W kolejnym rozważaniu pierwszopiątkowym zobaczmy postać św. Jana Pawła II. Był on wielkim czcicielem i apostołem Serca Jezusowego. Był papieżem cywilizacji miłości.
Był przez całe życie świadkiem, orędownikiem i propagatorem mi- łości Boga do człowieka. Miłości, której symbolem jest Najświętsze Serce Jezusa.
Zapewne mało kto wie o tym, że Jan Paweł II napisał własnoręcz- nie akt osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Nosił go na sobie aż do śmierci, a tekst ten zamknięty był w relikwiarzyku św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Takie świadectwo o tym fakcie daje ks. Kardynał Stanisław Dziwisz: „zachował się własnoręcznie napisany – drobnymi literami na bardzo pożółkłym papierze – akt osobistego po- święcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa, zakończony słowami: «Wszystko dla Ciebie, Najświętsze Serce Jezusa». Ten akt, złożony w formie szkaplerza, nosił stale ze sobą”.
Jan Paweł II nie tylko żył kultem Najświętszej Maryi Panny, do któ- rej mówił „cały jestem Twój”, ale żył także całkowitym oddaniem się Naj- świętszemu Sercu Jezusa.
Żaden z papieży nie pozostawił po sobie tylu wypowiedzi, orędzi dotyczących tematyki Serca Bożego, co ten papież.
Poświęcił tematyce tego kultu wiele środowych audiencji, w czasie których komentował słowa litanii do Serca Jezusowego.
W czasie jednej z podróży apostolskich po Polsce tematem jego wy- stąpień było Serce Jezusa i nabożeństwo, która tak mocno jest zakorze- nione w naszej Ojczyźnie
Wiele razy wspominał jak ważne jest kontynuowanie tego co stano- wi istotę prawdy o Najświętszym Sercu Pana Jezusa.
Wyrazem tego są jego wypowiedzi na ten temat: „Wzywam zatem wszystkich wiernych – napisał św. Jan Paweł II – aby nadal gorliwie pie- lęgnowali kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, przystosowując go do naszych czasów, ażeby dzięki temu mogli nieustannie czerpać z jego niezgłębionych bogactw i umieli z radością na nie odpowiadać, miłując Boga i braci”.
Św. Jan Paweł II zachęcał do wdzięczności za wielkie dobro, jakie ten kult przyniósł wszystkim wiernym. Przypomniał też czym był akt do- konany przez papieża Leona XIII. Aktualność tego co się wydarzyło 11 czerwca 1899 roku „została autorytatywnie potwierdzona w dokumentach moich poprzedników, którzy pogłębili naukę o kulcie Najświętszego Serca Pana Jezusa i zalecali okresowe ponawianie aktu poświęcenia (…). Ten kult, który zawiera orędzie niezwykle aktualne w naszych czasach>, ponieważ z Serca Syna Bożego, umarłego na krzyżu, wytrysnęło wiekuiste źródło życia, które daje nadzieję każdemu człowiekowi. Z Serca ukrzyżo- wanego Chrystusa rodzi się nowa ludzkość, odkupiona od grzechu. Czło- wiek roku 2000 potrzebuje Serca Chrystusa, aby poznawać Boga i same- go siebie; potrzebuje Go, aby budować cywilizację miłości”.
W dzisiejszych czasach kiedy tak popularny jest kult Miłosierdzia Bożego warto przytoczyć słowa z encykliki o Miłosierdziu, które doskona- le uczą nas jak poprawnie rozumieć Miłosierdzie, którego apostołem jest przecież Jan Paweł II.
Oto jego słowa: „W sposób szczególny zdaje się Kościół wyznawać miłosierdzie Boga i oddawać Mu cześć, zwracając się do Chrystusowego Serca; właśnie bowiem zbliżenie do Chrystusa w tajemnicy Jego Serca pozwala nam zatrzymać się w tym niejako centralnym, a zarazem po ludzku najbardziej dostępnym punkcie objawienia miłosiernej miłości Ojca, które stanowiło centralną treść mesjańskiego posłannictwa Syna Człowieczego”.
A na temat kultu Serca Jezusowego Św. Jan Paweł II mówił i uczył, że „zasadnicze elementy tego nabożeństw należą w sposób trwały do duchowości Kościoła w ciągu całej jego historii: Kościół od zarania swych dziejów zwracał się do przebitego na krzyżu Serca Chrystusowego, z którego wypłynęła krew i woda, symbole sakramentów, które tworzą Kościół, a Ojcowie chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu widzieli w Sercu Wcielonego Słowa początek dzieła naszego zbawienia, owoc miłości Bożego Odkupienia, którego przebite Serce jest szczególnie wymownym symbolem”.
Wspomnijmy także to, że św. Jan Paweł II pielgrzymował do grobu św. Małgorzaty Marii i tam modlił się i prosił tak: „aby w tym duchu, któ- ry ona zapoczątkowała w Kościele, oddawano wytrwale kult Najświęt- szemu Sercu. Ponieważ przy Sercu Jezusowym serce człowieka uczy się poznawać, jaki jest prawdziwy i jedyny sens jego życia i jego przeznacze- nia; przy Sercu Jezusowym serce człowieka nabiera zdolności miłowania”.
Wydaje się, że dla Czcicieli Serca Jezusowego, którzy starają się uczestniczyć w nabożeństwach pierwszopiątkowych nie ma piękniejszego wskazania, cenniejszego testamentu niż ten.
Oddawajmy hołd Bożemu Sercu w duchu św. Małgorzaty Marii. Uczmy się przy Sercu Jezusa poznawać prawdziwy cel naszego życia.
W każdy Pierwszy piątek nabierajmy zdolności miłowania. Amen
Ks. Wiesław Pietrzak scj