Zdaniem o. Józefa nie mamy analizować naszych problemów, ale z ufnością zawierzać je Jezusowi. Słowa „Jezu ufam Tobie” to klucz do ich rozwiązania, klucz, który jest w naszych rękach, tylko czy my z niego korzystamy? Powinniśmy też zwracać o pomoc do Matki Bożej, a Maryja, tak jak w Kanie Galilejskiej poprosi Jezusa o spełnienie naszych próśb. Maryja uczy, jak radzić sobie z problemami, polecając: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J. 2:5). O. Józef radzi, by tak jak przyniesiono Jezusowi wodę w Kanie, a odebrano wino, tak trzeba przynosić Jezusowi nasze problemy, a Jezus zamieni w błogosławieństwo. Nie zawsze stanie się to od razu, czasem nawet po latach. W naszych problemach nie będziemy jednak sami, bo Jezus zapewnił: „przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pocieszę” (Mt. 11:28). Należy pamiętać, że Bóg działa też przez problemy, przez nie chce nam coś powiedzieć i czegoś nas nauczyć. O. Józef definiuje słowo „problem” jako: „miejsce, gdzie Bóg działa. Bóg każdy problem zamienia w błogosławieństwo, a po latach dostrzegamy sens naszych łez. Każdy problem ma zatem oblicze błogosławieństwa.
Do nas należy wybór, czy być szczęśliwym czy być smutnym. Jezus powiedział: Niech się nie trwoży serce wasze (J. 14:1), więc nie możemy się zamartwiać. Na co dzień mamy zachowywać przykazania Boże i trwać w miłości Bożej, a wszelkie trudności zawierzać Bogu (Łk. 15:7-10). Nie możemy dopuszczać do siebie myśli, że sytuacja jest beznadziejna i nic się nie da zrobić, bo przecież „dla Boga nie ma nic niemożliwego” (Łk. 1:37). Żadna modlitwa nie jest zmarnowana i przynosi wielkie owoce. Przede wszystkim zaś mamy modlić się o wzrost wiary, o więcej miłości do Eucharystii i więcej miłości do Słowa Bożego. Jeśli bowiem nasze problemy przyniesiemy przed Najświętszy Sakrament i więcej czasu spędzimy na rozważanie Słowa Bożego, rozwiązanie problemu pojawia się nieoczekiwanie i bez wysiłku z naszej strony. O. Józef przypomina, że modlitwa przed Najświętszym Sakramentem to najcenniejszy czas w naszym życiu, a Słowo Boże to nasza wielka ochrona, gdyż czytając Biblię, doświadczamy mocy Ducha Świętego.
Sabu Sebastian Vadakkel urodził się 16. stycznia 1965 roku w Kallarkutty, w rejonie Idukki w południowym stanie Indii, Kerala jako najstarszy z trojga dzieci. Od 1971 do 1981 roku chodził do szkoły przyklasztornej w Kallarkutty. Następnie wstąpił do seminarium Kongregacji Przenajświętszego Sakramentu w Kottayam i przybrał imie “Joseph”. Studiował teologie i filozofie, a w grudniu 1993 przyjął święcenia kapłańskie. W roku 1994 założył centrum rekolekcyjne w Kalady. A w roku 1997 został po raz pierwszy zaproszony by prowadzić rekolekcje w Europie. Prowadził rekolekcje w Niemczech, Szwajcarii, Francji i Rumunii, a także w Polsce, na Ukrainie i w Dubaju. W roku 2000 został nominowany przez biskupa diecezji Trichur na kierownika Zgromadzenia Biblijnego. W roku 2003 udał się na Filipiny w celu promocji pracy doktorskiej, co w żadnym wypadku nie przeszkodziło mu w dalszej pracy misyjnej.
Ojciec Joseph inspirowany przez Ducha Św. wskazuje w jaki sposób Słowo Boże i obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie przemienia w radość wszystko to co jest negatywne w naszym życiu. Szczególnym charyzmatem Ojca Joseph’a jest umiejętność głoszenia Słowa Bożego w tak żywotny i oryginalny sposób, że Biblia staje się niewyczerpalnym źródłem siły i otuchy. Rekolekcje głoszone przez Ojca Joseph’a prowadzą do głębin z serca płynącej wiary, tłumaczą sens bolesnych sytuacji w naszym życiu oraz prowadzą poprzez żal i przebaczenie na drogę uwielbienia Boga oraz do uzdrowienia ciała i duszy.
Stefan Targosz
na zdjęciach: nabożeństwo podczas rekolekcji o. Josepha Vadakkela z Indii przeprowadzone w “namiocie łaski” przy Franciszkańskim Domu Formacyjno-Edukacyjnym w Rychwałdzie / fot. S. Targosz