Episkopat Polski skierował z tej okazji specjalny list. Czytamy w nim m.in., że „życie konsekrowane nie jest dla osób idealnych i bezgrzesznych, ale też nie jest dla samolubnych pięknoduchów i skoncentrowanych na sobie egoistów. Życie konsekrowane jest dla ludzi kruchych, ale odważnych, czyli takich, którzy świadomi własnej niedojrzałości, chcą się dojrzałości uczyć, odważnie dając siebie Panu Bogu i innym”.
Pasterze polskiego Kościoła podziękowali osobom konsekrowanym za wszelkie dobro, jakie – dzięki modlitwie i apostolskiej pracy – dokonują w Kościele.
Biskupi równocześnie prosili zakonnice i zakonników, by nie ulegali pokusie zniechęcenia ani sobą, ani światem, lecz aby całkowicie zawierzyli Temu, który ich powołał.
Z okazji dzisiejszej uroczystości w całej Polsce odbyły się okolicznościowe msze święte dla osób konsekrowanych, którym przewodniczyli biskupi.
W Krakowie – mateczniku życia konsekrowanego (połowa zgromadzeń zakonnych i zakonów ma przynajmniej jeden klasztor w Grodzie Kraka bądź jego okolicach – przyp. red.) bp Jan Szkodoń powiedział, że „osoba konsekrowana jest znakiem sprzeciwu i że jest powołana, aby być światłem Chrystusa na tym świecie”.
„Aby dawać światło, trzeba się spalać” – dodał.
W kazaniu biskup nawiązał do miejsca modlitwy – kościoła św. Piotra i Pawła przy ul. Grodzkiej, gdzie spoczywają doczesne szczątki osoby konsekrowanej – jezuity Piotra Skargi (Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił rok 2012 Rokiem Księdza Piotra Skargi – przyp. red.).
Prosił, aby zwrócić uwagę na jego życie wewnętrzne, jego patriotyzm, jego umiłowanie Kościoła, jego miłosierdzie.
„Ksiądz Piotr Skarga stworzył cztery dzieła miłosierdzia: Arcybractwo Miłosierdzia, Bank Pobożny dla ochrony ludzi przed lichwą, Skrzynkę św. Mikołaja dla panien bez posagu i Bractwo św. Łazarza dla bezdomnych i samotnych. Niech ta postać przemówi do nas. Niech pomoże nam stać się apostołami miłosierdzia” – apelował do osób konsekrowanych.
Na zakończenie życzył zgromadzonym w świątyni, aby odnawiając swoje śluby, kierowali wzrok ku Górze i patrzyli z ufnością w przyszłość.
Dzień Życia Konsekrowanego obchodzony jest w Kościele od roku 1997. Ustanowił go Ojciec Święty Jan Paweł II.
„Cel tego Dnia jest potrójny: po pierwsze – odpowiada on wewnętrznej potrzebie bardziej uroczystego wielbienia Pana i dziękczynienia Mu za wielki dar życia konsekrowanego (…). Po drugie – Dzień Życia Konsekrowanego ma za zadanie przyczynić się do poznania tej formy życia i pogłębiania szacunku dla niego ze strony całego Ludu Bożego (…). Trzeci powód dotyczy bezpośrednio osób konsekrowanych. Są one zaproszone do wspólnego i uroczystego świętowania niezwykłych dzieł, które Pan w nich dokonał, aby w świetle wiary mogły jeszcze pełniej odkryć blask Bożego piękna – promieniującego za sprawą Ducha w sposobie ich życia – oraz aby mogły jeszcze żywiej uświadomić sobie swą niezastąpioną misję w Kościele i w świecie” – pisał wówczas papież.
Osoby konsekrowane nie tylko się modlą i pokutują. Również ofiarnie służą ludziom w kraju i za granicą. Prowadzą m.in.: apteki, domy pomocy społecznej, hospicja, jadłodajnie, noclegownie, domy dziecka, ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży, świetlice środowiskowe, ośrodki leczenia uzależnień, przedszkola, szkoły, uczelnie, ośrodki rekolekcyjne, sanktuaria czy misje.
Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego abp João Braz de Aviz w wywiadzie dla dzisiejszego dziennika „L’Osservatore Romano” osoby konsekrowane nazwał „klejnotem Kościoła”.
jms