Codzienne Ewangelie prowadzą tam, gdzie chcą. W dzisiejszej Ewangelii (J 3,16-21) usłyszeliśmy: „Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne”. Kaznodzieja ks. Piotr Szytniewski, Prowincjał Paragwajsko-Argentyńskiej odniósł się do tych słów mówiąc: „Miłość to coś więcej niż uczucie”. Dał do zrozumienia, że miłość w odniesieniu Boga do człowieka jest praktyką. I ma ogromną cenę. Nasza miłość zawodzi, bo nie jesteśmy w stanie zapłacić tej ceny. Dlatego warto zapytać: czy dzielimy się miłością Jezusa ze światem?
Ks. Prowincjał nawiązał do hasła Kapituły: „Jeżeli Bóg z nami któż przeciwko nam?” (Rz, 8, 31-39). Święty Paweł chodził po świecie z nadzieją pewny Słowa Bożego. „Ufaj Bogu i zastosuj słowo wiary w swoim życiu. On daje otuchę na drodze życia” – zaapelował do słuchaczy kaznodzieja.
Poranna sesja była kontynuacją wczorajszej pracy. W pięciu grupach uczestnicy Kapituły pracowali nad następującymi zagadnieniami:
– duchowość i charyzmat,
– praca apostolska,
– praca wychowawcza i edukacja,
– formacja i życie wspólne,
– prawo własne.
Po zakończeniu prac grup tematycznych przedstawiciele przedstawili sprawozdania. Uderzała troska o Zgromadzenie i realistyczne przedstawienie tego, co można zrobić.
Wieczorem słówko po Nieszporach wygłosił ks. Marcin Kałwik, ojciec duchowny Seminarium. Nawiązując do okresu wielkanocnego powiedział, ze Kapituła jest świętem, okresem świątecznym dla Zgromadzenia. Zapytał: „czy wiecie, co zrobił Jezus po zmartwychwstaniu?”. Wstyd się przyznać, ale 31 chłopa z wykształceniem teologicznym nie znało odpowiedzi na to, zdawałoby się retoryczne, pytanie. Odpowiedź okazała się prosta: „zaścielił łóżko”. Ewangelia mówi, że chusty i reszta były złożone.
Ks. Marcin zwrócił uwagę na jeszcze jeden aspekt zmartwychwstania: wszystkie spotkania paschalne ze Zmartwychwstałym były bardzo proste. Nasze najważniejsze spotkana z Nim też są proste. W cichej modlitwie, czytanym Słowie. Nawiązał do Kodeksu Prawa Kanonicznego. Powiedział, że prawo jest trudne, co wprawiło w konfuzję naszych zakonnych prawników. Cytując kanon 663 „Pierwszym i podstawowym obowiązkiem wszystkich zakonników powinna być kontemplacja rzeczy Bożych oraz ustawiczne zjednoczenie z Bogiem w modlitwie” zapytał retorycznie: „gdzie tutaj mamy mowę o działaniu?”. W cichym spotkaniu z Jezusem dokonuje się prawdziwa reforma.
Za: www.michalici.pl
Relacje z poprzednich dni:
Wybrać lepsze czy konieczne?
Kapituła od początku była intensywna. Najpierw duchowo, później na przemian duchowo i roboczo. Teraz głównie roboczo, ale o duchu też ojcowie kapitulni nie zapominają. Każdy dzień rozpoczynamy od Mszy świętej z Jutrznią. Codziennie inny kapłan przewodniczy i wygłasza homilię. Ze zdziwieniem i wdzięcznością odkrywamy, ile mądrości jest w naszych braciach i jaki potencjał ma Zgromadzenie. Dzisiaj Eucharystii przewodniczył ks. Kazimierz Radzik, a homilie wygłosił ks. Rafał Gądek – Prowincjał Prowincji Włosko-Szwajcarskiej.
Kaznodzieja ciekawie połączył postać dzisiejszego patrona, św. Wojciecha, z przesłaniem Ewangelii (J 12,24-26). Przybliżając postać św. Wojciecha ukazał, że w świętych można odnaleźć wyraźne rysy Jezusa Chrystusa. Św. Wojciech też był odrzucony przez własny naród, nierozumiany przez rodzinę. I był wypełnieniem tego, co słyszeliśmy w Ewangelii: ziarno musi obumrzeć, aby przyniosło owoc, plon. Nasz Pan Jezus Chrystus jest ziarnem, a my mamy to ziarno przyjąć. Musimy zakorzenić ziarno. Takim korzeniem wzrostu i obfitości był święty Wojciech. Ks. Rafał głośno zastanawiał się, dlaczego chrzcielnice mają właśnie taki kształt. Są okrągłe. Odpowiedział, że wyrażają pusty grób, w którym jesteśmy zanurzeni. Przywołał przykład chrztu dziecka przez zanurzenie, w którym uczestniczył. Dziecko, kiedy zostało wyciągnięte spod wody, głośno nabrało powietrza. Pragnienie życia po zanurzeniu. Przez chrzest dajemy naszemu duchowi powiew życia. Pragnienie życia duchowego.
