Od 2014 roku przyznawana jest nagroda Wydawnictwa i kwartalnika „Homo Dei” PRO REDEMPTIONE. Dotychczasowymi laureatami nagrody byli m.in.: o. Józef Augustyn SJ, prof. Krystian Wojaczek, ks. prof. Krzysztof Pawlina, o. dr Jordan Śliwiński OFMCap., o. prof. Jacek Salij OP, ks. bp dr hab. Paweł Socha czy ks. prof. Edward Staniek. W roku bieżącym patronat honorowy nad Nagrodą objął abp Wojciech Polak, Prymas Polski i Przewodniczący Komisji Episkopatu ds. Duchowieństwa.
Nagroda przyznawana jest w następujących kategoriach: długotrwała współpraca redakcyjna z Wydawnictwem lub kwartalnikiem „Homo Dei”; propagowanie troski o formację kapłańską; dla młodych teologów i kapłanów, którzy działalnością pisarską przyczyniają się do rozwoju myśli teologicznej lub którzy tworzą i propagują formy ewangelizacji dla młodzieży służące jej duchowemu rozwojowi; za dorobek naukowy i świadectwo życia; dla kapłana pracującego za granicą Polski.
Kapituła Nagrody Homo Dei PRO REDEMPTIONE, która zebrała się dnia 28 maja 2018 roku w Warszawie w składzie: ks. bp prof. Andrzej Czaja, ordynariusz diecezji opolskiej, o. dr Janusz Sok, prowincjał redemptorystów, o. dr Piotr Koźlak, dyrektor Wydawnictwa Homo Dei, ks. prof. Piotr Mazurkiewicz (UKSW), s. dr hab. Agata Mirek (KUL), ks. prof. Bogusław Migut (KUL), prof. Eugeniusz Sakowicz (KUL), przyznała tegoroczne nagrody w pięciu kategoriach:
prof. Marek SAJ CSsR, kategoria: długoletnia współpraca z kwartalnikiem „Homo Dei”
Kapłan, redemptorysta, jeden z najbardziej znany kanonistów w Polsce. Zaczynał jako zwykły duszpasterz i katecheta w parafii w Elblągu. Po kilku latach Zarząd Prowincji skierował go na studia prawnicze w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Po czterech latach zdobył tytuł doktora, a po następnych kilku latach uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego. Aktualnie pracuje na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Pełni również urząd prodziekana oraz kierownika studiów doktoranckich na Wydziale Prawa Kanonicznego. Jest wykładowcą prawa kanonicznego w WSD Redemptorystów w Tuchowie, gdzie był także dyrektorem studiów. Oprócz pracy dydaktycznej na wspomnianych uczelniach prowadzi również wykłady w kilku nowicjatach zakonnych, jest instruktorem spraw procesowych o dyspensę od obowiązków kapłańskich i celibatu w Prowincji Warszawskiej Redemptorystów oraz w kilku innych instytutach zakonnych i w jednej diecezji. Jest także adwokatem w procesach karnych oraz sędzią w tych procesach w dwóch diecezjach. W latach 2013-2016 był sędzią Sądu Metropolitalnego Warszawskiego, orzekając w sprawach o stwierdzenie nieważności małżeństw. W 2014 roku otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania. Udziela porad prawnych z zakresu prawa zakonnego w kilku instytutach zakonnych żeńskich i męskich, a także porad w procesach o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Jest konsultorem Rady Prawnej Konferencji Episkopatu Polski, członkiem Komisji Prawnej Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce, ekspertem w Ośrodku Analiz i Ekspertyz Prawnych w Warszawie. Jest członkiem Stowarzyszenia Kanonistów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Teologicznego, zastępcą redaktora naczelnego internetowego obcojęzycznego rocznika „Annuarium Iuris Canonici”, członkiem redakcji rocznika „Studia Redemptorystowskie”, zespołu redakcyjnego serii „Studia do Dziejów Redemptorystów Polskich”, Rady Wydawniczej i Programowej Kwartalnika „Homo Dei”. Był promotorem oraz recenzentem wielu prac naukowych. Opublikował między innymi 4 książki autorskie, 11 książek pod swoją redakcją, 81 artykułów naukowych, do tego można jeszcze dodać recenzje książek, sprawozdania, hasła encyklopedyczne. W ciągu 18 lat nasz Laureat napisał dla naszego kwartalnika kapłańskiego 15 artykułów i był recenzentem dziesięciu publikacji.
