14 maja 2012 r. w Sanktuarium Męczeństwa bł. ks. Jerzego Popiełuszki we Włocławku abp Mieczysław Mokrzycki z Lwowa przewodniczył uroczystej Mszy św., podczas której dokonał przekazania i instalacji relikwii bł. Jana Pawła II. Wraz z osobistym sekretarzem bł. Jana Pawła II, który pełnił także funkcję sekretarza papieża Benedykta XVI Eucharystię sprawowali biskupi Stanisław Gębicki i Bronisław Dembowski, prowincjał Braci Pocieszycieli z Getsemani o. Świerad M. Pettke CCG i kapłani z Włocławka.
Wprowadzając w charakter uroczystości o. Świerad przypomniał wyjątkowy i niepowtarzalny związek Matki Bożej Fatimskiej z pontyfikatem bł. Jana Pawła II. Przypomniał słowa papieża wypowiedziane w Fatimie rok po zamachu na jego życie: „We wszystkim, co się wydarzyło, zobaczyłem szczególną matczyną opiekę Maryi”. Witając Metropolitę Lwowskiego ojciec Prowincjał zwrócił się do abp. Mokrzyckiego jako do świadka życia i świętości Błogosławionego, który przewodniczył uroczystościom jako najbliższy współpracownik i domownik bł. Jana Pawła II i jego następcy w Piotrowym posługiwaniu. Na tą uroczystość ks. arcybiskup przywiózł ze sobą namacalną i dotykalna pamiątkę w postaci relikwii ciała bł. Jana Pawła II, którą przekazał parafii i zainstalował w świątyni Sanktuarium Męczeństwa. Poświęcił także nowy obraz przedstawiający bł. Jana Pawła II z figurą Matki Bożej Fatimskiej, z tłem tamy na Wiśle i wzniesionego Sanktuarium bł. ks. Jerzego Popiełuszki.
W pełnej ciepła i wzruszającej homilii ks. abp Mokrzycki podzielił się wspomnieniami o Janie Pawle II, u boku którego – jak sam oznajmił – miał szczęście być przez 9 lat. Wyznał, że dla niego, jako drugiego sekretarza, Jan Paweł II, „był wyjątkowym człowiekiem, mimo, że takim samym jak my, to jednocześnie innym, odróżniającym się swoim zachowaniem, postawą, sposobem mówienia, czy reagowania. Jakoś w przedziwny sposób promieniował na innych. Stając przy nim odczuwało się pokój, miało się poczucie bezpieczeństwa, życzliwości”.
Z bliskiej obserwacji Ojca Świętego były sekretarz określił błogosławionego jako człowieka wielkiej wiary, którego myśli ciągle zwracały się ku Panu Bogu. Ks. Arcybiskup podkreślił, że Jan Paweł II „nigdy nie żałował czasu na modlitwę, i zawsze musiał mieć go tyle ile uznał za stosowne, a ten czas był dla niego najważniejszy, nigdy nie poświęcał go kosztem innych zajęć, nie rozpoczynał nigdy dnia ani też pracy jeżeli się nie pomodlił”.
Arcybiskup zwrócił szczególną uwagę mówiąc o bł. Janie Pawle II, na jego umiłowanie Eucharystii, które wyrażało się również w trwaniu u stóp Chrystusa utajonego w Najświętszym Sakramencie. „Każdego dnia modlił się bardzo wiele w kaplicy, a w każdy czwartek odprawiał godzinę świętą, w czasie której swoje medytacje przeplatał pieśniami eucharystycznymi, które sam sobie nucił czy śpiewał. Chcę nadmienić, ze Ojciec Święty nigdy nie opuścił tej godziny świętej. Nawet podczas pielgrzymek międzynarodowych, organizatorzy wiedzieli, że muszą zostawić czas na jej odprawienie podobnie i w piątek na drogę krzyżową, inaczej Ojciec święty opóźniał im o godzinę cały program” – mówił abp Mokrzycki.
Wskazując na religijność bł. Jana Pawła II kaznodzieja zaznaczył, że nawiązywała do form pobożności ludowej: „On – człowiek wielkiego umysłu i o duszy artysty – nie wstydził się szkaplerza i tych prostych form pobożności. W «Godzinkach o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny», w pieśniach ludowych […] W miesiącu maju i czerwcu śpiewaliśmy po kolacji na tarasie, gdzie była kaplica Matki Bożej fatimskiej majówki i Litanie do NSPJ. Wśród wielu form pobożności szczególnie bliskie sercu Sługi Bożego było pielgrzymowanie do maryjnych sanktuariów, które zaczęło się już w latach dziecięcych, a potem jako papież… Dlatego trudności i cierpienia, których Mu nie brakowało w życiu, nie załamywały go, ale umacniały w oddaniu się Bogu, w tym jego TOTUS TUUS ego sum”.
Kończąc homilię abp Mokrzycki przypomniał, że Jan Paweł II niestrudzenie powtarzał: „prawdziwi uczniowie Chrystusa są zakorzenieni w glebie świętości”. I nauczył swoich sekretarzy prostej modlitwy o świętość:
Panie, przyjmij mnie takim, jakim jestem,
Z moimi wadami, z moimi słabościami,
Ale spraw, bym stał się takim, jak tego pragniesz.
Uczestnikom uroczystości towarzyszyła atmosfera wspomnień o Błogosławionym, jako wzorze człowieka, który trwał na kolanach przed Bogiem, żył Bogiem i dla Boga, kto się z nim zetknął, od razu mógł zauważyć jego głębokie zjednoczenie z Bogiem. Kontakt z Nim zbliżał do Pana Boga, człowiek zostawał wciągnięty w tajemnicę obecności Bożej” – wyznał osobisty sekretarz bł. Jana Pawła II.
Po zakończeniu Eucharystii wierni wychodząc ze świątyni, pozostawali przez pewien moment przed relikwiami na modlitwie do bł. Jana Pawła II. Na pamiątkę uroczystości każdy z wiernych, wychodząc z uroczystości mogli otrzymać obrazek przedstawiający postać bł. Jana Pawła II z motywem adoracji figury Matki Bożej Fatimskiej z załączoną na odwrocie modlitwą do Boga za wstawiennictwem błogosławionego.
o. Szymon M. Korytowski CCG