Kaznodzieja zapytał: „Czy można być szczęśliwym wiedząc, że umrę? Tak, ale tylko w bezinteresownej miłości. To uczynił Chrystus, ale łatwo zauważyć, że ks. Markiewicz praktykował i naśladował”.
Święty Wojciech, ks. Markiewicz stali się ziarnem i znakiem. Odpowiedzieli szczerze życiem na ważne pytania: „ Wybierać lepsze czy konieczne? Wygodniejsze czy słuszne?”.
Po Mszy świętej i po dobrym śniadaniu rozpoczęliśmy pierwszą sesję plenarną (codziennie odbywają się cztery sesje plenarne). Zostało jeszcze kilka sprawozdań do wysłuchania. Wysłuchaliśmy sprawozdań, które wygłosili:
– ks. Piotr Szytniewski – Prowincjał Prowincji Paragwajsko-Argentyńskiej dokończył sprawozdanie, które z powodu braku czasu zostało wczoraj przerwane,
– ks. Andrzej Kunkel – Przełożony Wiceprowincji Niemiecko-Austriackiej,
– ks. Wacław Chudy – Przełożony Wiceprowincji Północno – Amerykańskiej,
– ks. Stanisław Kluk – Przełożony Wiceprowincji na Pacyfiku wspomagany przez ks. Piotra Hadro pracującego w Papui Nowej Gwinei,
– ks. Jan Drabczak – Przełożony Delegatury Karaibskiej.
W sprawozdaniach została przedstawiona specyfika pracy w tych częściach świata oraz kondycja placówek.
Jak wczoraj mogliście przeczytać mamy okazję do świętowania. Wczoraj tort z okazji imienin ks. Jerzego Sosińskiego i ks. Marka Czai, a dzisiaj lody ufundował ks. Kazimierz Radzik.
Kapituła dokonała wyboru członków komisji wniosków jak również została przedłożona opinia komisji rewizyjnej z kontroli sprawozdania ekonoma generalnego.
Ojcowie kapitulni rozpoczęli pracę w grupach tematycznych posiłkując się materiałami opracowanymi w „Instrumentum laboris”.
Wieczorem po Nieszporach słówko wygłosił mistrz nowicjatu ks. Mirosław Kuczała. Rozpoczął od zadumy nad treścią sprawozdań. Uderzyła go część finansowa. Powiedział: „można zrozumieć, ile to wszystko kosztuje”. Barwnie i radośnie opowiedział dwie historie. W obu ukazał namacalną troskę Pana Boga. W pierwszej historii ukazał przelanie troski o to, skąd wezmę pieniądze na jedzenie na wdzięczność za obfitość i zmartwienie, co zrobię z tymi pieniędzmi. W drugiej wzięty za człowieka bezdomnego otrzymał dużo dobra od napotkanego wędkarza, ale równocześnie zdał sobie sprawę jak trudno jest przyjmować pomoc.
Najbliższe plany: praca w grupach. Na pewno trudna, daj Boże, żeby jak najbardziej owocna.
Pod michalickim sztandarem
Kolejny ważny gość, który dzisiaj odwiedził michalitów odbywających Kapitułę, to ks. abp Adam Szal – metropolita przemyski. Ksiądz Arcybiskup skierował do nas słowo w nawiązaniu do Ewangelii (Mk 16, 15-20), jaką Kościół dał na święto św. Marka ewangelisty. Wezwał michalitów do tego, żeby nie zapominali, że każdy chrześcijanin, każdy kapłan musi być uczniem. Inaczej nie będziemy prorokami. Pilny uczeń jest wiarygodny i uczciwy tylko wtedy, gdy odpowiada na wezwanie, by iść i głosić Ewangelię.
Nasz Gość wskazał na nasze michalickie powołanie. Nawiązując do obrazów ewangelicznych zadał pytanie, czy dostrzegamy, jak Jezus ogarnia nas wzrokiem, Słowem, gestem? I czy odpowiadamy w jedyny możliwy sposób – człowiek powołany wprowadza pokój. Jednak powołanie, jak znaczył Ks. Arcybiskup, nie jest łatwą drogą. Na szczęście, podobnie jak święty Marek, mamy przewodników. Święty Piotr uczy nas pokory, św. Paweł tego, że droga powołania łączy się trudnością, cierpieniem. Na każdej drodze, szczególnie wtedy, gdy czujemy się zagubieni, pomaga nam mocno przekonanie, że nie jesteśmy sami. Idzie z nami Jezus, ale i mamy wielkiego przewodnika – ks. Markiewicza, który jest patronem roku duszpasterskiego w archidiecezji przemyskiej.
