Mszy św. pogrzebowej przewodniczył 27 lutego w katedrze Notre-Dame w Paryżu kard. André Vingt-Trois. W homilii wskazał na duchowe owoce obecności Wspólnot w stolicy Francji nie tylko dla tych, którzy przychodzą do nich na liturgię, ale dla całego miasta. Było to możliwe m.in. dzięki jego osobistemu zaangażowaniu, dynamice, intuicjom, a niekiedy nawet uporowi, gdyż „czasem się zdarza, że pewne wady mogą przysłużyć się nadejściu królestwa Bożego”. – Skorzystaliśmy więc z tej wielkiej siły, jaką miał w sobie Pierre-Marie Delfieux – powiedział przewodniczący Konferencji Biskupów Francji.
Dzień wcześniej Wspólnoty żegnały swego założyciela podczas Nieszporów i Eucharystii w swym kościele św. Gerwazego. Liturgii przewodniczył paryski biskup pomocniczy Jérôme Beau.
Pierre Marie Delfieux urodził się 4 grudnia 1934 r. w Campuac w południowej Francji. Studiował teologie w Instytucie Katolickim w Tuluzie oraz filozofię i nauki społeczne na paryskiej Sorbonie. W 1961 r. przyjął święcenia kapłańskie w diecezji Rodez, gdzie przez cztery lata był wikariuszem w katedrze. Od 1965 do 1972 r. był duszpasterzem akademickim Sorbony w ekipie kierowanej przez późniejszego kardynała Jean-Marie Lustigera. Dwa lata (1972-74) spędził jako eremita w Assekrem w masywie górskim Hoggar na Saharze w Algierii. Po powrocie do Francji założył w 1975 r. w Paryżu pierwszą męską, a rok później żeńską wspólnotę mniszą, które w 1978 r. przyjęły nazwę jerozolimskich.
Regułą Wspólnot stała się „Livre de vie” (Księga życia) napisana w 1979 r. przez o. Delfieux. Jej polska wersja ukazała się w 1991 r. pod znamiennym tytułem „Źródło na pustyni miast”. Wskazuje ona na to, co jest szczególną cechą powołania Wspólnot: być mnichami w sercu wielkiego miasta, doświadczającymi codziennych kłopotów zwykłych ludzi, odczuwającymi zmęczenie tłokiem i hałasem, oddychającymi zanieczyszczonym powietrzem. Charyzmatem Wspólnot jest objawianie obecności Boga w świecie poprzez kontemplację, życie wspólnotowe i wychodzenie na spotkanie ludziom, którzy Go poszukują. Chodzi o to, by na pustyni samotności, lęku, obojętności i poszukiwań, jaką często jest wielkie miasto, stworzyć oazę ciszy, modlitwy i spotkania z Bogiem.
Z czasem powstawały kolejne wspólnoty w: Marsylii (1979 – nie przetrwała), Vézelay (1993), Strasburgu (1995), Florencji (1998), Mont-Saint-Michel i Brukseli (2001), Montrealu (2004), Rzymie (2006), Kolonii (2009) i Warszawie (2010). Niemal 200 braci i sióstr pochodzi z ponad 20 krajów.
W 1996 r. kard. Lustiger jako arcybiskup Paryża zaaprobował konstytucje Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich, które zostały erygowane jako instytuty życia konsekrowanego. O. Delfieux został pierwszym przełożonym generalnym wspólnot męskich – był nim przez dwie kadencje do 2011 r. Obecnie funkcję tę pełni br. Jean-Christophe Calmon. Przełożoną generalną mniszek jest s. Violaine Divry. Założyciel Wspólnot kierował także redakcją ich miesięcznika „Sources Vives”.
– Pierre-Marie naprawdę miał charyzmat założyciela. Świadectwo jego i Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich pomagały mi i pomagają żyć – wyznał emerytowany ordynariusz diecezji Nantes, bp Georges Soubrier, seminaryjny kolega o. Delfieux.
Za: www.ekai.pl