Św. Eugeniusz de Mazenod, biskup Marsylii, urodził się w Aix-en-Provence, na południu Francji, w 1782 r. Jako dziecko z powodu wybuchu Rewolucji Francuskiej w 1791 r. został zmuszony, wraz z rodzicami, do opuszczenia Francji. Przez 11 lat tułał się po terenie dzisiejszych Włoch. W 1802 r. powrócił do Francji, gdzie w pewien Wielki Piątek, przed wizerunkiem Chrystusa ukrzyżowanego, przeżył swoje radykalne nawrócenie. Jego konsekwencją było odkrycie w sobie powołania kapłańskiego i całkowite poświęcenie się przez resztę życia Bogu. W wieku 26 lat wstępuje do seminarium św. Sulpicjusza w Paryżu. W roku 1811 otrzymuje święcenia kapłańskie. W roku 1837 św. Eugeniusz został mianowany biskupem Marsylii.
Zajmował się najbardziej ubogimi, ofiarami Rewolucji Francuskiej. Mieszkańcom miast i wsi prowansalskich głosi Ewangelię. Widząc, że sam nie jest w stanie prowadzić tak wielkiego dzieła ewangelizacji, zebrawszy księży chcących w ten sposób głosić Chrystusa, zakłada w 1816 roku Zgromadzenie Misjonarzy Prowansji. Głoszą kazania, rekolekcje, misje święte, ewangelizują na ulicach. Zgromadzenia zostało zatwierdzone przez papieża Leon XII w 1826 roku pod nazwą Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. W 1841 roku oblaci wychodzą poza granice Francji, przecierając szlaki misyjne. Udają się do Kanady Północnej, gdzie pracują wśród Indian i Eskimosów; Stanów Zjednoczonych; Meksyku; na Cejlon (Sri Lanka) i do południowej Afryki.
Zmarł 21 maja 1861 roku w Marsylii. Heroiczność jego miłości i gorliwości o zbawienie dusz zostały potwierdzone przez Kościół. Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI, w niedzielę misyjną, 19 września 1975 roku, a kanonizowany przez Jana Pawła II 3 grudnia 1995 roku.
W Polsce oblaci są obecni od 1920 roku. Zgromadzenie liczy ok. 4000 zakonników, w tym 320 w Polsce, a kolejnych ok. 300 Polaków pracuje w innych jurysdykcjach zgromadzenia. Oblaci Maryi Niepokalanej są Zgromadzeniem misyjnym. Ich naczelną służbą w Kościele jest ukazywanie Chrystusa i Jego Królestwa najbardziej opuszczonym, niesienie Dobrej Nowiny ludom, które jeszcze jej nie przyjęły i pomoc w odkrywaniu ich własnej wartości w świetle Ewangelii. Natomiast tam, gdzie Kościół już istnieje, oblaci kierują się do grup, z którymi ma on najmniej kontaktu.
MW OMI/Poznań
Za: www.oblaci.pl