Podczas wystąpień wskazano na znamiona duchowości przywódców duchowych. Są to: głęboka więź z Bogiem, umiłowanie ciszy i modlitwy, wierność sumieniu, męstwo, umiejętność wymagania od siebie i przyjęcia cierpienia oraz pokorna umiejętność przyznania się do błędu. Podkreślano, że lider (nie tylko duchowy) winien wcielać w życie i promować takie praktyki, które prowadzą do życia. Ma budować swoją duchowość w codzienności i tam ją sprawdzać. Dzieje się to podczas spotkań z ludźmi, przez branie odpowiedzialności za całość i perspektywiczne myślenie o całości. Lider musi pamiętać, że bycie liderem nie wyczerpuje życia, ale znacząco wpływa na całe życie.
Pośród różnych rodzajów przywództwa szczególną uwagę – co nie dziwi w takim miejscu jak Tyniec – zwrócono na przywództwo chrześcijańskie (na wzór Chrystusa) i wskazania płynące dla przywódców z Reguły św. Benedykta. Przywódca chrześcijański ma zatem: służyć prawdzie, mówić prawdę, żyć w prawdzie, być życzliwym, mężnym i bezinteresownym, wcielać w życie cnoty kardynalne, mieć świadomość własnej ograniczoności, odczytywać i pełnić wolę Bożą, świadomie brać odpowiedzialność za dobro duchowe innych. Widać więc, że prawdziwym przywódcą, czyli człowiekiem, który umie wywierać wpływ, nie może być człowiek przeciętny i zamknięty na rozwój. Dla dobrego przywódcy wielkie znaczenie ma dobry styl życia, umiejętność korygowania złych nawyków, zdolność do adaptacji i bycie wiernym wartościom.
Partnerem tynieckiej konferencji było Duszpasterstwo TALENT.
Więcej zdjęć na stronie www.duszpasterstwotalent.pl
Za: www.scj.pl