W Wierszynie – wsi na Syberii nazywanej „małą Polską” – staraniem o. Karola Lipińskiego OMI wyremontowano kościół pw. Stanisława Męczennika. Miejscowość słynie z tego, iż jest zamieszkana przez rodziny polskie, które wyemigrowały tam na początku XX wieku.
W świątyni wymieniono najistotniejsze elementy konstrukcyjne, w tym drewniany cokół i modrzewiową podłogę. Całość zaimpregnowano, by odnowiona świątynia, w trudnych warunkach syberyjskich, służyła mieszkańcom jak najdłużej.
Dominującym wyznaniem w Wierszynie jest – co rzadko spotykane w Rosji – rzymski katolicyzm. Parafia liczy około 450 osób, a drewniany kościół pełni funkcje zarówno centrum religijnego, jak i kulturalnego. Świątynią opiekuje się oblat, o. Karol Lipiński OMI, który sam posiada ponadtrzydziestoletnie doświadczenie w prowadzeniu prac budowlanych i remontowych. Brał udział w budowie Wyższego Seminarium Duchownego w Obrze, klasztoru w Kodniu oraz uczestniczył w pracach renowacyjnych i remontowych bazyliki św. Anny i kościoła Ducha Świętego w Kodniu oraz kościoła i klasztoru na Świętym Krzyżu. W Wierszynie jest proboszczem od 2008 r.
Wierszyna leży nad rzeką Idą w okręgu Ust-Ordyńsko-Buriackim. Jest oddalona od Irkucka o około 100 kilometrów. Wieś liczy około 650 mieszkańców i rozciąga się na długości 4 kilometrów. Jest to jedno z nielicznych miejsc w Rosji, gdzie językiem niemal urzędowym jest język polski. Dzisiejsi mieszkańcy Wierszyny to potomkowie emigrantów, którzy osiedlili się tutaj około 1910 r. Pierwsza duża grupa Polaków, byli to głównie mieszkańcy Małopolski i Zagłębia Dąbrowskiego, po prawie miesięcznej podróży, przybyła na początku roku do Irkucka.
Nie chcieli zamieszkać w już istniejącej miejscowości, dostali więc pozwolenie na założenie swojej. I tak jesienią powstała Wierszyna, gdzie w 1915 r. wybudowano kościół, a księża odprawiali liturgię do 1929 r. W okresie głębokiego komunizmu księża zostali usunięci, kościół chciano znacjonalizować, co nie udało się dzięki oporowi mieszkańców wioski. Kolejną Mszę św. odprawiono sześćdziesiąt lat później w 1989 r.
Remont wsparła Polska Prowincja Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które przekazało znaczące środki finansowe na wykonanie prac ciesielskich.
OMI/Poznań
Za: www.oblaci.pl.
