Po Eucharystii tradycyjną procesję Bożego Ciała poprowadzili kolejno: do pierwszego ołtarza – o. Stanisław Jarosz, do drugiego – o. Piotr Stanikowski, do trzeciego – o. Łukasz Flader i do czwartego – o. Remigiusz Zmuda. Ewangelię przy ołtarzach śpiewali: ks. prał. Jerzy Ignaciuk, proboszcz parafii prawosławnej pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny we Włodawie oraz br. diakon Paweł Kaczmarek.
Na zakończenie uroczystości błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem udzielił wiernym o. Stanisław Jarosz. Oprawę muzyczną przygotowały chór i schola parafii św. Ludwika.
Włodawa to miejscowość w woj. lubelskim, tuż przy granicy z Białorusią.
BPJG / mn
Historia
Włodawa, która pojawia się w kronikach wraz z wiekiem XIII otrzymała prawa miejskie w XVI stuleciu. Przygraniczne położenie między Litwą, Rusią i Polską sprawiło, że jej ludność stanowiła narodową i wyznaniową mozaikę i pewnym sensie była zwierciadłem I Rzeczypospolitej. Dość liczną grupę stanowili tu prawosławni, posiadający dwie cerkwie, zaś po unii brzeskiej pojawili się greko-katolicy.
Najbardziej nas interesującym wyznaniem byli katolicy, którzy na początku ery nowożytnej stanowili we Włodawie mniejszość. Nie mniej posiadali swój kościół,który spłonął w 1556 roku. Dzieje parafii natomiast zaczynają w 1596 roku i wiążą się z osobą i działalnością księżnej Fiodory z Sanguszków – Płońskiej. Erekcja parafii została potwierdzona w Aktach Grodzkich Brzeskich w 1605 roku oraz Aktach Konsystorza Janowskiego w 1618 roku. Nowym rozdziałem i silnym impulsem dla rozwoju parafii i duszpasterstwa było sprowadzenie do Włodawy paulinów w 1698 roku.
Czasy współczesne
W 1992 r. ojcowie paulini po przeszło stu latach przymusowej nieobecności powrócili do swego klasztoru we Włodawie. Po roku współpracy z miejscowym proboszczem przekazano im część ich dawnej parafii, w skład której zgodnie z dekretem bpa Jana Mazura weszły wioski Suszno i Szuminka oraz około 60 ulic z miasta Włodawy.
Kościół
Kościół pw. św. Ludwika we Włodawie wzniesiono w latach 1733 – 1780 dzięki dotacją Pociejów, Flemingów, Czartoryskich i jasnogórskich paulinów. Głównym i ostatecznym projektantem świątyni był Paweł Fontana.
Późnobarokowy kościół, który można podziwiać po dzień dzisiejszy jest typu centralno – podłużnego, złożony z korpusu na rzucie wydłużonego ośmioboku z dwiema kwadratowymi wieżami. Budynek jest trzynawowy. W ołtarzu głównym, jak przed laty, znajduje się obraz Matki Bożej Jasnogórskiej i św. Ludwika.
Zobacz więcej: www.wlodawa.paulini.pl