Ksienie i delegatki ze wspólnot Federacji św. Klary biorą udział 18-25 listopada w spotkaniu federacyjnym w Domu Rekolekcyjnym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. 18 listopada br. przypadła 150. rocznica przybycia sióstr klarysek od Wieczystej Adoracji do Lwowa. Z tej okazji do zebranych w Poznaniu przybył metropolita lwowski obrządku łacińskiego abp Mieczysław Mokrzycki, który celebrował uroczystą Mszę św.
Siostry klaryski od Wieczystej Adoracji to młodsza gałąź Zakonu Ubogich Sióstr Świętej Klary (klarysek), która powstała w 1854 r. we Francji. Mniszki łączą ideał klariańskiego ubóstwa z wieczystą adoracją Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynienia i ekspiacji. Na ziemie polskie przybyły w 1873 r. We Lwowie wybudowały kościół i klasztor przy ówczesnej ul. Kurkowej. Dziś jest to cerkiew Kościoła Prawosławnego Ukrainy pw. św. Jana Złotoustego przy ul. Łysenki.
150. rocznicę tego wydarzenia siostry celebrowały razem z klerykami WSD Towarzystwa Chrystusowego i mieszkańcami Domu Głównego Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. Uroczystości jubileuszowe poprzedziły rekolekcje Matek Przełożonych klasztorów Federacji Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji.
Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX w. we Francji. Zainicjowało to dzieło dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 roku do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska – Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie. W ożywionym kulcie eucharystycznym widziała nadzieję dla Polski pod zaborami.
Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje około 30 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu.
Klasztory mniszek klarysek od Wieczystej Adoracji są autonomicznymi domami zakonnymi, tworzą jednak Federację, która jest ważną strukturą komunii, swoistej więzi pomiędzy poszczególnymi klasztorami.
Wspólnoty Klarysek od Wieczystej Adoracji w Polsce, zgodnie z zaleceniem Konstytucji Apostolskiej „Sponsa Christi” Piusa XII, utworzyły Federację Świętej Klary, która została erygowana 24 września 1955 r. przez przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. W skład jej wchodzą klasztory w Polsce – w Kłodzku, w Ząbkowicach Śląskich, w Bydgoszczy, w Kętach, w Słupsku, w Elblągu, w Pniewach, w Hajnówce – oraz klasztory we Francji: w Castelnaudary i w Troyes.
Celem Federacji jest m.in. usprawnienie i pogłębienie siostrzanej współpracy między klasztorami. Wspólnoty należące do Federacji, dzieląc ten sam charyzmat, mogą w ten sposób przezwyciężać izolację oraz promować regularną obserwancję i życie kontemplacyjne. Duchowe zbliżenie się wspólnot zakonu ma ułatwić wypracowanie korzystnych warunków realizacji sposobu życia, właściwego mniszkom klaryskom od Wieczystej Adoracji, według ducha św. Franciszka i św. Klary, z zachowaniem przepisów Konstytucji i zwyczajów zakonnych.
Na czele Federacji stoi prezeska wybierana co 6 lat. Obecnie posługę tę sprawuje s. M. Serafina Ostrowska z klasztoru w Pniewach. Duchową opiekę jako asystent Federacji pełni br. Błażej Strzechmiński OFMCap.
rk/KAI