W czerwcu 1999 r., odwiedzając po raz ostatni swoje rodzinne miasto i wspominając lata dzieciństwa i młodości, przywołał pamięć karmelitańskiej świątyni i powiedział: „Jak za lat młodzieńczych wędruję w duchu do tego miejsca szczególnego kultu Matki Bożej Szkaplerznej, które wywierało tak wielki wpływ na duchowość Ziemi Wadowickiej. Sam wyniosłem z tego miejsca wiele łask, za które dziś Bogu dziękuję. A szkaplerz do dzisiaj noszę, tak jak go przyjąłem u karmelitów na Górce, mając kilkanaście lat”.
Ojciec Święty nosił zawsze szkaplerz na swoich barkach, ofiarował nam jego teologię, koronował osobiście figury Matki Bożej Szkaplerznej w Maipù w Chile, w Mostacciano pod Rzymem i w Rzymie, zezwolił na koronacje papieskimi koronami obrazów Matki Chrystusa w sanktuariach szkaplerznych w Czernej k. Krakowa i w Berdyczowie na Ukrainie, pobłogosławił osobiście (przed jego koronacją) łaskami słynący obraz berdyczowski, przed którym potem, pielgrzymując na Ukrainę, sprawował Eucharystię na kijowskim aerodromie „Czajka”, poświęcił korony do przyozdobienia nimi wizerunków Matki Bożej Szkaplerznej w Schwandorf w Niemczech i w Gudogaju na Białorusi, przyjął z okazji 750-lecia szkaplerza czcicieli Matki Bożej Szkaplerznej z całego świata na specjalnej audiencji i założył wtedy na swoją papieską sutannę ozdobny, tzw. tercjarski szkaplerz karmelitański.
A Matka Boża nie pozostała dłużną Ojcu Świętemu. To właśnie w Jej święto, 16 lipca 1981 roku, nastąpiła definitywna poprawa zdrowia po zamachu z 13 maja i powrót Jana Pawła II do sił. Dlatego potem, pielgrzymując po różnych kontynentach, opiece Matki Bożej Szkaplerznej papież zawierzał narody i Kościoły lokalne. Odwiedzając Chile, modlił się: „Najświętsza Dziewico z Karmelu! Osłoń swoim szkaplerzem jak tarczą opieki miasta i wsie, łańcuchy gór i morze, mężczyzn i kobiety, młodzież i dzieci, starców i chorych, sieroty i cierpiących, wiernych synów Kościoła i zbłąkane owce”. A mieszkańcom Hiszpanii życzył: „Niech wam zatem towarzyszy Matka Boża Szkaplerzna! (…) Niech was Ona prowadzi jak gwiazda, która nigdy nie znika z horyzontu. I niech was Ona zawiedzie w końcu do Boga, ostatecznego Portu, ostatniej Przystani nas wszystkich”.
Wydaje mi się, że życzenie to możemy rozumieć w odniesieniu do siebie samych. Uciekajmy się pod płaszcz macierzyńskiej opieki Maryi, przyoblekając szkaplerz karmelitański i przynośmy obfite owoce wierności Jezusowej Ewangelii.
o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD