Psalm 23 Dominus regit me (Pan jest moim Pasterzem) jest psalmem chrześcijańskiej nadziei i optymizmu. Został wybrany na uroczystość poświęcenia ołtarza męczenników z przekonaniem, że jest modlitwą-świadectwem zwycięstwa dobra nad złem. Dla Salezjanów, kontynuujących tradycję swojego założyciele św. Jana Bosko, Dobry Pasterz jest obrazem Chrystusa, który zwycięża łagodnością i darem z samego siebie i jest obecny w naszym życiu jako Miłość Ofiarna i Troskliwa.
Podczas pierwszej rozmowy z kompozytorem na temat planowanego utworu, 12. lutego 2013 roku, ustaliliśmy, że tekst psalmu będzie podany w łacińskiej wersji Vulgaty, a sama kompozycja ma być radosna, pogodna w brzmieniu – została ostatecznie skomponowana w pogodnej tonacji C-dur. W Wielki Piątek, 29. marca 2013 r., kompozytor przekazał gotową partyturę utworu, która z jego dedykacją trafiła do Archiwum Inspektorialnego w Pile. Na stronie tytułowej, zgodnie z sugestią ks. Janusza Nowińskiego, znalazł się szkic projektowy obrazu „Poznańskiej Piątki” autorstwa artysty malarza Janusza Szpyta – obraz ten znajduje się w zwieńczeniu ołtarza Męczenników II wojny światowej. Strona tytułowa utworu zawiera również jego oficjalną dedykację: Towarzystwo Salezjańskie Inspektoria pw. św. Wojciecha na uroczystość poświęcenia ołtarza Kapłanów-męczenników II wojny światowej i „Poznańskiej Piątki” w kościele w Lądzie nad Wartą 28. października 2013 r. Utwór Dominus regit me, Psalmus 23 został skomponowany na baryton i zespół instrumentalny w składzie: 2 oboje, 3 altówki, 2 wiolonczele i kontrabas; trwa około 7,5 minuty.
W rozmowie po zakończeniu pracy nad utworem Paweł Łukaszewski tak komentował jego powstanie: – Włożyłem w ten utwór dużo serca i mam nadzieję, że się spodoba. Jest radosny, tak jak zamierzyliśmy na wstępie. Wczytywałem się w każde słowo Psalmu, szukając jego brzmienia w muzyce. Partia barytonu to jak głos jednego z tych księży więzionych w Lądzie, który składa radosne świadectwo swojej wiary mimo tego wszystkiego, co go spotkało złego… Górująca nad smyczkami partia oboi to radosny akcent, a zarazem stylizacja brzmienia muzyki dawnej. Utwór powinien bardzo dobrze zabrzmieć w barokowym wnętrzu lądzkiej świątyni.
Do prawykonania utworu ks. dr Ryszard Sadowski – ówczesny Rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Lądzie, zaprosił muzyków Filharmonii Poznańskiej. Skład zespołu zaproponował Dyrektor Filharmonii Wojciech Nentwig: Łukasz Kocur – baryton, Tomasz Gubański – obój, Piotr Maćkowiak – obój, Dominik Dębski – altówka, Karolina Lewińska-Bąk – altówka, Przemysław Mrowiński – altówka, Maria Liszkowska-Sikorska – wiolonczela, Józef Czarnecki – wiolonczela, Szymon Guzowski – kontrabas. Próbę zespołu w lądzkim kościele w dniu prawykonania utworu poprowadził sam kompozytor.