28 marca 2015 roku, z inicjatywy Duszpasterstwa Więziennego Ojców Trynitarzy, w Kaplicy Przenajświętszej Trójcy w Krakowie odbył się spektakl „Oskarżenie Nieśmiertelnego”. Autorka scenariusza, Anna Krogulska oraz twórcy spektaklu, w niezwykle realistyczny i wymowny sposób przedstawili – we współczesnej konwencji – wydarzenie sądu nad Jezusem. Kaplica Przenajświętszej Trójcy na chwilę zmieniła się w wielką salę sądową, na której aktorzy-amatorzy, odtwarzali swoje role: nie mogło zabraknąć sędziego, prokuratora i obrońcy, a także licznych świadków, którzy bronili lub oskarżali Chrystusa.
Spektakl rozpoczęła scena wprowadzenia figury Jezusa Nazareńskiego, przywiezionej z Aresztu Śledczego w Krakowie-Podgórzu, gdzie na co dzień, w tamtejszej kaplicy, oddawana jest jej cześć przez skazanych. Uroczystemu wniesieniu figury towarzyszyła rzymska kohorta, osoby z pochodniami a przede wszystkim kobiety lamentujące nad losem Jezusa. Następnie rozpoczęła się właściwa część spektaklu. Rozprawa dotycząca oskarżenia Chrystusa nie tylko odwoływała się do wydarzeń sprzed dwóch tysięcy lat, ale dotykała także kwestii dzisiejszego rozumienia cierpień i męki Chrystusa. Czy zdajemy sobie sprawę, jak wielką ofiarę złożył za nas? Czy potrafimy zrozumieć i przyjąć, jak bardzo nas ukochał, skoro oddał swoje życie? Jaką ma to dla nas wartość? Czy to wydarzenie jest w stanie odmienić naszego życie? Spektakl nie przynosi wprost odpowiedzi na te pytania, dzięki czemu pozwala każdemu na dłuższą chwilę refleksji, zastanowienia, zadumania nad własnym losem i sensem życia.
Niezwykły odbiór przedstawienia i płynący z niego przekaz byłby o wiele uboższy, gdyby nie odtwórcy ról. W postaci występujące w spektaklu, wcielili się mieszkańcy i pracownicy Domu Opieki Społecznej Zakonu Przenajświętszej Trójcy w Krakowie, młodzież z duszpasterstwa akademickiego w Nowej Hucie, grupa „ Aktywnych Kobiet” z osiedla Chałupki, a przede wszystkim skazani z Aresztu Śledczego w Krakowie- Podgórzu. Dla tych ostatnich, udział w przedsięwzięciu był okazją do udowodnienia – sobie i innym – że bycie skazanym nie oznacza przekreślenia swojego życia, dążeń i pragnień, ale umożliwia chęć poprawy i odmiany własnego losu, także poprzez kulturę. Na szczególne wyróżnienie zasługują osoby odtwarzające główne role prokuratora i obrońcy, którzy w wymowny sposób wcielili się w grane przez siebie postaci. Okazało się, że w ich duszach tkwi prawdziwy talent aktorski! Niezwykłego charakteru i klimatu całości dodawała muzyka i śpiew grupy młodzieży z Nowej Huty. Twórcy przedstawienia, dzięki grze świateł, bogatej scenografii, a także przygotowanym strojom – współczesnym i tym z czasów Chrystusa – pozwolili widzom zgromadzonym w kaplicy w pełni doświadczyć dramaturgii oglądanych zdarzeń. Spektakl odniósł wielki sukces – zarówno artystyczny jak i frekwencyjny, o czym świadczyły gromkie brawa po jego zakończeniu.
Bezpośrednio po spektaklu miało miejsce spotkanie z odtwórcami ról. Koordynujący całym przedsięwzięciem, o. Andrzej Bawer, trynitarz, kapelan Aresztu Śledczego w Krakowie – Podgórzu, dziękował wszystkim, którzy przyczynili się do realizacji tego niezapomnianego wydarzenia. Na scenie wystąpiło 35 osób w wieku od 8 do 88 lat!
Niezwykle wzruszającym momentem były podziękowania skazanych. Każdy z nich dedykował swój udział komuś ze swoich najbliższych, niejednokrotnie nie kryjąc emocji. Należy dodać, że na zaproszenie Duszpasterstwa Więziennego, na spektakl przybyły rodziny skazanych, a po jego zakończeniu, miały możliwość spotkania i dłuższej rozmowy ze swoimi bliskimi.
Wśród gości zgromadzonych w kaplicy, znalazł się także Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej wraz z Dyrektorem Aresztu Śledczego w Krakowie – Podgórzu. Pułkownik Krzysztof Trela szczególnie podkreślił, jak ważna jest osobista chęć odmiany swojego losu i czym taka zmiana może zaowocować.
O potrzebie odnowy swego życia mówiły także listy, jakie wystosowali do zebranych patroni honorowi spektaklu: Metropolita Krakowski, Stanisław kardynał Dziwisz i Wojewoda Małopolski, Jerzy Miller.
Spektakl „Oskarżenie Nieśmiertelnego” stanowił jedną z wielu inicjatyw, podejmowanych przez Duszpasterstwo Więzienne Ojców Trynitarzy w Krakowie: podziękowanie za zeszłoroczny wyjazd dzieci osób odbywających karę pozbawienia wolności, jak i zachętę do finansowego wsparcia tegorocznych wakacji dla ponad 30 dzieci. Skazani dostrzegają realną potrzebę swojego działania, pracy i poświęcenia, by w ten sposób pomóc innym, często rekompensując swoim najbliższym i dzieciom nieobecność w domu. To rodzaj terapii, prawdziwa chęć naprawy błędów z przeszłości i próba zmiany postrzegania więźniów przez społeczeństwo. Osoby skazane nie powinny być odrzucane ani potępiane za popełnione winy, ale mają stanowić rzeczywisty obraz człowieka pragnącego podnieść się po upadku, który dąży ku czynieniu dobra. To właśnie w nich i wobec nich należy dostrzec prawdziwą potrzebę ludzkiego miłosierdzia.
Tekst: br. Jakub
