Znany z wyjątkowej pracowitości opiekował się zakrystią i ogrodem, przygotowywał posiłki i dbał o gości. W wolnych chwilach rozwjał swoje zainteresowania, uczestniczył aktywnie w spotkaniach braci współpracowników pracujących w Rzymie. Jego pasją była poezja. Przy okazji świąt i uroczystości czytał swoje wiersze. Jego autentyczna i głęboka religijność była wzorem i mobilizacją dla wielu. Żył duchowością zmartwychwstańczą i przekazywał ją młodym pokoleniom. Do końca pełen wdzięczności wobec Boga i współbraci powtarzał w czasie Eucharystii i wspólnotowych posiłków: Dziękuję! Bardzo dziękuję! Odchodząc, poostawił nam w prezencie nie tylko swoje wiersze ale także cenne osobiste zapiski duchowe.
„O życie ludzkie jakże cennym jesteś! Gdyż tylko za krótki moment twego istnienia na ziemi, otrzymasz od swego Twórcy bezmierną nieskończoność szczęśliwości” (zapiski duchowe Brata Piotra)