Centralnym wydarzeniem tego dnia była uroczysta Eucharystia przed ołtarzem Matki Bożej Kalwaryjskiej. Przed jej rozpoczęciem franciszkanie odmówili różaniec. Wspólna modlitwa zakonników miała jednak szczególny wymiar i charakter. Prowincjał o. Marian Gołąb OFMConv ogłosił bowiem rozpoczęcie różańcowej krucjaty w obronie przed terroryzmem. Patronami tej Krucjaty zostali ogłoszeni Męczennicy Peruwiańscy Bł. Zbigniew Strzałkowski i Bł. Michał Tomaszek, którzy zginęli przed 25-laty z rąk marksistowskich terrorystów z ruchu “Sendero Luminoso”. Pomysł Krucjaty zrodził się w dotkniętej atakami terrorystycznymi Belgii i franciszkanie pragną do niego zaprosić wszystkich ludzi dobrej woli, który niepokoją się współczesnymi zagrożeniami terroryzmem i nienawiścią. Proszą by wziąć do ręki różaniec z relikwiami Peruwiańskich Męczenników i przez ich wstawiennictwo błagać Boga o odwrócenie tego strasznego zagrożenia oraz przywrócenie światu upragnionego pokoju.
Oto słowa prowincjała krakowskich franciszkanów o. Mariana Gołąba OFMConv, wygłoszone w sanktuarium kalwaryjskim na rozpoczęcie Krucjaty Rózańcowej:
* * *
Nikogo z obecnych tutaj braci nie muszę przekonywać, jak ważnym momentem dla naszej wspólnoty jest kapituła prowincjalna. Jest to czas, kiedy w perspektywie najbliższego czterolecia odkrywamy wolę Bożą wzgledem nas i planujemy swoją przyszłość. Naszym pracom towarzyszy jednak od początku przekonanie, że w tej otwierającej się dla nas przyszłości nie chodzi wyłącznie o nas samych i nasze nawet najbardziej pobożne inicjatywy. Jako uczniowie Jezusa Chrystusa nie żyjemy i nie chcemy żyć dla siebie ani myśleć tylko o sobie. Nikt z nas – jak poucza św. Paweł – nie żyje dla siebie i nikt dla siebie nie umiera, więc i my, myśląc o przyszłości naszej zakonnej wspólnoty chcemy pamiętać, do czego zostaliśmy powołani i do czego wezwani w tym konkretnym momencie historii.
Ten moment bez wątpienia jest czasem naznaczonym. Naznaczonym czytelnymi znakami, które winniśmy odbierać lub interpretować jako ważne drogowskazy, nadające kierunek naszym działaniom. Takim znakiem obecnego czasu jest zatrważający świat terroryzm i brak – tak bardzo upragnionego przez ludzi – pokoju.
Z drugiej strony wspólnota Kościóła pokazuje i przypomina światu także inne znaki – znaki ciągle aktualne, bo będące darem żyjącego wśród nas Boga. Pokój Wam! – woła do swoich uczniów Zmartwychwstały Jezus. Nie lękajcie się, to ja jestem (…) Miejcie wiarę w Boga, Jam zwyciężył świat! – przypomina i pokazuje w swoich ranach miłosierną miłość, jaką Bóg obejmuje i przytula do siebie każdego człowieka. Pokazuje też światu tych swoich uczniów i naśladowców, którzy tej miłości uwierzyli. Nie sposób ich przeoczyć, bo są dla nas znakiem absolutnie wyjątkowym. Dla nas, franciszkanów, wyjątkowym szczególnie, bo przecież nie tylko należeli do naszej zakonnej rodziny, ale też wsród nas żyli i są – jak rzadko który z wyniesionych na ołtarze – na wskroś współczesni. Mam tu na myśli św. Maksymiliana Marię Kolbego oraz bł. Zbigniewa Strzałkowskiego i bł. Michala Tomaszka – naszych zakonnych współbraci, do których przykładu chcemy się tutaj odwołać.
W tym roku przeżywamy – w przypadku św. Maksymiliana 75. rocznicę, a w przypadku błogosławionych Michała i Zbigniewa 25. rocznicę – ich męczeństwa. Kościół wyniósł ich do godności ołtarzy, by wierni mieli w nich także swoich orędowników. Dodajmy raz jeszcze: w tym trudnym, naznaczonym brakiem pokoju momencie historii. Nie trzeba było długo czekać, by zobaczyć, jak prosta wiara ludu Bożego potrafiła odczytać ten cenny dar Kościoła w osobach naszych świętych. Św. Maksymilian bardzo szybko stał się patronem i orędownkiem dla osób walczących o szeroko rozumianą godność każdego ludzkiego istnienia, a w bł. Zbigniewie i bł. Michale – zaledwie w kilka tygodni po ich beatyfikacji – niektórzy wierni, w zagrożonym przez terroryzm społeczeństwie, odkryli swych duchowych protektorów.
To przekonanie powstało na skutek prostego skojarzenia. Skoro bł. Zbigniew i bł. Michał nie dali się zastraszyć terrorystom i stali się posłańcamni pokoju aż do męczenstwa, to znaczy, że bedą także – w tajemnicy świętych obcowania – wstawiać się za ludźmi i bronić ich przed skutkami narastajacej fali terroryzmu. O tym, jak to proste skojarzenie umacnia w wiernych przekonanie o duchowej protekcji męczenników z Pariacoto, świadczy liczba relikwii rozprowadzonych po ich beatyfikacji. Bez cienia przesady możemy powiedzieć, że relikwie naszych błogosławionych współbraci znalazły się już na wszystkich kontynentach, a liczba próśb o ich nadesłanie z dnia na dzień narasta. Wzrasta też liczba różnych modlitewnych inicjatyw, a wsród nich jedna, związana z różańcem, który – jak wiemy – w modlitewnej tradycji Kościoła zajmuje wyjątkowe miejsce.
Z tego powodu z inspiracji wiernych umieściliśmy relikwie naszych błogosławonych braci w różańcowej koronce, a dzisiaj, po upływie dokładnie 5 miesięcy po ich beatyfikacji, pragniemy rozpocząć modlitewną krucjatę o pokój dla zagrożonego przez terroryzm świata, gdyż jako duchowi synowie św. Franciszka czujemy się w sposób szczególny powołani do głoszenia pokoju i dobra.
Za chwilę brat Jan Hruszowiec, któremu nasza wspólnota powierzyła zadanie rozprowadzania relikwii męczenników, wręczy każdemu z tutaj obecnych różaniec z małym relikwiarzem, a my jak wspólnota odmówimy tę modlitwę w intencjach każdego człowieka, zagrożonego siłami zła, objawiającego się w działaniach terrostów.
Do tej naszej modlitwy po raz kolejny dołączamy z tego miejsca gorący apel do wszystkich ludzi dobrej woli na całym świecie:
Wróćcie do Boga, wracajcie do źródła prawdziwej miłości, gdyż tylko miłość jest twórcza. Pokój na świecie zapanuje wówczas, gdy miłość zagości w naszych sercach i odnajdziemy w niej godność własnego człowieczeństwa.
Św. Maksymilianie M. Kolbe, bł. Zbigniewie Strzałkowski i bł. Michale Tomaszku módlcie się za nami.
Kalwaria Pacławska, 5 maja 2016