Podziwiając efekty pracy artystów, warto zwrócić uwagę, że prezbiterium – w swym wystroju – zbliżone jest do pierwotnej wersji z XVII wieku, kiedy to – z inicjatywy księcia Mikołaja Piusa Sapiehy – wybudowano kościół.
Z upływem lat, kolejne remonty „zacierały” oryginalną wersję. Najbardziej drastyczne zmiany dotknęły obiekt po powstaniu styczniowym, kiedy to w 1875 roku, na mocy ukazu carskiego, kościół zamieniono na cerkiew, przebudowując jego wnętrze oraz burząc wierzę, by w jej miejscu wybudować „cebulasty chełm”. Taki stan rzeczy trwał do 1917 roku, kiedy wyznawcy prawosławia opuścili zawłaszczony dom Boży. Ale dopiero w 1927 roku, gdy przybyli do Kodnia Misjonarze Oblaci M. N., aktualni kustosze sanktuarium, podjęli działania adaptacyjne, pozwalające przywrócić świątyni jej dawny charakter. Ówczesne prace, choć mające wielkie rozmiary, okazały się niewystarczające, by przywrócić świątyni wcześniejszy blask.
Tegoroczne zaangażowanie pozwoliło, nie tylko odsłonić przepiękną sztukaterię sklepienia prezbiterium, odtworzyć dawną barwę ścian, ale też odnowić zabytkowy ołtarz oraz okna, a także wymienić oświetlenie. Kodeńskim Siostrom Karmelitankom wdzięczni jesteśmy za podjęcie żmudnego dzieła, ułożenia na nowo i uzupełnienia wotów, pozostawionych w sanktuarium przez pielgrzymów, jako materialny dowód wdzięczności Maryi za doznane łaski. Tablice z wotami umieszczono w odnowionych gablotach.
Piękno, jakie prezbiterium bazyliki zyskało, po przeprowadzeniu renowacji, skłania nas, by działania kontynuować. Przymierzamy się, by – po złapaniu oddechu – podjąć się odnowienia kolejnej części świątyni, jaką jest dawna kaplica M. B. Kodeńskiej.
Za: Biuletyn Sanktuarium MB Kodeńskiej