Mijający rok miał niewątpliwie charakter maryjny. Kościół w Polsce przeżywał bowiem wraz z całym Kościołem 100-lecie objawień Matki Bożej w Fatimie. Z tej okazji biskupi w Zakopanem, w Sanktuarium Matki Bożej na Krzeptówkach ponowili Akt Poświecenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi.
W maryjną perspektywę wpisywało się również jasnogórskie dziękczynienie z okazji 300-lecia koronacji Cudownego Obrazu, a także obchody w Gietrzwałdzie z okazji 140-lecia objawień Matki Bożej i 50-lecia koronacji gietrzwałdzkiego obrazu. Swoiste pielgrzymowanie do Maryi i wraz z Maryją stało się okazją do ożywienia nie tylko naszej maryjnej pobożności, ale także do wpatrywania się w Nią i uczenia się od Niej postawy zawierzenia Bogu i odpowiadania na Jego wyzwania.
Czas na młodych
W tej perspektywie warto odczytać również tegoroczne orędzie do młodych papieża Franciszka, które m.in. nakreśliło nam trzyletni okres przygotowań do Światowych Dni Młodzieży w Panamie. Poświęcone wierze Maryi, stało się konkretną zachętą zarówno do rozpoczęcia oficjalnego przygotowania młodzieży w Polsce do spotkania w Panamie, jak również do włączenia się – zgodnie z życzeniem papieża Franciszka – w prace przygotowawcze przyszłorocznego Synodu Biskupów.
Warto zauważyć aktywność Krajowego Biura Światowych Dni Młodzieży, ale także poszczególnych duszpasterstw diecezjalnych, m.in. zaangażowanych w wypełnienie ankiety przedsynodalnej przez wielu ludzi młodych. Możliwość udziału w tej ankiecie, również za pośrednictwem strony internetowej, pozwoliła wielu młodym w sformułowaniu swoich oczekiwań i podzieleniu się własnym przeżywaniem wiary we wspólnocie Kościoła w Polsce. Wychodząc naprzeciw tym oczekiwaniom młodych, biskupi ogłosili rok 2018 Rokiem Św. Stanisława Kostki.
Młodzi, we wspomnianych ankietach, opisywali również konkretne blaski i cienie duszpasterstwa młodzieży, co stanowi ważny punkt wyjścia dla bardziej twórczej i zdecydowanej troski o młodych ludzi. Istotną rzeczą do podkreślenia jest, wskazany również w przygotowaniach przed samym Synodem, kierunek łączący wiarę i rozeznanie życiowego powołania. Potrzeba bowiem swoistej gramatyki powołaniowej wśród młodych, czyli zdolności odczytywania całego swojego życia jako daru i wezwania Bożego.
Drugim, oprócz maryjnego, tematem duszpasterskiego zaangażowania i troski Kościoła w Polsce w roku 2017, były – nadal jeszcze trwające – prace nad Wytycznymi dotyczącymi duszpasterstwa małżeństw i rodzin, przygotowywanymi w świetle adhortacji apostolskiej papież Franciszka „Amoris laetitia”. Prace te odbywały się nie tylko w ramach Rady ds. Rodziny KEP czy podczas samych Zebrań Plenarnych KEP, ale także w dyskusji obecnej w różnych gremiach i samym duszpasterstwie rodzin.
Temu tematowi poświęcony było m.in. I Forum Ogólnopolskie Duszpasterstwa Rodzin w Gnieźnie, któremu przewodniczył kard. Kevin Farell, Prefekt watykańskiej Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia. Wszystkie te prace zmierzają więc do przygotowania dokumentu, który z jednej strony uwzględniałby współczesne wyzwania i jednocześnie, z drugiej, podejmowałby, wskazaną przez papieża Franciszka, troskę o małżeństwo i rodzinę, towarzysząc im na wszystkich etapach, od przygotowania do zawarcia sakramentalnego małżeństwa, aż po szczególne towarzyszenie w przeżywanych wyzwaniach i trudnościach dotyczących życia małżeńskiego i rodzinnego czy sytuacjach nieprawidłowych.
Caritas, czyli miłość
Trzecim zagadnieniem wartym zauważenia i podkreślenia w tym roku są wyzwania natury społecznej. Myślę, że w tym mijającym roku warto podkreślić stałe, pomimo oporu ze strony rządzących, upominanie się Konferencji Episkopatu Polski o uchodźców, m.in. przez otwarcie, przy pomocy Caritas Polska, korytarzy humanitarnych, a także pomoc, jaką zawiera choćby program Rodzina Rodzinie i wiele innych.
Ważnym wydarzeniem stało się również opublikowanie dokumentu na temat „Chrześcijańskiego kształtu patriotyzmu” i w jego świetle przypominanie o konieczności szacunku dla ładu konstytucyjnego czy, zgodnego z katolicką nauką społeczną, trójpodziału władzy. A wszystko to zmierza do ciągłego upominania się o budowanie życia społecznego w oparciu o zasadę dobra wspólnego. Ona będzie gwarantem także szacunku dla ludzkiego życia od poczęcia do naturalnej śmierci, ze szczególnym uwzględnieniem troski o życie poczęte osób chorych i upośledzonych.
We wszystkich wydarzeniach i duszpasterskich działaniach, także skupionych wokół tematyki roku duszpasterskiego, przebija konieczność pogłębionej refleksji i wspólnotowej modlitwy, czego wyrazem stał się m.in. trzeci już Kongres Nowej Ewangelizacji, tym razem poświęcony bierzmowaniu.
Spodziewanym owocem tych ewangelizacyjnych działań powinna być promocja odważnych inicjatyw związanych z głoszeniem Chrystusa i Jego Ewangelii oraz szczególnej troski o potrzebujących pomocy i wsparcia, zwłaszcza w obliczu trwającego zjawiska migracji oraz obecności pracowników z Ukrainy w Polsce. Tym wysiłkom musi wciąż towarzyszyć praca Kościoła nad przemianą ludzkich serc, wciąż wzywanych w świetle Ewangelii do nawrócenia i do otwarcia na prawdę Ewangelii oraz wypływające z niej wysiłki zmierzające do pojednania i budowania międzyludzkiej wspólnoty.
Za: www.ekai.pl