W krakowskim Domus Mater 7 października 2023 miała miejsce prowincjalna Pielgrzymka kapłanów ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego do Matki Bożej Płaszowskiej. Była ona połączona ze zorganizowaną przez Sercańskie Centrum Duchowości III konferencją pastoralną, przebiegającą pt. „Eucharystyczne Serce Jezusa”. Na wydarzenie to licznie przybyli współbracia, przyjaciele Zgromadzenia i członkowie sercańskich wspólnot (m.in. Arcybractwa Straży Honorowej oraz Ruchu Sercańskiej Młodzieży z Małego Płaszowa czy redakcji zeszytów „I piątki miesiąca”), a także sercanki, augustianki, józefitki i Siostry Bożego Serca z Wrocławia.
Sercanie, którzy przybyli na spotkanie z wszystkich ośrodków sercańskich, nie tylko dziękowali Bożemu Sercu we wspólnej modlitwie za wszelkie łaski, jakie otrzymała dotychczas Prowincja i prosili o nowe powołania do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego – zawierzając jednocześnie zbliżającą się Kapitułę Prowincjonalną oraz wszystkie dzieła i wspólnoty dehoniańskie, ale także uczestniczyli w trzeciej już konferencji pastoralnej Sercańskiego Centrum Duchowości. Było to swoistego rodzaju przeplatanie się sercańskiej wspólnoty zakonnej z uczestniczącymi w spotkaniu świeckimi i pozostałymi konsekrowanymi.
Po przywitaniu wszystkich zebranych na konferencji przez dyrektora SCD, ks. dr Damiana Płatka SCJ, głos zabrał prowincjał Prowincji Polskiej Księży Sercanów, ks. mgr lic. Sławomir Knopik SCJ, który podkreślił, że Matka Boża Płaszowska jest niezastąpioną Patronką wszystkich, którzy się do niej uciekają i dodał: „Gromadząc się tutaj, pragniemy uczyć się od Maryi zapatrzenia w Jezusa i pokory, której ludzkim sercem nie da się pojąć”.
Następnie nadszedł czas na przemowy zacnych prelegentów. Pierwszym z nich stał się ks. dr Damian Płatek SCJ. Wygłosił on konferencję pt. Polska historia od Serca, przedstawiając pigułce kształtowanie się na przestrzeni lat kultu Serca Jezusowego. Podkreślił szczególne znaczenie wydarzenia z roku 2021, kiedy to Episkopat na nowo poświęcił Polskę Sercu Jezusa, co miało miejsce w jezuickiej bazylice pw. Serca Pana Jezusa na ul. Kopernika w Krakowie. Wspomniał, że było to znamienne wydarzenie – w kontekście panującej wówczas pandemii koronawirusa.
Z kolei ks. mgr lic. Jakub Bieszczad SCJ, obecny na łączach internetowych, mówił o Sercu spragnionym miłości w Eucharystii, koncentrując się na eucharystycznym Serce Jezusa w sercańskiej tradycji duchowej. Głównym przesłaniem wystąpienia stało się podkreślenie, że Serce Jezusa symbolizuje w pierwszym rzędzie nieskończoną i niestworzoną miłość, która natchnęła Słowo Boże, aby zstępowało wśród nas na ziemi. W takim wymiarze ważne jest zrozumienie spojrzenia o. Dehona na Serce Jezusa (w kontekście ludzkim, boskim i eucharystycznym), które w sposób najcichszy i najbardziej dostępny dla wszystkich obecne jest w Eucharystii. Leon Dehon bardzo mocno wpisał w rzeczywistość duchową i przeżywanie wiary kult Serca Jezusowego, w którym Adoracja (prócz ofiarowania się i wynagrodzenia) staje się głównym zadaniem każdego sercanina. Prelegent opisał także trzy wymiary kultu Serca Jezusa w duchowości sercańskiej jako: kapłańskie Serce (wymiar sakramentalny), Miłość sprawczą (wymiar dynamiczny) i życie w zjednoczeniu (wymiar kontemplacyjny). Dla o. Dehona każdy z sakramentów nie mógł nigdy być przeżywany jako rytuał – ze względu na spotkanie z żywą Miłością Boga, który pragnie do nas dotrzeć.
Kolejny z prelegentów, ks. mgr lic. Sławomir Kamiński SCJ, omawiał sylwetkę i postawę człowieka adorującego. Prelegent – odwołując się do konkretnych fragmentów Pisma Świętego – omówił biblijne postawy oddania Bogu chwały poprzez oddanie pokłonu czy gesty Adoracji, a następnie wspomniał o poszczególnych praktykach eucharystycznych w historii Kościoła: zanoszenia Komunii do chorych (także przez świeckich w pierwszych wiekach chrześcijaństwa), temacie Adoracji w nauczaniu papieskim i u Ojców Kościoła, kulcie Eucharystii w formie życia pustelniczego czy przechowywaniu Najświętszego Sakramentu. Ksiądz Sławomir podkreślił, że podczas Adoracji – kiedy wszyscy (niezależnie od stanu i zamożności) stajemy się równi – najczęściej rodzą się powołania do różnorakich posług w Kościele. Kończąc podsumował, iż Kościół Adorujący to Kościół zakochany w swoim Oblubieńcu, który może dodać nam sił i przemienić nasze serce. Adorować to postawić w Centrum Pana Boga i nadać wszystkim sprawom właściwy porządek. Adoracja nie oddala od ludzi, ale przybliża i uczy komunikacji między sobą.
W następnym punkcie programu, jakim była dyskusja, miało miejsce żywe dzielenie się doświadczeniem związanym z każdym trzech tematów ukazanych przez prelegentów i pojawiły się pytania związane z omawianymi kwestiami.
Uroczystym zwieńczeniem spotkania była Eucharystia sprawowana w Sanktuarium Matki Bożej Błogosławionego Macierzyństwa pod przewodnictwem Prowincjała Sławomira Knopika SCJ. Homilię wygłosił ks. Gabriel Pisarek SCJ. Kaznodzieja podkreślił, że mamy spędzać czas na Adoracji, ponieważ Słowo Wcielone karmi nas Słowem i Sobą Samym. Mamy czuwać jak pasterze, którzy przybyli do Dzieciątka i jednocześnie Słowo Pana mamy w swoim sercu zachowywać i strzec z troską – tak, jak czyniła to Maryja. I tak jak Ona trzyma Jezusa, tak my mamy trzymać w Chrystusa w naszym sercu. Dodał także, że pasterze są pierwszymi wysłannikami Słowa – to im zostaje powierzona Dobra Nowina, którą mają zanieść innym, Ksiądz Pisarek zakończył homilię podkreśleniem, że obecność Domus Mater w takim dniu wskazuje, że nasze serce ma być domem Słowa. Mamy być Ikoną, którą jest oknem w stronę wieczności. Mając w sercu Słowo mamy być Ikoną i iść drogą jaką wskazuje nam Maryja – mamy iść za Jezusem, będącym Drogą, Prawdą i Życiem.
Przedłużeniem Stołu Eucharystycznego był pożegnalny obiad, podczas którego prowadzono jeszcze rozmowy niedokończone, dające nadzieję na rychłe spotkanie na kolejnej pielgrzymce prowincjalnej i nowej odsłonie – czwartej już – konferencji SCD.
Biuro prasowe/DM
Za: www.scj.pl