dr Krzysztof WONS SDS, kategoria: troska o formację kapłańską
Urodził się w Rudzie Śląskiej – Goduli. Po maturze trafił do Zgromadzenia Salwatorianów (Towarzystwo Boskiego Zbawiciela). Święcenia kapłańskie przyjął w 1985 roku, poczym został skierowany do pracy w Salwatoriańskim Ośrodku Powołań. Mianowany dyrektorem tej placówki, przez trzy lata przebywał wśród młodzieży rozeznającej drogę powołania. Został skierowany na studia zagraniczne – do Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego, w zakresie teologii duchowości, gdzie napisał i obronił doktorat. W WSD swojego zgromadzenia pełnił rolę ojca duchownego. Został także członkiem Rady Prowincjalnej Salwatorianów w Polsce, pełniąc funkcję konsultora prowincjalnego ds. formacji. W roku 1997 został mianowany dyrektorem nowo powstałego Centrum Formacji Duchowej Salwatorianów w Krakowie, a później także dyrektorem Szkoły Wychowawców Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych organizowanej przy Centrum Formacji Duchowej. W kolejnych latach był także dyrektorem Szkoły Formatorek Zakonnych, a dodatkowo pełnił funkcję redaktora naczelnego kwartalnika „Zeszyty Formacji Duchowej” i redaktora rocznika „Przewodnik po Rekolekcjach Lectio Divina”. Prowadzi sesje formacyjne, ćwiczenia ignacjańskie i rekolekcje lectio divina zarówno w CFD w Krakowie, jak i w różnych domach formacyjnych w Polsce i za granicą. Opublikował kilkadziesiąt książek oraz kilkadziesiąt artykułów, poświęconych głównie formacji do modlitwy słowem Bożym. Współpracuje na stałe z kwartalnikiem „Pastores”, poświęconym formacji kapłańskiej. Niektóre z jego publikacji książkowych przetłumaczone zostały dotychczas sumarycznie na 7 języków (słowacki, czeski, ukraiński, białoruski, hiszpański, francuski i chorwacki).
Krzysztof POROSŁO, kategoria: dla młodych kapłanów
Urodzony w Szczucinie, ale już miesiąc po narodzinach jego rodzice przeprowadzili się do Nowego Targu, gdzie ukończył szkołę podstawową i średnią. W trzeciej klasie gimnazjum wstąpił do parafialnej wspólnoty Ruchu Światło-Życie i od tamtej pory uczestniczył już w ponad 20 turnusach rekolekcji oazowych. To wtedy rozpoczęła się jego wielka przygoda i pasja poznawania liturgii Kościoła. Zgłosił się na kurs animatora liturgicznego Ruchu Światło-Życie i odkrywał piękno liturgii głównie za sprawą wiedzy i przykładu śp. ks. prałata Franciszka Chowańca. Oaza stała się również przestrzenią odkrywania powołania do kapłaństwa. Fascynacja i zapał pozwoliły naszemu Laureatowi już w wieku 19 lat, głównie za sprawą namowy przez ks. prof. Bogusława Nadolskiego, opublikować w Wydawnictwie Światło-Życie swoją pierwszą książkę poświęconą liturgii: Jestem z wami przez wszystkie dni… Kompendium liturgiczne w pytaniach i odpowiedziach. Nasz Laureat wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie w roku, kiedy rektorem tej uczelni został ks. Grzegorz Ryś, dzisiaj arcybiskup łódzki. Lata spędzone pod jego opieką uważa za jedne z najważniejszych w swym życiu. Rektor swoimi mądrymi decyzjami otwierał przed nim nowe przestrzenie rozwoju intelektualnego. Ucząc się w seminarium, równocześnie organizował sympozja studenckie, publikował w wielu czasopismach naukowych i przede wszystkich popularnonaukowych. Wydawał kolejne książki. Po pierwszym roku seminarium zorganizowł pierwszą edycję rekolekcji liturgicznych pod nazwą Mysterium Fascinans, które odbywają się od 11 lat i na stałe wpisały się już w kalendarz krakowskich wydarzeń religijnych, gromadząc każdorazowo ponad 200 osób. Do wygłoszenia prelekcji zapraszani są najwybitniejsi dogmatycy i liturgiści z całego świata, a owocem tego wydarzenia jest seria książkowa i monografia Znaki Tajemnicy. Sakramenty w teorii i praktyce Kościoła – pierwszy w Polsce podręcznik sakramentologii przygotowany we współpracy 16 autorów z różnych środowisk teologicznych. Po przyjęciu święceń kapłańskich, w 2013 r., został skierowany jako wikariusz do parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Krakowie na Os. Kalinowym (Nowa Huta). W tym czasie łączył obowiązki wikariusza parafii z pracą nad olejnymi książkami. W lipcu 2015 r. został skierowany na studia doktoranckie z teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Navarry w Pampelunie w Hiszpanii i aktualnie przygotowuje pracę doktorską. Mając zatem lat 30, do tej pory wydał 11 własnych książek i 9 prac zbiorowych pod swoją redakcją oraz przygotował redakcyjnie kilka tłumaczeń, opublikował też 19 artykułów naukowych i blisko 170 popularnonaukowych.
