Ostatnie odbyło się w dniach 12-14 kwietnia 2012. Przewodnim tematem spotkania było „nasze przepowiadanie w czasie nowej ewangelizacji” w oparciu o słowa z listu do Hebrajczyków, w którym czytamy: „Żywe jest słowo Boże i skuteczne” (Hbr 4,12).
Nasze spotkanie formacyjne zwane Emaus rozpoczęliśmy Eucharystią w kościele parafialnym Matki Bożej Bolesnej, której przewodniczył o. Andrzej Danilewicz, Prowincjał Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego (Misjonarzy Werbistów) a słowo wygłosił o. Michał Janoszka. Było to niejako preludium do wykładów wygłoszonych następnego dnia przez ks. abp. dr. Wiktora Skworca i ks. dr. hab. Huberta Łysego.
W pierwszej części dnia ks. abp W. Skworc wyszedł od sformułowania dwóch pytań czy raczej przedstawienia dwóch kwestii, po pierwsze: komu dzisiaj głosimy słowo Boże?, po drugie: co należy głosić dzisiejszemu światu? Odpowiadając na pierwsze pytanie abp Skworc odniósł się do współczesnych areopagów przepowiadania. Pierwszym jest areopag ewangelizacji serca, czyli samego siebie, który wypływa z powołania do świętości i daje mandat do ewangelizowania serc innych. Drugim areopagiem jest globalizacja ze swymi pozytywnymi i negatywnymi konsekwencjami. Z jednej strony utrata wartości społecznych i moralnych a z drugiej łatwość dotarcia prawie do wszystkich.
Omawiając ten areopag ks. abp Skworc w dużym skrócie zarysował problem współczesnego exodusu chrześcijan z krajów islamskich. Trzeci, to areopag komunikacji i informacji. Co, jak i komu przekazać? Co jest właściwe i wychowawcze? W tym miejscu prelegent odwołał się do nauczania bł. Jana Pawła który mówił o „sile prawdy”. Kolejny to areopag migracji. W dawnych czasach za emigrantami z Polski szli kapłani, aby towarzyszyć tym, którzy pozostawili swoją ojczyznę.
Co dzisiaj dzieje się z emigrantami? Interesującym spostrzeżeniem jest fakt, iż Europejczycy (chrześcijanie) odwiedzający różne kraje świata jadą tam jako turyści. Czy mają świadomość i wiedzą, że mogą tam jechać jako świadkowie? Interesującym jest areopag kultury postmodernistycznej, w którym nasila się opozycja wobec głoszenia, bierność i zaniedbania ze strony chrześcijan.
Według biskupów niemieckich to nie muzułmanie są mocni, ale chrześcijanie słabi. Areopag sekt to wyzwanie dla parafii, których siłą ma być funkcjonowanie jako wspólnota wspólnot. Dobrze nam znany areopag dialogu między religiami to wielkie wyzwanie dla chrześcijan. Wierzymy bowiem, że mamy pełne objawienie w Chrystusie. W tym dialogu ma dochodzić do spotkania osób na różny sposób, ale nie przeciw sobie. Jako chrześcijanie mamy obowiązek ewangelizowania kultury od podstaw, a na to potrzeba wieków.
Jednym z ważniejszych areopagów w naszej codzienności to areopag nadziei. Chrześcijaństwo ma się stać odpowiedzią na ogólne zniechęcenie i rezygnację z wszelkich wartości takich jad dobro, piękno i życie. Ostatnim areopagiem przedstawionym przez ks. abp. Skworca był areopag młodego pokolenia. Należy zdecydowanie wyjść naprzeciw młodemu pokoleniu zagubionemu we współczesnym świecie, w którym różnorodność cechująca młodych ludzi stała się słabością która dzieli zamiast łączyć.
Tematem drugiego wykładu była Kerygma dla XXI wieku w kontekście pytania: co należy głosić dzisiejszemu światu? Kerygma, aby mogła być dobrze zrozumiana i przyjęta musi opierać się i rozpoczynać od autorefleksji Kościoła na temat samego siebie. Ta refleksja pozwoli Kościołowi dostrzec współczesne areopagi i odpowiedzieć w sposób kompetentny i adekwatny ludziom znajdującym się w różnych sytuacja społecznych i życiowych.
Ks. abp Skworc podkreślił również wielką wagę pogłębionej refleksji teologicznej uwzględniającej potrzeby czasu, zakotwiczenie w rzeczywistości a przede wszystkim opartej na Słowie Bożym. Słowie medytowanym w ciszy, której coraz mniej jest we współczesnym świecie. Jak zauważył ks. abp Skworc „systemy totalitarne odbierają ludziom ciszę” zarzucając człowieka mnóstwem niepotrzebnych informacji. Podsumowując można powiedzieć iż Kerygma to głoszenie niezmiennej Ewangelii, ale zawsze jako Nowiny – Dobrej Nowiny.
W drugiej części dnia przeszliśmy do zagadnień natury bardziej praktycznej. W temat liturgicznego i pozaliturgicznego przepowiadania Słowa Bożego przy pomocy obrazu i wizualizacji wprowadził nas ks. dr Hubert Łysy. Przed przejściem do meritum zagadnienia, ks. Hubert ukazał przepowiadających jako dobrych rzemieślników, niekoniecznie mistrzów czy geniuszów lecz przede wszystkim kaznodziei wiernych duchowi Nowej Ewangelizacji.
Streszczając w kilku słowach bardzo obszerny wykład oraz prezentację multimedialną można stwierdzić, iż wizualizacja, aczkolwiek bardzo ważna, ma pełnić rolę służebną wobec obrazowości. Natomiast obrazowość słowa powinna wpływać na rozum, emocje i uczucia, tak jak się to działo za czasów Jezusa, który wskazując na konkretne obrazy docierał do ludzkich umysłów i poruszał serce człowieka.
Wskazaniem praktycznym dla przepowiadających jest cenna uwaga ks. dr. Huberta Łysego iż w liturgicznym przepowiadaniu powinno się być bardziej wstrzemięźliwym w używaniu wizualności. Przekaz ma się charakteryzować umiarem i prostotą, a wszystko to w służbie TREŚCI – EWANGELII.
Ostatni dzień naszego spotkania Emaus był poświęcony dwom aspektom: ocenie stanu naszego przepowiadania oraz możliwościami przepowiadania w dzisiejszym świecie.
Nasze spotkanie formacyjne zakończyliśmy Eucharystią której przewodniczył o. Jubilat Hubert Lupa w 50. rocznicę swoich święceń kapłańskich wraz z o. Michałem Janoszką, który świętował 25 lat kapłaństwa.
o. Henryk Ślusarczyk SVD
Za: www.werbisci.pl