Kim była Matka Bernarda od Niepokalanego Serca Maryi.
Matka Bernarda (Teresa Pękala), córka Zofii i Dominika, urodziła się 23 września 1935 r. w Mościcach w wierzącej pełnej miłości i szacunku rodzinie. Rodzice czerpali siłę i moc z codziennej Eucharystii oraz wspólnej modlitwy. Trójce dzieci – Teresie, Andrzejowi i Stanisławowi, przekazywali wiarę swym przejrzystym i prawym życiem. Powołanie zakonne wzrastało wraz z Teresą. Po ukończeniu gimnazjum, odczuwając powołanie do Karmelu i chcąc poznać z bliska życie sióstr zakonnych rozpoczęła naukę w Liceum Sióstr Urszulanek w Tarnowie. Egzamin dojrzałości zdała w maju 1953 r. W styczniu 1954 r., z wewnętrznym pragnieniem i przekonaniem, że to już na zawsze, wstąpiła do klasztoru Karmelitanek Bosych w Krakowie przy ul. Kopernika 44. Habit zakonny otrzymała w sierpniu 1954 r. Pierwsze śluby zakonne złożyła 23 sierpnia 1955 r., a uroczyste trzy lata później.
Powołanie do Karmelu traktowała jako powołanie do wielkiej miłości i tak przeżywała zarówno spotkanie z Bogiem na modlitwie jak i codzienne, zwykłe obowiązki. W czasie trudnych życiowych doświadczeń szukała pomocy u stóp Chrystusa Ukrzyżowanego, szczególnie Tego ukrytego w tabernakulum.
W krakowskiej Wspólnocie pełniła miedzy innymi obowiązki siostry kołowej, zakrystianki, zajmowała się haftem szat liturgicznych, czuwała nad przeprowadzanymi w klasztorze remontami. W maju 1975 r. po raz pierwszy Wspólnota powierzyła siostrze Bernardzie posługę przeoryszy klasztoru, którą w ciągu następnych lat pełniła jeszcze pięciokrotnie. Kilkakrotnie pełniła również posługę mistrzyni nowicjatu.
Jako przedstawicielka Karmelitanek Bosych Prowincji Krakowskiej była członkinią Konsulty Konferencji Wyższych Przełożonych Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce.
Siostry z krakowskiej wspólnoty, w której Matka Bernarda przeżyła 48 lat tak wspominają: „Tu kształtowało się Jej powołanie, posługiwała jako wieloletnia mistrzyni i przeorysza. Zapisała się w naszych sercach przede wszystkim jako MATKA – czuła, troskliwa, pełna oddania, życzliwości. Z jednej strony bardzo wyrozumiała, ale też wymagająca. Jej otwartość, rodzinność, pogoda ducha sprawiały, że z matką chciało się po prostu być. Czuli to także nasi bliscy, przyjaciele wspólnoty. Ona pachniała Bogiem. Nosimy w sercach obraz Matki modlącej się wieczorem w kaplicy na różańcu. To był różaniec za wspólnotę. Po przejściu do katowickiego Karmelu nasza więź z Matką pozostała żywa i głęboka. Matka miała po prostu dwie wspólnoty. Nadal utrzymywała bliskie relacje z naszymi rodzinami, korespondowała z nimi, pytała o nich. W naszych sercach Matka Bernarda była, jest i pozostanie naszą Ukochaną Siostrą i Matką”.
We wrześniu 2002 r. M. Bernardzie została powierzona posługa przeoryszy klasztoru Karmelitanek Bosych w Katowicach i pełniła ją do września 2013 r. Jako przeorysza katowicka wybrana została na członkinię Prowincjalnej Komisji ds. Formacji Mniszek. Od 2013 r. do ostatnich dni pełniła posługę podprzeoryszy.
W naszej katowickiej Wspólnocie zachowamy w pamięci Matkę Bernardę promieniującą szczęściem karmelitańskiego powołania; zapamiętamy żar, który wnosiła swą obecnością.
Ziemską wędrówkę zakończyła w nocy 1 maja 2018 r. Przeżyła 82 lata.
Dobry Boże a nasz Panie,
Daj Jej wieczne spoczywanie!
Karmelitanki Bose z Katowic
www.karmel.katowice.pl
