13 kwietnia 2015 r., rozpocznie się XXIV Kapituła Prowincjalna Warszawskiej Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Patronami tej braterskiej wspólnoty są święci męczennicy Wojciech i Stanisław. Tym razem bracia zgromadzą się pod hasłem zaczerpniętym z Notatnika Duchowego bł. Honorata Koźmińskiego – Jedno z Chrystusem odczuwać, myśleć i kochać.
Czym jest kapituła?
Od początku istnienia zakonu św. Franciszka bracia gromadzili się na kapitułach. Na niektórych wybierano przełożonych, ale nie to było ich głównym celem. Kapituła jest przeżyciem duchowym, podczas którego bracia mogą doświadczyć wspólnoty oraz dzielić się swoją wiarą i umacniać ją. Szczególnym wymiarem życia franciszkańskiego jest braterstwo, które w wyjątkowy sposób przeżywa się podczas takiego zgromadzenia.
Minister Prowincjalny, br. Andrzej Kiejza, w liście zwołującym XXIV Kapitułę Prowincjalną tak streścił tę sferę życia kapucyńskiego: „[Kapituły] dają okazję do zastanowienia się nad naszym charyzmatem realizowanym w codzienności życia domowych wspólnot, pozwalają widzieć nowe wyzwania, ale także uczą nas być razem na modlitwie i w rozmowach ze sobą o ważnych sprawach naszego życia […]. Ustalenia braci kapitulnych, podjęte w klimacie posłuszeństwa Bogu i Jego świętej woli, winniśmy wszyscy szanować i wypełniać. W tym znaczeniu kapituła prowincjalna jest wyjątkowym czasem rozeznawania tego, co Bóg mówi do nas”.
Co tam się dzieje?
Kapituła prowincjalna jest najwyższą władzą w prowincji zakonnej, dlatego dopiero bracia na niej zebrani decydują o jej przebiegu oraz o momencie zakończenia. Stąd nigdy nie ustala się daty rozwiązania kapituły, ponieważ nie wiadomo jak dużo czasu będzie potrzeba na podjęcie wszystkich ważnych spraw. Na przestrzeni wieków utrwalił się jednak pewien schemat, który jest zazwyczaj realizowany. Bracia przyjeżdżający na kapitułę rozpoczynają od modlitwy i skupienia, odchodząc nieco od zgiełku swoich codziennych trosk. Zwykle przeznaczony jest na to pierwszy dzień. Dopiero w kolejnych dniach podejmuje się refleksję nad przeszłością, szczególnie nad minionym trzechleciem. Swoje sprawozdanie przedstawia wtedy prowincjał oraz ekonom prowincjalny. Po takim podsumowaniu najczęściej następuje dyskusja, która związana jest z oceną realizowanych w prowincji zadań. Ważnym i chyba najbardziej emocjonującym elementem kapituły jest wybór ministra prowincjalnego oraz czterech radnych prowincjalnych, którzy będą pełnili swoje funkcje przez kolejne trzy lata – do następnej kapituły. Kolejny etap to czas dyskusji nad przyszłością. Bracia kapucyni muszą nieustannie patrzeć na to, czego chce od nich Pan, czego wymaga od nich Ewangelia. Potrzebna jest więc pogłębiona refleksja nad tym, jak dziś realizować swoje powołanie oraz co zrobić, aby umacniać więź z Bogiem. Wtedy także rozpatrywane są wnioski braci oraz wyznaczane zadania na najbliższe trzy lata. Ostatnim aktem tego zgromadzenia braci jest wniosek o rozwiązanie kapituły prowincjalnej, który po zatwierdzeniu jest decyzją o jej zakończeniu.
Potrzeba modlitwy!
Kapituła prowincjalna to czas rozeznawania, a więc słuchania tego, co mówi Bóg do braterskiej wspólnoty. Dlatego niezbędna jest tu otwartość na natchnienia Ducha Świętego. Stąd też wypływa prośba do wszystkich ludzi dobrej woli, którzy czytają ten artykuł, o – przynajmniej krótką – modlitwę w intencji braci kapitulnych, aby to co będzie dokonywało się w tym czasie, było zawsze zgodne z najświętszą wolą Bożą.
br. Piotr Krawczyk OFMCap.
Więcej na: www.kapucyni.pl
