Znaczek Turystyczny to okrągły, drewniany krążek o średnicy 60 mm i grubości 8-10 mm, posiada metalowe oczko do zawieszenia. Awers i rewers jest z zasady taki sam. Znaczek składa się z trzech elementów: samego znaczka, karteczki imitującej drewno z podstawowymi informacjami o znaczku, kuponem z flagą danego państwa i numerem oraz trzeci element to naklejka samoprzylepna, na której został wydrukowany zmniejszony wygląd Znaczka Turystycznego. Produkowany jest ręcznie, grafika wypalana jest w wysokiej temperaturze przy pomocy metalowej, grawerowanej matrycy. Poprzez silny nacisk matryca wypala w drewnie plastyczny wizerunek, który jest bardzo trwały i odczuwalny także przy dotyku. Znaczek Turystyczny przedstawia miejsce, do którego dotarł turysta. Jest pamiątką i potwierdzeniem pobytu. W żadnym innym miejscu nie można kupić takiego znaczka. Jest on turystyczną zachętą do zwiedzania tych miejsc a zarazem pamiątką. Każde miejsce oznaczone Znaczkiem Turystycznym ma przydzielony numer, który widnieje na znaczku, np. Bardo ma nr 137, Tuchów nr 200. Kto zbierze 10 znaczków opatrzonych kolejnymi dostępnymi numerami otrzymuje za darmo Znaczek Kolekcjonera, czyli znaczek, którego nie można kupić tylko jest przydzielany przez centralę Znaczków Turystycznych. W Polsce do tej pory zostało wydanych 38 Znaczków Kolekcjonera oraz 400 Znaczków Turystycznych, czyli 400 miejsc, które są promowane i warto je odwiedzić, w tym 9 związanych z redemptorystami.
Pomysł promocji miejsc atrakcyjnych turystycznie za pomocą znaczków zrodził się w Czechach w Rymarzowie w 1998 roku, kiedy to dwóch instruktorów skautingu Davi Holub i Ladislaw Sin chcąc zmotywować swoich kilkunastoletnich podopiecznych do wyjścia w góry wypaliło lutownicą na drewnianych krążkach 10 celów turystycznych. Zadaniem skautów było zdobycie wszystkich krążków. mogli je otrzymać tylko w tych miejscach, które znajdowały się na wypalonych krążkach. Za każdy zdobyty cel skauci otrzymywali jeden krążek, a po zdobyciu wszystkich dziesięciu nagrodę specjalną. Okazało się jednak, że krążki zostały wykupione przez zwykłych turystów, zanim zdobyli je skauci. W tak niepozorny sposób rozpoczęła się idea Znaczka Turystycznego, która z 10 sztuk rozwinęła się obecnie do ponad 4000 znaczków w 20 państwach: Czechy (od 1998 r.), Słowacja (od 2002 r.), Polska (od 2004 r.), Niemcy (od 2005 r.), Rumunia (od 2005 r.), USA (od 2007 r.), Ukraina (od 2007 r.), Austria (od 2007 r.), Węgry (od 2008 r.), Wielka Brytania (od 2008 r.), Włochy (od 2010 r.), Rosja (od 2011 r.), Szwajcaria (od 2011 r.), Holandia (od 2011 r.), Słowenia (od r. 2011) i od 2014 roku – Australia, Francja, Norwegia, Hiszpania i Chorwacja.
Niektóre kościoły redemptorystów są oznaczone Znaczkiem Turystycznym. Pierwszym znaczkiem wydanym z naszym kościołem jest znaczek z Barda (rok 2012). Kolejne wydane znaczki to: Tuchów (2014 r.), Szczecinek – znaczek związany z duszpasterstwem kolejarzy działającym przy naszym kościele (2014 r.), Kraków (2014 r.), Szczecinek, (2015 r.), Bardo – z kaplicą górską (2015 r.), Warszawa – kościół św. Klemensa (2015 r.), Zamość (2015 r.) oraz tzw. Znaczek Okolicznościowy z okazji jubileuszu 150–lecia przekazania Redemptorystom Obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy (2015). Będzie też Znaczek Okolicznościowy z Barda, z okazji 50. rocznicy koronacji cudownej figurki Matki Bożej z Barda.
Dzięki idei Znaczka Turystycznego, dane miejsce jest bardziej znane nie tylko w Polsce ale i na świecie.
Każde miejsce oznaczone Znaczkiem Turystyczny jest opisane na stronie internetowej Znaczków Turystycznych i stąd kolekcjonerzy dowiadują się o szczególnym miejscu i tam przybywają, aby nie tylko kupić znaczek, ale zwiedzić, dowiedzieć się coś więcej o danym miejscu, a dla nas jest to też forma ewangelizacji.
Więcej informacji można zdobyć na stronie internetowej Znaczków Turystycznych znaczki-turystyczne.pl
oprac. o. Leszek Zabdyr CSsR, Bardo
Za: www.redemptor.pl