Dziewica najpełniej konsekrowana Bogu.
Zwiastuję wam radość wielką:
dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel,
którym jest Mesjasz, Pan (por. Łk 2, 10n)
Drodzy Współbracia!
Z każdym adwentowym porankiem rozświetlonym roratnimi świecami przybliżamy się ku tej Światłości, która zstąpiła na ziemię, by rozjaśnić mroki ludzkich serc i losy zagubionego świata. W tym roku nasze adwentowe oczekiwanie złączyło się z inauguracją Roku Życia Konsekrowanego, dokonaną przez ojca świętego Franciszka w Pierwszą Niedzielę Adwentu. To jasna zachęta, byśmy zbliżajace się święta przeżywali jeszcze bardziej świadomi naszego wyjątkowego powołania w Kościele.
Gdy w Noc Bożego Narodzenia usłyszymy głos Anioła, który i nam, jak niegdyś pasterzom w Betlejem, będzie zwiastował radość wielką, radość Ewangelii: „Narodził się wam Zbawiciel, Mesjasz Pan!”– wówczas podążymy do żłóbka, do ołtarza Eucharystii, aby w znaku Dziecięcia, w znaku Łamanego Chleba, rozpoznać Jego samego. Podążymy tam jako ludzie oczekujący dobrej nowiny, ale przede wszystkim jako osoby konsekrowane z miłości do Tego, który przyjął ludzkie ciało z miłości do nas. Przyjdziemy do Bożego żłóbka, by dziękować za nasze powołanie, za osobę i charyzmat naszego Założyciela, za tych naszych Drogich Współbraci, którzy dawali podwaliny pod nasząPolskąProwincję.
Przyjdziemy do Bożego żłóbka, aby Ewangelia o Bożym Narodzeniu zwiastowana przez Anioła odnowiła nasz entuzjazm i moc w służbie tej Ewangelii, aby siła miłości, która umacniała naszych ojców, była również dla nas inspiracją do podejmowania nowych wyzwań i służby człowiekowi. Przyjdziemy do żłóbka zjednoczeni w braterskiej komunii, aby dla naszych sióstr i braci być znakiem ewangelicznej jedności w podzielonym świecie.
Drodzy Współbracia, z okazji tych rodzinnych i braterskich Świąt życzmy sobie szczerze, byśmy z tego spotkania z Chrystusem Nowonarodzonym odeszli podniesieni na duchu, odnowieni w miłości do Chrystusa i wzajemnie do siebie. Abyśmy się stali jako osoby konsekrowane jeszcze czytelniejszym znakiem nadziei dla tych, do których jesteśmy posłani i którym na co dzień służymy.
Wyrazy braterskiej życzliwości i jedności pragniemy przekazać wszystkim Współbraciom, pracującym zarówno w kraju, jak i daleko poza jego granicami, zwłaszcza zaś Współbraciom starszym i dotkniętych chorobą. Niech bożonarodzeniową radość pomoże nam przeżywać Maryja Niepokalana, Dziewica najpełniej konsekrowana Bogu, a jednocześnie ukochana Matka naszego Pana.
ks. Artur Sanecki SCJ
prowincjał wraz z Radą prowincjalną
Za: www.sercanie.pl