Relikwie błogosławionego Fra Angelico – kontemplatyka i twórcy genialnych fresków – zostaną uroczyście wprowadzone w czwartek, 18 lutego do kościoła ojców dominikanów na warszawskim Służewie. Tego dnia przypada wspomnienie dominikanina, którego Jan Paweł II ustanowił patronem artystów.
Jak poinformowali dominikanie, relikwie Fra Angelico zostały sprowadzone do kościoła na Służewie już kilka miesięcy temu, wraz z relikwiami św. Dominika. W najbliższy czwartek, we wspomnienia patrona artystów i ludzi kultury, nastąpi uroczyste wprowadzenie relikwii.
Mszy św. o godz. 18.00 przewodniczyć będzie bp Michał Janocha. Po liturgii odbędzie się wernisaż wystawy „Obraz i ikona” a następnie dyskusja o obrazie i ikonie, w której wezmą udział ks. bp Michał Janocha i ks. Grzegorz Michalczyk, duszpasterz środowisk twórczych.
Podczas wystawy będzie można kupić ikony, malowane z myślą o wsparciu Domu opieki nad chłopcami głęboko upośledzonymi, prowadzonego przez siostry dominikanki w Broniszewicach. Wystawa będzie otwarta także w dwie kolejne niedziele.
Jan z Fiesole (jego świeckie imię to Guido di Pietro) urodził się ok. roku 1400. Mając 20 lat wstąpił do klasztoru dominikanów w Fiesole. Obdarzony był niezwykłym talentem, któremu przełożeni nie pozwolili się zmarnować. Właśnie ze względu na ten dar nazwany został Fra Angelico – Brat Anielski. Giorgio Vasari, autor „Żywotów najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów” przekazał, że „nie wziął pędzla do ręki, zanim nie odmówił modlitwy”.
W latach 1436-1445 przebywał w klasztorze św. Marka we Florencji, gdzie pozostawił po sobie słynne freski, zdobiące ściany tego klasztoru i kościoła. Fresk umieszczony w każdej z 44 cel zakonnych wspierał braci w ich życiu zakonnym, wspomagał studium prawd objawionych i osobistą kontemplację, ożywiał liturgię i kaznodziejstwo.
W tym klasztorze, zapewne między innymi dzięki cudownym freskom, wychowało się kilku błogosławionych i świętych.
W 1445 r. Fra Angelico wyjechał do Rzymu, gdzie na polecenie dwu kolejnych papieży, Eugeniusza IV i Mikołaja V, ozdabiał freskami papieską kaplicę i prywatne apartamenty. Jako malarz papieski ozdabiał również katedrę w Orvieto.
Nie przyjął proponowanego przez papieża arcybiskupstwa we Florencji, wskazał natomiast innego kandydata, św. Antonina, również dominikanina, doskonałego duszpasterza, teologa i odnowiciela życia zakonnego.
Dzieła Brata Anielskiego, z których najsłynniejsze przedstawiają sceny ukrzyżowania Pana Jezusa, Zwiastowania, ukoronowania Matki Bożej, Ostatnią Wieczerzę oraz życie świętych diakonów Szczepana i Wawrzyńca, można oglądać w Fiesole, Kortonie, Florencji, Orvieto i w Watykanie.
– Był nie mniej znakomitym malarzem, jak i miniaturzystą, i niezwykle przykładnym mnichem – napisał o nim Vasari. W swoim malarstwie łączył wątki wzięte od bizantyńskich hezychastów z duchowością łacińskiego zakonu.
W konwencji artystycznej zrozumiałej dla Zachodu spełniał postulaty wschodniej sztuki sakralnej wyrosłej z modlitwy i zarazem modlitwie służącej. W tradycji dominikańskiej freski Fra Angelico nazywane są homiliami.
Zmarł w Rzymie 18 lutego 1455 roku, w konwencie Santa Maria sopra Minerva, gdzie do dzisiaj nad posadzką bazyliki znajduje się jego grób z marmurową podobizną.
Chociaż Fra Angelico był otaczany kultem zaraz po śmierci, a jeszcze za życia powszechnie nazywano go Błogosławionym, na ołtarze wyniósł go dopiero Jan Paweł II w 1984 r. ustanawiając go zarazem patronem artystów. Papież pisał, że obrazy Fra Angelico są „wymownym przykładem kontemplacji estetycznej, która prowadzi na wyżyny wiary”.
KAI/ml
Za: www.deon.pl
