Od 25 września do 2 października w Przemyślu, w domu rekolekcyjnym „Effata” odbywa się spotkanie Rady Generalnej i Prowincjalnej Europy Wschodniej (ICCLS) greckokatolickiego Zgromadzenia Sióstr Służebnic Niepokalanej Maryi Panny. Bierze w nim udział 17 sióstr z Włoch, Ukrainy, Polski, Słowacji i Serbii.
Rozpoczynając spotkanie przełożona generalna Zgromadzenia, siostra Zofia Łebedowicz zwróciła uwagę na kontekst, w którym siostry obecnie żyją i realizują swoją posługę. „Ukraina jest w stanie wojny, a sąsiednie kraje – Polska, Słowacja, a także siostry w Serbii pomagają naszemu narodowi przetrwać te ciężkie czasy. Jesteśmy tu po to, by słuchać Boga i siebie nawzajem w modlitwie i rozeznawać wolę Bożą. Poszukiwanie, jak możemy być Bożym ludem, by służyć potrzebującym” – powiedziała s. Łebedowicz.
Metropolita przemysko-warszawski Kościoła greckokatolickiego Eugeniusz Popowicz odprawił dla sióstr 26 września Boską Liturgię. W kazaniu podkreślił, że „ważne jest, aby zrozumieć, że jesteśmy powołani, aby świadczyć o Jezusie Chrystusie naszym życiem”. „Często pytać Go, co On by zrobił, pamiętając, że są sytuacje, których nie da się rozwiązać ludzkimi metodami i sposobami, dlatego potrzebujemy Bożego Światła” – zaznaczył abp Popowicz.
Arcybiskup życzył siostrom, aby „wszystkie spotkania przebiegały w duchu synodalnym, wspólnie poznając wolę Bożą dla posługi zgromadzenia w tym trudnym, ale błogosławionym czasie, pamiętając, że Bóg jest z nami!”.
Historia Zgromadzenia Sióstr Służebnic Niepokalanej Panny Maryi swoimi korzeniami sięga końca XIX wieku. W tym czasie wśród ludności wiejskiej i ubogiej miejskiej szerzyła się nędza i analfabetyzm. Dzięki współpracy kapłanów: o. Jeremiasza Łomnickiego OSBM i Cyryla Sełeckiego oraz młodej lwowianki Michaliny Hordaszewskiej, powstało pierwsze aktywne żeńskie Zgromadzenie Sióstr Służebnic Niepokalanej Panny Maryi obrządku bizantyjsko – ukraińskiego.
Uroczyste poświęcenie pierwszego domu Sióstr Służebnic w małej miejscowości Żużel oraz przyjęcie pierwszych siedmiu kandydatek odbyło się 27 sierpnia 1892 r. Michalina Hordaszewska przyjęła imię zakonne s. Josafata i stanęła na czele nowo powstałej wspólnoty.
Głównym zadaniem Zgromadzenia było i jest niesienie pomocy tam, gdzie jest największa potrzeba, poprzez wychowanie dzieci i młodzieży, opiekę nad sierotami, chorymi, troska o piękno Bożych świątyń itp.
W 1930 r. Siostry Służebnice otrzymały status Prawa Papieskiego. W 1938 r. Zgromadzenie posiadało 92 domy zakonne і 494 sióstr, które prowadziły ochronki, sierocińce, 3 szkoły podstawowe, prowadziły księgowość w 4 seminariach duchownych oraz różnorodną charytatywną pracę w parafiach, szczególnie wśród kobiet.
Dzisiaj zgromadzenie funkcjonuje w 15 krajach, skupiając ponad 550 sióstr w siedmiu prowincjach (m.in. w Ukrainie, Brazylii, Kanadzie, USA, Argentynie, Słowacji, Polsce, Serbii, Włoszech, Anglii, Francji i Niemczech).
Prowincja Matki Bożej Nieustającej Pomocy Sióstr Służebnic NPM w Polsce powstała w trudnym okresie powojennym. Przymusowe akcje przesiedleńcze objęły również siostry.
Pod koniec 1946 roku na terenie Polski zostały 44 siostry, które zapoczątkowały Prowincję Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Przełożona Generalna s. Weronika Gargil powierzyła opiekę nad siostrami w Polsce s. Amalii Czaban. Kongregacja dla Kościołów Wschodnich na prośbę Przełożonej Generalnej 4 lipca 1947 r. wydała zezwolenie na powołanie do życia Wiceprowincji Sióstr Służebnic NPM w Polsce.
tom (KAI) / Przemyśl
