We wspólnej Eucharystii uczestniczył Prowincjał krakowskich franciszkanów o. Jarosław Zachariasz, ekonom prowincji o. Bronisław Staworowski oraz o. Zbigniew Świerczek, asystent ds. misji, którzy dokonują wizytacji Kustodii Boliwijskiej. Z tej okazji wierni i mieszkańcy Montero przygotowali okolicznościową ulotkę przybliżającą figurę o. Peregryna, pod znamiennym tytułem „kapłan, człowiek i przyjaciel”.
O. Peregryn Stanisław Ziobro urodził się 15 listopada 1925 r. Po ukończeniu szkoły wstąpił do krakowskich franciszkanów konwentualnych, gdzie po ukończeniu studiów teologii w Wyższym Seminarium, przyjął święcenia kapłańskie 13 lipca 1952 r. w Krakowie. W 1952 został skierowany na studia z zakresu historii i archiwistyki na Uniwersytecie Warszawskim i Akademii Teologii Katolickiej, które ukończył w 1957, otrzymując tytuł magistra i licencjata historii Kościoła. W 1958 rozpoczął kurs z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po intensywnym studium i badaniach naukowych ukończył studia otrzymując stopień magistra historii sztuki, z pozwoleniem na nauczanie na uniwersytetach o tym samym profilu.
Równocześnie od 1965 prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu historii sztuki i ochrony zabytków w Instytucie Misjonarzy na krakowskim Stradomiu i naszym Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów. Jako duszpasterz angażował się w działalność katechetyczną dzieci, studentów i dorosłych, przygotowując wielu do przyjęcia sakramentów. W Krakowie gromadził na mszy Św., odprawianej najczęściej o godz. 12.00, liczne grono swoich podopiecznych. Podczas pobytu w Przemyślu pełnił też funkcję diecezjalnego referenta duszpasterstwa niewidomych.
W 1967 z powodu choroby ojca przeniósł się do klasztoru położonego bliżej domu rodzinnego, jednak już w 1968 na prośbę kard. Karola Wojtyły, arcybiskupa Krakowa, przeniósł się ponownie do Krakowa, gdzie otrzymał zadanie reorganizacji Muzeum Diecezjalnego i Archidiecezjalnego Krakowa, którego był także kustoszem. W tym samym czasie kieruje pracą odnowy różnych zabytków historycznych miasta Krakowa. Wykłada historię sztuki w seminariach wyższych czy międzykongregacyjnych.
W 1977 otrzymuje zaproszenie z Boliwii, aby dołączyć się do grupy misjonarzy, którzy pracują w Montero. Stało się to w styczniu 1977 r. W 1979 zostaje mianowany pierwszym proboszczem parafii Naszej Pani z Karmelu w Quintanilla-Cochabamba, a w tym samym czasie otrzymał obowiązek formacji pierwszych powołań boliwijskich, stając się pierwszym formatorem franciszkanów konwentualnych w Boliwii.
W roku 1981 przeniósł się do Montero, gdzie od razu zajął się konkretyzacją obecności żeńskich wspólnot zakonnych, budowaniem klasztorów, posługą religijną, asystencją socjalną wspólnot parafialnych. Za swoje zasługi w posłudze został wielokrotnie wyróżniony przez władze religijne, świeckie i społeczne. Wśród nich najbardziej znaczące są te:
9 lipca 1992 r. Rada Miejska Montero nadała mu tytuł „Przyjaciela Wybranego” za wielorakie dokonane dzieła.
25 listopada 1993 r. Rada Miejska Montero ogłosiła go „Dostojną Osobistością” za realizację dzieł życiowej wagi dla wspólnoty.
15 listopada 1995 r. pod-prefekt Prowincji Santiestefan w Montero odznaczył go „Odznaką Zasługi Prowincji” „za czas w którym oddawał się posłudze kapłańskiej w służbie Kościoła i Słowa Bożego, promując dzieła rozwoju”.
Komitet Centralny Wielkiego Jubileuszu odznaczył go dyplomem i srebrnym medalem za posługę spowiednika w Penitencjerii Watykańskiej w Roku Świętym 2000.
13 czerwca 2003 r. Niezależny Uniwersytet Gabriel Moreno w Santa Cruz nadał sekcji akademickiej nazwę „Ojca Peregryna Ziobro”.
Zmarł po chorobie trwającej 2 miesiące, 2 listopada 2003 r. o godz. 10.30 czasu lokalnego w klasztorze Ntra. Sra. de las Mercedes w Montero po przyjęciu świętych sakramentów. Jego doczesne resztki spoczywają na cmentarzu w Montero.
Modlitwa za zmarłych
O Boże nasz Stworzycielu i Zbawicielu, Twoją mocą Chrystus zwyciężył śmierć i wrócił do Ciebie w chwale. Niech wszystkie twoje dzieci, które nas poprzedziły w drodze wiary, m.in. O. Peregryn, uczestniczą w Twoim zwycięstwie i niech cieszą się na zawsze wizją Twojej chwały, gdzie Chrystus żyje i króluje z Tobą i z Duchem Świętym, Bóg na wieki wieków. Amen.
tł. Rafał Dryjański/red.