prof. Celestyn NAPIÓRKOWSKI OFMConv., kategoria: za dorobek naukowy i świadectwo życia
Czcigodny Laureat urodził się 3 września 1933 r., zaś w 1957 roku był już franciszkaninem i kapłanem. Studiował na KUL-u teologię dogmatyczną, co zakończył doktoratem; dziesięć lat później zdobył habilitację, po kolejnych 10 latach stanowisko prof. nadzwyczajnego, a w 1989 stopień prof. zwyczajnego. W 2004 przeszedł na zasłużoną emeryturę. Nasz Laureat to jeden z najwybitniejszych mariologów XX wieku, ekumenista, metodolog teologii, organizator badań teologicznych; członek Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu, członek Komisji Mieszanej Episkopatu Kościoła Katolickiego w Polsce i Polskiej Rady Ekumenicznej oraz Podkomisji Dialogu (1977-96), Międzynarodowej Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej; przewodniczący Sekcji Dogmatycznej Teologów Polskich, członek Komisji Katolicko-Luterańskiej w Polsce; współpracownik redakcji Encyklopedii katolickiej w Moskwie; kierownik Katedry Mariologii KUL, współpracownik Instytutu Ekumenicznego KUL i jego dyrektor; dyrektor Instytutu Franciszkańskiego w Łodzi, twórca i współredaktor Biblioteki Instytutu Franciszkańskiego (27 tomów) oraz Małej Biblioteki Instytutu Franciszkańskiego (16 tomów), redaktor “Lignum Vitae” i serii wydawniczej “Veritas et Vita”, twórca serii wydawniczej Katedry Mariologii KUL “Mariologia w Kontekście”, redaktor działów mariologii oraz teologii interkonfesyjnej zachodniej w Encyklopedii katolickiej, założyciel i redaktor biuletynu “Teologia w Polsce”; inicjator Forum Teologów Europy Środkowej i Wschodniej. Ważniejsze osiągnięcia: wydanie podręcznika Jak uprawiać teologię (przekłady w języku słowackim i ukraińskim), w dziedzinie mariologii – jej odnowa, zwłaszcza przez recepcję nauki Soboru Watykańskiego II, adhortacji Pawła VI Marialis Cultus, encykliki Jana Pawła II Redemptoris Mater i Katechizmu Kościoła katolickiego – odnowa zwłaszcza poprzez postulat mariologii w kontekście; w dziedzinie ekumenizmu – studia nad teologią reformacji i współczesną protestancką krytyką mariologii i maryjności katolickiej; krytyczno–życzliwe prezentowanie w Polsce myśli ewangelickiej; znaczący udział w przygotowaniu podpisania przez zwierzchników Kościołów chrześcijańskich wspólnej deklaracji o chrzcie; wieloletnia działalność na rzecz recepcji światowych dialogów międzywyznaniowych w Polsce. Dorobek naukowy Laureata robi ogromne wrażenie: jest autorem, redaktorem lub współredaktorem ponad 1500 publikacji, pisanych w latach od 1961 do 2017 r.; w tym dokładnie 600 publikacji mariologicznych i wiele wiele innych. Był promotorem 55 doktoratów i bardzo wielu magisteriów, a także organizatorem licznych sympozjów i konferencji naukowych.
Dariusz KOWALCZYK SJ, kategoria: kapłan pracujący za granicą Polski
W tym roku po raz pierwszy zostaje przyznana nagroda dla polskiego kapłana pracującego za granicą. Statystki podają, że na wszystkich kontynentach w różnorodną działalność apostolską zaangażowanych jest około 1400 polskich kapłanów, w prawie stu krajach. Kapituła nagrody Pro Redemptione dlatego właśnie chce docenić także tych kapłanów. Nasz Laureat przyszedł na świat 16 grudnia 1963 r. w Mińsku Mazowieckim. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jednak po dwóch semestrach studiów w roku 1983 wstąpił do nowicjatu zakonu jezuitów w Kaliszu. Dwuletnią formację nowicjacką zwieńczył wieczystymi ślubami zakonnymi. Później studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie, uzyskując stopień – rzadko dziś używany – bakałarza. W kolejnych latach odbył staż w Sekcji Polskiej Radia Watykańskiego w Rzymie. To były początki pracy za granicą naszego Laureata. W roku 1990 rozpoczął studia teologiczne na PWT w Warszawie. Podczas tych studiów współpracował z Redakcją Programów Katolickich Polskiego Radia. Wówczas przyszedł także czas na przyjmowanie kolejnych stopi kapłaństwa: najpierw diakona, a w 1994 roku sakramentu kapłaństwa, w uroczystość świętych apostołów Piotra i Pawła. Następnie powrócił do Rzymu i studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, by po czterech latach opuścić tę uczelnię z tytułem doktorat teologii. Pracę doktorską napisał pod kierunkiem o. Luisa Ladarii, obecnego prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Nasz Laureat, zanim na stałe powrócił za granicę, wykładał teologię na PWT w Warszawie, pełniąc jednocześnie funkcję prefekta jezuickich scholastyków studiujących teologię. Był także rektorem kolegium jezuitów w stolicy, a także przełożonym Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego. W roku 2010 natomiast rozpoczął pracę wykładowcy teologii trynitarnej na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Wówczas to rozpoczęła się jego bardzo intensywna praca pastoralno-dydaktyczna poza granicami ojczyzny. W roku 2013 został mianowany profesorem zwyczajnym, a potem dziekanem Wydziału Teologii Gregorianum, gdzie wypromował 5 doktoratów. Nasz Laureat jest autorem kilkunastu książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych; ostatnio opublikował m.in. książki Między herezją a dogmatem (2015) oraz Kościół i fałszywi prorocy(2016). Choć od ponad dekady najmocniej związany jest z Uniwersytetem Gregoriańskim w Rzymie, jest jednocześnie żywo obecny w mediach polskich. Publikuje w tygodnikach „Idziemy” i „Gość Niedzielny” a wiele jego trafnych spostrzeżeń można znaleźć w portalach internetowych.