Ksiądz Arcybiskup zaapelował do nas, żebyśmy odważnie patrzyli w przyszłość. Jak to robić? Tak, jak robił to ks. Markiewicz – z odwagą odczytywał znaki czasu i na nie odpowiadał. W każdej chwili przy odczytywaniu znaków czasu musi towarzyszyć hasło „Któż jak Bóg”.
Podczas dzisiejszych obrad wysłuchaliśmy sprawozdania ks. Jerzego Sosińskiego – ekonoma i radcy generalnego. W sumiennie przygotowanym sprawozdaniu ukazał kondycję finansową Zgromadzenia oraz źródła środków na inwestycje i bieżąca działalność. Później, zgodnie z art. 145 Dyrektorium, została wybrana trzyosobowa komisja rewizyjna.
Sprawozdania z ostatnich sześciu lat przedstawili ks. Rafał Gądek – Prowincjał Prowincji Włosko-Szwajcarskiej oraz ks. Piotr Szytniewski – Prowincjał Prowincji Paragwajsko-Argentyńskiej.
No i musimy się do czegoś przyznać: mamy wiele okazji do świętowania. Dzisiaj imieniny obchodził ks. Marek Czaja, dyrektor szkół w Krośnie i radca generalny. Kwiecień i maj to też czas święceń kapłańskich i mamy okazję przeżywać piękne rocznice. Wczoraj ks. Kazimierz Radzik obchodził czterdziestą rocznicę święceń, a księdzu Ryszardowi Andrzejewskiemu w sobotę „stuknęła” trzydziesta dziewiątą rocznica. Podczas jednej z przerw, w ramach wykorzystanej okazji do wspomnianego świętowania, pożywiliśmy się pysznym tortem. Nie ostatnim na tej Kapitule.
O godzinie 19.45 Nieszpory i słówko wieczorne. Wygłosił je ks. Stanisław Kalisztan – rektor seminarium w Krakowie. Nawiązał do flag, jakie możemy oglądać w sali obrad. W stojaku wetknięte są flagi krajów w których pracują michalici (pomysł ks. Ryszarda Andrzejewskiego).
Ks. Stanisław nawiązał do słów Założyciela, który zapewniał, że jeżeli będziemy wierni charyzmatowi poniesiemy wiarę innym narodom. I tak się dzieje!
Wspominał też pierwszych michalickich misjonarzy, których żegnał jako młody chłopak. Jak sam powiedział „trochę z zazdrością, na pewno z podziwem”.
Ks. Rektor przestrzegł słuchaczy przed popadaniem w zniechęcenie i marazm np. z powodu zmniejszającej się ilości powołań. Bez względu na okoliczności mamy śmiało służyć Bogu pod michalickim sztandarem. Nieraz może być trudno. Opowiadał, że kiedy został proboszczem w Górsku skarżył się mamie, że jest sam i jest ciężko. Mądra kobieta powiedziała mądrze aczkolwiek twardo: „synu, nie ma życia bez krzyża”.
Styl posłania
Podczas przeżywanej przez nas XXII Kapituły Generalnej każdego dnia podczas porannej Eucharystii słuchamy słów ukazujących spotkania ze Zmartwychwstałym. Wiadomo – czas paschalny. Otrzymujemy mocne Słowo na teraz.
Zgodzie z planem od trzeciego dnia Kapituły rozpoczynamy w pełni czas roboczy (po dwóch dniach mocnych rekolekcji). Pierwszy punkt programu – godzina 7.00 poranna Eucharystia połączona z Jutrznią. Eucharystii przewodniczył wikariusz generalny ks. Rafał Kamiński, a homilię wygłosił ks. Bogusław Turek, który pełni funkcję prokuratora generalnego (bardzo groźnie brzmi, ale w języku kościelnym jest to oficjalny przedstawiciel Zgromadzenia przy Stolicy Apostolskiej). Ks. Bogusław nawiązując do dzisiejszej Ewangelii (Mk 16,9-15) przestrzegł słuchaczy, by nie pozostawali bez ruchu. Jak w przeczytanej Ewangelii – naznaczona jest konkretna misja – iść na cały świat i głosić Ewangelię. Nie głosić siebie, ale z wiarą i mocą świadczyć o Zbawicielu. Nie bać się, że nie potrafię, nie szukać wymówek. Jezus wypomina uczniom brak wiary, ale równocześnie im ufa. Daje misję, która ciągle jest aktualna podobnie jak zaufanie Jezusa do uczniów.
