profesji zakonnej. Ostatnie lata swego bogatego w owce łaski życia zakonnego brat Bonifacy Stefaniuk przeżywał w szpitaliku niepokalanowskim, do końca dając wszystkim dobry przykład i realizując konsekwentnie zapoczątkowane w młodzieńczym wieku gorące pragnienie służby Bogu przez Niepokalaną.
Wyrażając dobremu Bogu wdzięczność za ŚP. Brata Bonifacego, a zarazem będąc świadomi, że przed Najświętszym Bogiem nikt z nas nie jest bez winy, zanosimy za niego nasze modlitwy i pokornie prosimy, aby Pan życia i śmierci obdarzył go życiem wiecznym.
Uroczystości pogrzebowe ŚP. Brata Bonifacego Kazimierza Stefaniuka odbyły się, razem z pogrzebem zmarłego dzień później o. Wiesława Zygmunta Głębockiego, w poniedziałek dnia 9 listopada 2020 r. w Niepokalanowie o godzinie 11.00. Mszy Świętej przewodniczył Ks. Bp Piotr Jarecki, okolicznościowe kazanie wygłosił o. Ignacy Kosmana, a kondukt żałobny na cmentarz poprowadził bratanek ŚP. Brata Bonifacego o. Jan Stefaniuk.
o. Zbigniew Kopeć OFMConv
Sekretarz Prowincji