Nagroda honorowa: pośmiertnie dr inż. Antoni ZIĘBA
Był absolwentem Politechniki Krakowskiej i dr inż. budownictwa, pracownikiem naukowo-dydaktycznym tej uczelni i autorem lub współautorem ponad 40 publikacji naukowo-technicznych oraz uczestnikiem licznych konferencji naukowych i międzynarodowych kongresów. Dał się jednak poznać przede wszystkim jako niezłomny i wytrwały obrońca życia, zwłaszcza dziecka poczętego. Był współzałożycielem w 1980 r. Krucjaty Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci, a także współorganizatorem dwóch Narodowych Marszów w Obronie Życia; inicjował i współorganizował, od roku 1981, coroczną pielgrzymkę obrońców życia na Jasną Górę. Był współzałożycielem, w 2007 r., Światowej Krucjaty Modlitwy za Życie – World Prayer for Life oraz autorem licznych artykułów w dziedzinie ochrony życia dziecka poczętego. Był także współzałożycielem i redaktorem tygodnika rodzin katolickich „Źródło” (od 1992 r.); dwutygodnika młodzieży katolickiej ”Nasza Droga”; miesięcznika nauczycieli i wychowawców katolickich „Wychowawca”; redaktorem naczelnym „Zeszytów Problemowych Służba Życiu”, a także współzałożycielem takich periodyków jak „Nasza Arka” oraz „Cuda i Łaski Boże”. Przyczynił się także do wydawania tygodników dla dzieci „Jaś” i „Dominik”. Nasz czcigodny Laureat otrzymał wiele nagród i odznaczeń: nagrodę Fundacji Jana Pawła II za działalność pro-life (1987 r.); medal Senatu RP za obronę życia (1999 r.); medal Komisji Edukacji Narodowej za zasługi dla oświaty i wychowania (2001 r.); nagrodę Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy im. św. Maksymiliana Marii Kolbego (1998 r.); nagrodę miesięcznika „Powściągliwość i Praca” (2002 r., za działalność wydawniczą), nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka (2004 r.) za działalność w obronie życia człowieka i rozwój mediów katolickich, nagrodę Anioł Życia (2013) Zakonu Rycerzy Jana Pawła II (działającego pod protektoratem abpa Henryka Hosera w Warszawie) „w uznaniu rycerskiej postawy w obronie życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci”. Był m.in. prezesem Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka oraz Stowarzyszenia Nasza Przyszłość; wiceprezesem Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia oraz członkiem Zespołu Wspierania Radia Maryja w Służbie Bogu Kościołowi, Ojczyźnie i Narodowi Polskiemu, a także Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli i Wychowawców. Został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, był również członkiem Zakonu Rycerzy Kolumba. Był wielokrotnie przyjmowany na prywatnych audiencjach w Watykanie przez Jana Pawła II, a w roku 2013 – jako jeden z dwóch przedstawicieli polskich obrońców życia – został przyjęty przez papieża Franciszka w Rzymie. 19 marca 2018 roku, na kilka tygodni przed jego śmiercią, ks. abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski, w Bazylice Mariackiej w Krakowie przekazał mu papieski medal Pro Ecclesia et Pontifice. Odszedł do Boga 3 maja 2018 r., ale na pewno pozostanie w pamięci bardzo wielu osób przez długie lata.
W imieniu Kapituły Nagrody Homo Dei PRO REDEMPTIONE
Piotr Koźlak CSsR
Za: diecezja.pl