Ks. Bogusław zaapelował do uczestników Kapituły, by dostrzegli ważną rzecz, która pojawia się w pierwszym czytaniu (Dz 4,13-21) – styl posłania. Taki styl, który staje się problemem, wyrzutem sumienia, ale i źródłem ciekawości dla innych. Tak rozumiany styl posłania realizujemy zawsze kiedy jesteśmy autentycznymi michalitami.
Na zakończenie homilii nawiązał do tego co jest nieodzownie związane z pracą z dziećmi i młodzieżą – często (zawsze?) jest dosyć głośno. Powierzał: „Nie bójmy się tego jazgotu! Niech nam towarzyszy i zawsze będzie odpowiedzią na wezwanie Jezusa, byśmy szli i głosili Ewangelię. Z odwagą, bo do tego wzywa nas motto Kapituły: „Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam” (Rz 8,31).
Po czasie dla ducha nastał czas trudny dla pleców – słuchanie sprawozdań. Ważna część Kapituły, bo nakreśla stan Zgromadzenia oraz ukazuje ogrom pracy, jaki wykonuje Zarząd Generalny.
Dzisiaj wysłuchaliśmy sprawozdań:
– Przełożonego generalnego ks. Dariusza Wilka,
– Sekretarza generalnego ks. Eugeniusza Daty,
– Prokuratora generalnego ks. Bogusława Turka,
– Wikariusza generalnego ks. Rafała Kamińskiego,
– Radcy generalnego ks. Marka Czai,
– Radcy generalnego ks. Stanisława Kilara.
Ostatnim punktem programu były wspólne Nieszpory połączone ze słówkiem wieczornym – każdego dnia przemawia ktoś inny. Dzisiaj słówko wygłosił ks. Krzysztof Poświata. Nawiązując do ewangelizacyjnego obrazu drogi do Emaus zapytał, czy na wzór uczniów chcemy zatrzymać przy nas Jezusa. Powiedział też, że może być w nas nutka zazdrości, kiedy patrzymy na flagowe dla Kościoła zakony, które prowadzą wiele szkół, uniwersytety. Są jak wielkie okręty, które dumnie płyną przez historię. Ale nawet Titanic zatonął, a uratować się mogli ci, którzy skorzystali z małej łódeczki.
Jutro, w niedzielę, czas odpoczynku. Wielu z braci pochodzi z południa Polski i wykorzystają ten czas na odwiedzenie rodzinnych domów. W poniedziałek wznawiamy pracę.
Michalicki Wieczernik
Piątkowej Eucharystii przewodniczył ks. bp Jacek Kiciński CMF. W homilii połączył przesłanie dzisiejszej Ewangelii (J 21,1-14) z przeżywaną przez nas Kapitułą. Ks. Biskup powiedział: „Kapituła to szczególny czas i miejsce, które podobne jest do Wieczernika. Trwacie we wspólnocie i modlitwie. Jezus nakazał uczniom powrót do Galilei. Papież Franciszek powtarza często, że należy wracać do tego, co było. Apostołowie powracają tam, gdzie wspominają początek swojej drogi. Wasza Kapituła odbywa się w michalickiej Galilei. Możecie na nowo przeżywać drogę powołania Zgromadzenia i waszego posłania. Zobaczcie, czytamy w dzisiejszej Ewangelii, że pomimo wielkiej ilości ryb sieci się nie przerwały. Jeżeli będziecie trwać przy charyzmacie sieć się nigdy nie rozerwie, bo to jest wasza sieć”. Padły też mocne słowa o naszym Założycielu. Został określony jako prekursor ewangelicznego towarzyszenia.
Przed obiadem ks. bp Kiciński podczas wygłaszanej konferencji zadał uczestnikom Kapituły ważne pytanie. Jeżeli człowiek jest przekonany do tego, że jest powołany czy potrafi nakreślić oś powołania? Według naszego prelegenta oś powołania opiera się na czterech podporach:
– być z Jezusem,
– towarzyszyć Jezusowi i ludziom,
– być otwartym na Jego nauczanie i wyjaśnianie,
-posłanie.
Podkreślił też mocno, że rzeczywistość zakonna jest ewolucyjna, a nie rewolucyjna i temu służą m.in. cykliczne kapituły.
Po obiedzie delegaci rozpoczęli pracę zgodnie z harmonogramem. Wysłuchaliśmy listów do delegatów na Kapitułę z Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej, Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, od Prymasa Polski, Nuncjusza Apostolskiego, biskupów z diecezji, w których pracują michalici. Bardzo ciepły list wystosował Przełożony Generalny zgromadzenia salezjanów Ángel Fernández Artime.
Asystent Generalny ks. Rafał Kamiński przeprowadził szkolenie dla uczestników Kapituły. Dla 17 z 32 jest to pierwsza Kapituła, w której uczestniczą.
Zostali wybrani skrutatorzy, odbyły się pierwsze głosowania. Od jutra rozpoczynamy słuchanie sprawozdań.
