W dniach od 1 do 13 czerwca 2024 r. odbyła się kolejna edycja „Projektu Kolbe”, skierowana do braci posługujących się językiem angielskim. Wzięło w niej udział sześciu franciszkanów z Federacji AFCOF (African Federation of Conventual Franciscans): o. Emmanuel Mutua Mutune i o. Simon Kaaru z prowincji kenijskiej, o. Everisto Mwape i o. Stephen Chishala z prowincji zambijskiej oraz o. Amedeus Cyprian Maro i o. Simon Leonce Nakei z kustodii tanzańskiej.
Przewodnikami w zgłębianiu duchowości kolbiańskiej i historii życia św. Maksymiliana Kolbego byli o. Piotr Bielenin oraz o. Wojciech Szymczak.
Organizatorami „Projektu Kolbe” są: Prowincja św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Polsce, Centrum św. Maksymiliana w Harmężach oraz Instytut Studiów Franciszkańskich w Krakowie. Projekt ma na celu spojrzenie na dzisiejszą rzeczywistość społeczno-polityczno-eklezjalną w świetle charyzmatu św. Maksymiliana oraz próbę znalezienia w jego myśli i działalności rozwiązań dla współczesnych wyzwań duchowych, zakonnych i apostolskich.
Projekt realizowany był dwutorowo. Bracia uczestniczyli w cyklu wykładów i warsztatów oraz mieli możliwość odwiedzić miejsca życia, działalności i śmierci św. Maksymiliana.
Spotkanie rozpoczęło się w Krakowie, w klasztorze św. Franciszka z Asyżu, miejscu, w którym św. Maksymilian założył pierwsze wspólnoty Rycerstwa Niepokalanej – najpierw wśród zakonników, a następnie także wśród ludzi świeckich. Odpowiedzią na zapotrzebowanie stałej formacji stało się wydawanie miesięcznika „Rycerz Niepokalanej”, którego pierwsze numery wydawane były właśnie w krakowskim konwencie. Bracia mieli również okazję zwiedzić Stare Miasto, modlić się w Katedrze Wawelskiej oraz sanktuariach Miłosierdzia Bożego i św. Jana Pawła II.
Bazą, w której odbywały się wykłady i ćwiczenia było Centrum św. Maksymiliana w Harmężach k. Oświęcimia. Przebywając tam, bracia zapoznawali się z myślą kolbianską, zgłębiając Pisma św. Maksymiliana i interpretując rzeczywistość w ich świetle. Wyjątkowym momentem było poszerzone zwiedzenie KL Auschwitz, obozu koncentracyjnego oraz miejsca śmierci św. Maksymiliana. Był to czas szczególny również dlatego, że uczestnicy Projektu mieli okazję zobaczyć mało znaną im historię masowej eksterminacji człowieka i pogardy dla ludzkiego życia, jaka miała miejsce w niemieckich obozach koncentracyjnych. Bracia mieli również możliwość odbycia kilkugodzinnej medytacji na terenie Birkenau (Auschwitz II), lub w bezpośredniej bliskości obozu. Na zakończenie wszyscy uczestnicy udali się kolejny raz do muzeum Auschwitz, gdzie mogli wejść i pomodlić się w celi śmierci – miejscu męczeństwa św. Maksymiliana. Dopełnieniem poznawania rzeczywistości obozowej było wstrząsające świadectwo życia w Auschwitz, które pozostawił w formie obrazów „Klisze pamięci” jeden z więźniów, Marian Kołodziej. Wystawa znajduje się w podziemiach kościoła franciszkanów w Harmężach.
W Centrum św. Maksymiliana spotkali się także z braćmi pracującymi tutaj na co dzień, którzy podzielili się swoimi doświadczeniami w szerzeniu dziedzictwa kolbiańskiego poprzez rekolekcje, dni skupienia, spotkania formacyjne, ale także poprzez środki komunikacji społecznej, szczególnie Internet i media społecznościowe. Odwiedzili również Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego, które opowiedziały im o swoim charyzmacie i pracy inspirowanej życiem św. Maksymiliana.
Na zakończenie pobytu w Harmężach bracia celebrowali Mszę świętą dla miejscowych parafian. Homilię wygłosił o. Simon Kaaru, a bracia zaśpiewali wspólnie w języku suahili pieśń na dziękczynienie.
Kolejnym przystankiem był klasztor-seminarium w Łodzi-Łagiewnikach. Po drodze bracia zatrzymali się także w Częstochowie na Jasnej Górze, w narodowym sanktuarium maryjnym Polaków, w którym często modlił się św. Maksymilian. W seminarium mieli okazję spotkać się z braćmi ze swoich jurysdykcji, którzy na co dzień studiują w Łodzi.
Następny dzień poświęcony był czasom dzieciństwa św. Maksymiliana. W Zduńskiej Woli uczestnicy mieli możliwość modlitwy w kościele, w którym rodzice Świętego zawarli sakrament małżeństwa oraz został ochrzczony Rajmund Kolbe. Szczególną lekcją historii była wizyta w domu rodzinnym o. Maksymiliana Kolbego. Ze Zduńskiej Woli bracia udali się do Pabianic, gdzie w kościele parafialnym miała miejsce wizja dwóch koron. Odwiedzili również kościół poświęcony św. Maksymilianowi, w którym w ołtarzu głównym znajduje się ogromnych rozmiarów obraz o. Kolbego, który w czasie jego beatyfikacji w Rzymie, umieszczony był w „Glorii Berniniego”.
Kolejnym ważnym punktem projektu była wizyta w Niepokalanowie: w klasztorze-wydawnictwie założonym przez św. Maksymiliana. Samo zapoznawanie się z historią i współczesnością klasztoru zabrało kilka godzin. Bracia zwiedzili muzeum poświęcone św. Maksymilianowi, w tym jego cele zakonne, drukarnię, wydawnictwo, szpitalik, redakcję Radia Niepokalanów, bazylikę i cmentarz, a także wzięli udział w obiedzie wraz ze wspólnotą klasztorną. Miejscem celebracji Mszy świętej była pierwsza niepokalanowska kaplica, w której przez lata sprawował Eucharystię o. Kolbe. Unaocznieniem tego faktu było wykorzystanie podczas liturgii jego ornatu oraz kielicha mszalnego.
Po odwiedzinach klasztoru niepokalanowskiego uczestnicy udali się na nocleg do Niepokalanowa-Lasku, miejsca zbudowanego przez św. Maksymiliana, jako domu odpoczynku dla braci po wytężonej pracy wydawniczej. Dzisiaj dom ten służy jako centrum formacyjne Rycerstwa Niepokalanej w Polsce.
Następnego dnia do południa bracia mieli chwilę na indywidualne spędzenie czasu na terenie Niepokalanowa i osobistą refleksję w miejscu tak bliskim św. Maksymilianowi. Wizyta w archiwum była również okazją do zobaczenia zachowanych rzeczy osobistych św. Maksymiliana. Po południu uczestnicy udali się do Warszawy i po krótkim odpoczynku w warszawskim klasztorze, będącym siedziba kurii prowincjalnej, udali się na spacer po Starówce.
Pożegnalna kolacja była okazją do podsumowań, dzielenia się swoimi spostrzeżeniami, a także wyrażenia wdzięczności tym wszystkim, którzy umożliwili realizację „Projektu Kolbe”.
Kolejna edycja Projektu zaplanowana jest na wrzesień tego roku i skierowana jest do braci posługujących się językiem włoskim.