Dnia 15 maja 2017r., w Godzinie Miłosierdzia, odeszła do Niepokalanowa Niebieskiego, po wieloletnim cierpieniu, spowodowanym wypadkiem samochodowym s. Maria Kolbe Kwiatkowska, ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej, tzw. Niepokalanowa Żeńskiego.
W Zgromadzeniu przeżyła 30 lat. S. Maria Kolbe Kwiatkowska, imię chrzcielne – Anna, urodziła się 10 września 1951r. w Olszanach, w Parafii Trójcy Świętej, w diecezji świdnickiej, z rodziców Jana i Eugenii z domu Fernezy. Miała troje rodzeństwa, dwie siostry i brata.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Międzyrzeczu i Liceum Ogólnokształcącego w Strzegomiu rozpoczęła w 1969 roku studia na Uniwersytecie Wrocławskim, na Wydziale Nauk Przyrodniczych, ze specjalnością kartografa. Następnie była zatrudniona w Państwowym Przedsiębiorstwie Wydawnictw Kartograficznych we Wrocławiu jako redaktor kartografii. W tym czasie była działaczką „Solidarności”. W 1977r. ukończyła Studia Podyplomowe w zakresie Architektury i Urbanistyki na Politechnice Wrocławskiej. Pracowała także okresowo jako nauczycielka w Ognisku Przedszkolnym i nauczyciel geografii. Była także prezesem Koła Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Otrzymała także misję kanoniczną do pracy w Poradnictwie Rodzinnym.
W czasie studiów należała do Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego „Czwórka” we Wrocławiu, którego twórcą był sługa Boży Ks. prał. Aleksander Zienkiewicz.
Ksiądz Zienkiewicz wywierał ogromny wpływ na życie duchowe wielu pokoleń wrocławskiej młodzieży, w okresie bezbożnego terroru i agresywnego komunizmu. Ukazywał młodym ludziom, jak w praktyce urzeczywistniać najwyższe ideały Ewangelii – miłość Boga i człowieka. S. Maria Kolbe, wówczas studentka Uniwersytetu Wrocławskiego, stała się jedną z bardziej zaangażowanych osób w tejże Wspólnocie.
Tak czytamy we wspomnieniu s. Józefy Marii Prodeus, z którą wspólnie brały udział w spotkaniach Duszpasterstwa: „Ania była zawsze pierwsza do pomocy, do ofiarowania swego czasu, podtrzymania na duchu, pogodna. Jej ofiarność i pomoc drugiemu człowiekowi wynikała z głębokiego życia wewnętrznego, ze zjednoczenia z Jezusem. ….Jej kryształowa dusza i pełna ofiarności postawa, oddana Bogu i ludziom, była widoczna również na studenckich pielgrzymkach na Jasną Górę. ….Bardzo czciła Matkę Bożą Częstochowską. … Była wielką patriotką. Była dumna z faktu, że jej Tato brał udział jako żołnierz Armii Andersa w walce pod Monte Cassino”.
W duchu całkowitego zawierzenia Niepokalanej swego życia, w tak trudnych czasach dla naszej Ojczyzny, w 1983 roku wyjechała jako jedna z czwórki Polek, do Japonii, aby tam wstąpić do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej. Była przyjęta do Zgromadzenia przez jego Założyciela O. Mieczysława Marię Mirochna, ucznia Św. Maksymiliana, który spełniając pragnienie Szaleńca Niepokalanej, aby powstał kiedyś Niepokalanów Żeński, założył to Zgromadzenie po wybuchu bomby atomowej w Nagasaki. Po dwuletniej nauce języka japońskiego, rozpoczęła w 1985r. postulat otrzymując imię zakonne Maria Kolbe. Następnie po odbytym dwuletnim nowicjacie i złożeniu pierwszych ślubów zakonnych dnia 8 grudnia 1987r., wróciła do Polski w 1988r., do tworzącej się Wspólnoty Niepokalanowa Żeńskiego w Strachocinie.
W latach 1990-1993 uczęszczała na Prymasowskie Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie. W 1994r. Zgromadzenie wydelegowało S. Marię Kolbe do pracy na nowej placówce w Niepokalanowie. Pełniła tam dwukrotnie funkcję przełożonej klasztoru, a w latach 1995-2001 pracowała w Wydawnictwie Ojców Franciszkanów. Była Redaktorem Naczelnym Rycerzyka Niepokalanej, czasopisma dla dzieci, którego początki sięgają czasów Św. Maksymiliana, a który wznowiony został po wielu latach przerwy, dzięki zaangażowaniu S. Marii Kolbe. W tym czasopiśmie starała się przekazać dzieciom miłość do Boga, do Niepokalanej i ducha umiłowania Ojczyzny, którym sama się odznaczała.
1 lutego 2001 roku, w Wigilię Dnia Życia Konsekrowanego, uległa wypadkowi samochodowemu, który naznaczył s. Marię Kolbe długoletnim cierpieniem. Będąc całkowicie niezdolna do samodzielnej egzystencji, otoczona troską sióstr, dopełniała swego oddanego Bogu przez Niepokalaną życia. Czy to cierpienie s. Marii Kolbe było wypełnieniem napisanej przez nią w 1996r. modlitwy? – Bóg to wie.
„Panie Boże, dziękuję Ci za wszystkie cierpienia i proszę Cię, mój Panie, abyś je stokrotnie pomnożył, jeżeli takie jest Twoje upodobanie. Tego najbardziej pragnę, abyś nie oszczędzał mnie, gdy mnie nawiedzasz cierpieniem, ponieważ wypełnienie Twojej Woli jest dla mnie największą radością”.
17 maja 2017r., o godz. 12.00, odbędą się uroczystości pogrzebowe w kościele Parafialnym w Strachocinie, w miejscu urodzenia Św. Andrzeja Boboli, Patrona Polski.
Prosimy o modlitwę za duszę zmarłej Siostry Marii Kolbe: niech zasługi Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa oraz wstawiennictwo Niepokalanej, wyjednają jej wieczną nagrodę.
s. Karolina Maria Matejczyk
