Na pierwszej stronie obwoluty widzimy Bazylikę Grobu Pańskiego w Jerozolimie . Na ostatniej, zewnętrznej stronie zamieszczona jest informacja o odpustach , jakie możemy uzyskać za odprawienie nabożeństwa Drogi Krzyżowej . Podane są warunki, jakie należy spełnić aby uzyskać odpust. Dowiadujemy się też że św. Franciszek odznaczał się gorliwą czcią Krzyża świętego i często rozważał Mękę Chrystusa, a franciszkanie przez długi czas mieli wyłączne prawo do erygowania stacji Drogi Krzyżowej.
Na pytanie, jakie znaczenie ma dla autora nabożeństwo rozważania Męki Pańskiej , brat Adrian Brzózka odpowiada:
„ Mam duże nabożeństwo do Męki Pańskiej. Rozważanie Męki Chrystusa daje mi siłę i nadzieję, dzięki której samemu jest mi łatwiej przetrwać trudne chwile. Życie ludzkie jest niekiedy nacechowane bólem i cierpieniem, ale gdy połączy się je z życiem Chrystusa, wtedy widzi się jego sens i wartość cierpienia. Chrystus przez swoją Mękę ukazuje nam, że trzeba mieć zawsze nadzieję. Mówi przez Proroka Jeremiasza:
„To mówi Pan: Powstrzymaj głos twój od lamentu, a oczy twoje od łez, bo jest nagroda na twe trudy”. (Jr 31,16)
Rozważając Mękę Chrystusa, wchodzę głęboko w Jej wartość i chcę powiedzieć również Jezusowi, że bardzo Go kocham. Nie wyobrażam sobie wierzyć w Chrystusa, nie uczestnicząc w Jego Męce . Chrystus przez swoją Drogę Krzyżową upodabnia się do każdego z nas, uczestniczy w naszym życiu, cierpi z nami, raduje się, poświęca się z miłości dla nas. Ukazując się Marii Magdalenie po swoim Zmartwychwstaniu, wlewa w nasze serca nadzieję na życie wieczne.”
Rozważania br. Adriana Brzózki oparte są na konkretnych fragmentach Pisma Świętego.
Z medytacji przebija poetycki charakter stwierdzeń i pytań zadanych sobie . Są to pytania, jakie każdy z nas powinien zadać sobie , rozważając Drogę Krzyżową i Mękę Jezusa.
Przy stacji , gdzie Szymon przymuszony jest do pomocy Jezusowi autor cytuje Księgę Izajasza , Iz. 57, 1, rozważając : „Jak bardzo jestem niekiedy podobny do Szymona, którego trzeba zmuszać do pomocy bliźniemu. Jakże bym chciał nie zawieść Cię, Panie . Jakże bym chciał, aby nikt nie przymuszał mnie do jakiegokolwiek dobrego czynu. . Dlatego proszę Cię , Jezu , uczyń moje serce gotowe nieść pomoc każdemu, kogo spotkam na swej drodze. Nie chcę stać się drzewem, na którym nie znajdziesz owoców, kiedy wezwiesz mnie do siebie. „
Rozważając stację VI, w której Weronika ociera twarz Jezusowi, autor powołuje się na Psalm 22 7-8 i mówi : „ Otarła twarz Pana Jezusa. Zapewne w Jego oczach zobaczyła wielką miłość Jezus natychmiast jej się odwdzięczył , zostawiając swoje odbicie na chuście. Jestem pewien, że większy ślad zostawił w jej sercu” . Dalej autor cytuje List św. Pawła do Kolosan : Kol. W, 15 – 20 „On jest obrazem Boga niewidzialnego” i pyta: „Czy ja jestem człowiekiem czynu, tym, który wierzy , że w każdym człowieku jest obraz Boga?”
W stacji XII autor powołuje się na Ewangelię św. Mateusza Mt 23, 37-39 i rozważa: „ Nadeszła ta bolesna chwila, chwila mojej tragedii, mojego bólu i rozpaczy. Pozwoliłem, by Cię ukrzyżowano. Dziś ja, marnotrawny syn stoję przed Tobą , o Chryste i nie śmiem spojrzeć Ci w oczy. Jestem, jak pochylone drzewo, które za chwile zostanie wrzucone do pieca i obróci się w proch. A Ty mimo to przychodzisz do mnie, obejmujesz ramieniem przytulasz do serca i mówisz: Przyjacielu.
Można śmiało stwierdzić, że rozważania Drogi Krzyżowej franciszkanina, br. Adriana Brzózki to medytacje, które pomogą każdemu z nas przeżyć Wielki Post, wypełniając 3 elementy tego okresu: modlitwę, post, i jałmużnę oraz „umocnić nasze serca”.
Anna Dziemska