Sesji trybunału diecezjalnego, która odbędzie się o godz. 9.00 się w kaplicy arcybiskupów krakowskich przy ul. Franciszkańskiej 3, będzie przewodniczył ks. kard. Stanisław Dziwisz, arcybiskup metropolita krakowski. Natomiast o godz. 11.00, w kościele karmelitów bosych przy ul. Rakowickiej 18, przełożony prowincjalny Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych, o. dr Andrzej Ruszała OCD, odprawi koncelebrowaną Mszę św. o beatyfikację Służebnicy Bożej. Akta procesowe po zakończeniu dochodzenia diecezjalnego, zostaną przekazane do Stolicy Apostolskiej, gdzie będą badane przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych.
Postulator w procesie beatyfikacyjnym Kunegundy Siwiec, o. dr Szczepan T. Praśkiewicz OCD, nie kryje swej radości ze zbliżającego się wydarzenia, kończącego zbieranie dowodów na potwierdzenie świętości życia tej kandydatki na ołtarze, prostej wiejskiej kobiety z Podbeskidzia, która – jak wyznaje – „ofiaruje nam w swym duchowym przesłaniu niejako symbiozę drogi duchowego dziecięctwa św. Teresy od Dzieciątka Jezus i orędzia Bożego Miłosierdzia św. Faustyny Kowalskiej”. „Co sprawiło, że tą prostą wiejską kobietą z Beskidu Żywieckiego, żyjącą w latach 1876-1955, zainteresowały się liczne środowiska, włącznie ze znanymi polskimi eseistami i znawcami literatury science-fiction, jak Maciej Urbanowski czy Lech Jęczmyk?” – pyta postulator. I równocześnie odpowiada: „Sprawił to fakt, że Kundusia (jak nazywano za życia kandydatkę na ołtarze) była prawdziwą uczennicą Pana, który rozmawiał z nią w cichości jej serca; że współczesnemu, zagubionemu w wirze świata człowiekowi, goniącemu za dobrobytem materialnym i wyzutemu z wartości duchowych, przypomina i ofiaruje przesłanie Jezusowej Ewangelii i orędzie Karmelu, ukierunkowane na życie miłością, jako najwyższym ideałem; że staje się ona za naszych dni jak gdyby echem zaproszenia, jakie bł. Jan Paweł II skierował do całego Kościoła na przełomie tysiącleci: abyśmy wypływali na głębię, abyśmy nigdy w życiu duchowym nie stawiali na przeciętność, letniość, ale byśmy głęboko zarzucali sieć – duc in altum!”. Co więcej, ojciec postulator stwierdza, że Służebnica Boża „swoim przykładem akceptacji cierpienia i nadania mu zbawczego wymiaru jest znakiem sprzeciwu w naszej obecnej europejskiej kulturze, którą – jak powiedział bł. Jan Paweł II – cechuje bałwochwalczy kult ciała, wypieranie ze świadomości bólu i cierpienia i coraz bardziej rozpowszechnia się agnostycyzm religijny, związany z pogłębiającym się relatywizmem moralnym i prawnym, którego oznaką są niepokojące formy tego, co można nazwać kulturą śmierci”. Kunegunda Siwiec, według postulatora w jej procesie beatyfikacyjnym, „przyjmując cierpienie w perspektywie paschalnej dopełniała w swym ciele braku udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1,24), stała się ze swego łoża boleści „głosicielką Ewangelii życia”.
Proces beatyfikacyjny Kunegundy Siwiec rozpoczął się w Kurii Metropolitalnej w Krakowie 21 grudnia 2007 r. Zgromadzono liczne dokumenty dotyczące jej życia i opinii świętości i podczas trzydziestu sesji trybunału kościelnego przesłuchano w tej sprawie licznych świadków, zarówno duchownych jak i świeckich. Do wyniesienia Służebnicy na ołtarze potrzeba nie tylko stwierdzenia praktykowania przez nią cnót w stopniu heroicznym, ale także cudu, tj. zjawiska nie wytłumaczalnego z punktu widzenia ludzkiej wiedzy, a wyproszonego u Boga za jej przyczyną. Liczne osoby doznają za przyczyną Kunegundy Siwiec nie tylko łaski duchowe, ale także fizyczne uzdrowienia. Duchowe przesłanie Służebnicy Bożej szerzy przede wszystkim Towarzystwo Przyjaciół Kunegundy Siwiec (www.kundusia.pl).
(Biuro Postulatorskie, ul. Glogera 5, 31-222 Kraków, tel. 601172415; szczpn@gmail.com; www.karmel.pl)