Ludwik Muzalewski urodził się 22 sierpnia 1883 r. w Krajęcinie, w parafii Lisewo należącej do diecezji chełmińskiej. Pierwsze nauki pobierał w Pniewitem i Grudziądzu. W 1902 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie na Stradomiu, a dwa Iata później ukończył nowicjat, zostając bratem zakonnym. Przez następne lata posługiwał min. w Krakowie i we Lwowie. Podczas I wojny światowej przebywał w Czernej pod Krakowem oraz był kilkakrotnie wcielany do armii pruskiej i wysyłany do Kostrzyna nad Odrą, Raciborza i Gdańska. Lata 1920‐1931 spędził na misjach w Kurytybie w Brazylii, a po powrocie do Polski posługiwał w Krakowie, we Lwowie, w Warszawie i Bydgoszczy. Na początku września 1939 r. został aresztowany w Bydgoszczy i osadzony w tamtejszych koszarach artyleryjskich. Uczestniczył w masowych egzekucjach na Starym Rynku w Bydgoszczy 9 września 1939 r. Po 52 dniach aresztu wrócił do Warszawy, gdzie w lutym 1944 r., po przeszukaniu przez gestapo warszawskiego domu zgromadzenia, został osadzony na Pawiaku, a następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen i filii tegoż obozu na terenie dzisiejszych Czech‐Reichenau. Tam zmarł 18 kwietnia 1944 r. Jego ciało spopielono 25 kwietnia w cywilnym krematorium w Libercu.
“W obozie był człowiekiem wielkiego patriotyzmu i wielkiego oddania Bogu”. Takimi słowami opisał br. Ludwika Jan Kosiński w liście do Akademii Teologii Katolickiej z 9 maja 1984 r. List ten został napisany w związku z badaniami nad losami wojennymi br. Ludwika, jakie prowadziła jego rodzina, i zaangażowaniem się w tę sprawę Kosińskiego jako współwięźnia obozów Gross-Rosen i Reichenau.
Więcej na stronie ipn.gov.pl oraz księgarni internetowej ipn.poczytaj.pl
Za: misjonarze.pl