Z żalem i chrześcijańską nadzieją informujemy, że dnia 10.04.2012 r. w wieku 83 lat w szpitalu w Grodzisku Mazowieckim zmarł Ś.P. O. Bonawentura Jerzy Górski OFMConv.
W Zakonie przeżył 66 lat, w kapłaństwie 58 la. Pogrzeb o. Bonawentury odbędzie się 16.04.2012 r. (poniedziałek) w Niepokalanowie: o godz. 10.45 wyprowadzenie z kaplicy-Sanktuarium Św. Maksymiliana, następnie o godz. 11.00 Msza św. w Bazylice Mniejszej.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie! A światłość wiekuista niechaj mu świeci na wieki! Amen.
ŚP. Ojciec Bonawentura Jerzy Odon Górski, profes wieczysty i kapłan Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie, zmarł dnia 10 kwietnia 2012 r. w szpitalu w Grodzisku Mazowieckim, w wieku 83 lat, przeżywszy 66 lat w Zakonie i 58 lat w kapłaństwie.
Urodził się 18 listopada 1928 r. w Warszawie, jako syn Jana i Stanisławy z domu Jarzyna. Na chrzcie świętym, udzielonym w parafii św. Andrzeja w Warszawie, otrzymał imiona Jerzy Odon. Miał jedną siostrę i jednego brata. Szkołę powszechną ukończył w Szymanowie w 1941 r. Dnia 2 lutego 1945 r. wstąpił do Zakonu i rozpoczął nowicjat w Niepokalanowie, pod kierunkiem magistra o. Artura Zapaśnika, otrzymując imię zakonne Bonawentura. Pierwszą profesję zakonną złożył 3 lutego 1946 r. na ręce Prowincjała o. Hadriana Leduchowskiego. Po ukończeniu nowicjatu kontynuował naukę w Małym Seminarium w Niepokalanowie, wieńcząc ją egzaminem maturalnym. W latach 1948-1950 studiował w Gnieźnie filozofię, tam również złożył śluby wieczyste 8 kwietnia 1950 r. na ręce o. Zefiryna Włodarczyka. Następnie w latach 1950-1953 odbył studia teologiczne w WSD OO. Franciszkanów w Krakowie, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie 29 czerwca 1953 r. z rąk ks. bp Franciszka Jopa.
Po święceniach kapłańskich podjął studia teologiczne na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W roku 1956 został przeniesiony do Gniezna, gdzie sprawował funkcję wykładowcy w Kolegium Filozoficznym OO. Franciszkanów oraz szkolnego katechety w parafii. Od roku 1957 przez dwa lata pracował jako wikariusz parafii i katecheta w Darłowie. W latach 1959-1961 kontynuował studia z zakresu historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, pełniąc od roku 1960 obowiązki przełożonego studentów należących do prowincji warszawskiej. Po zakończeniu studiów w roku 1961 pracował jako duszpasterz, katecheta i rekolekcjonista w następujących klasztorach: w Lęborku (1961-1963), w Kaliszu (1963-1965), w Koszalinie (1965-1968) – gdzie pełnił funkcję Przełożonego domu, w Poznaniu (1968-1971), w Warszawie (1971-1974), w Łodzi-Łagiewnikach (1974-1976), w Poznaniu (1976-1977), w Wyszogrodzie (1977-1979), w Łodzi, ul. Krasickiego (1979-1981), w Warszawie (1981-1984). Uchwałą Kapituły Prowincjalnej z dnia 12 sierpnia 1983 r. o. Bonawentura otrzymał obowiązek Kustosza Kapitulnego.
Następnie pracował duszpastersko, głównie jako rekolekcjonista i misjonarz ludowy w następujących klasztorach: w Łodzi-Łagiewnikach (1984-1992), w Skarżysku-Kamiennej (1992-1995), w Łodzi, ul. Krecia (1995-1996) z jednoczesnym zamieszkaniem w Łodzi, ul. Krasickiego, a od 31 sierpnia 1996 r. aż do śmierci przebywał w Niepokalanowie. Dnia 3 lutego 1996 r. obchodził złoty jubileusz życia zakonnego, zaś 29 czerwca 2003 r. złoty jubileusz kapłaństwa, który przeżywał we wspólnocie z wielką wdzięcznością Panu Bogu za udział w kapłaństwie Jezusa Chrystusa.
O. Bonawentura bardzo szybko zasłynął jako wytrawny kaznodzieja i ceniony misjonarz ludowy. Był zapraszany niezliczoną ilość razy do prowadzenia misji ludowych, rekolekcji adwentowych i wielkopostnych, rekolekcji zamkniętych, rekolekcji i dni skupienia dla zgromadzeń męskich i żeńskich oraz wygłaszania kazań odpustowych. W liście z 7 września 1988 r. tak pisał do O. Prowincjała Mariusza Paczóskiego: „Z uczuciami głębokiej i szczerej wdzięczności pragnę podziękować za to, że przed laty zlecił mi Ojciec Prowincjał dziedzinę rekolekcji. Od tamtej chwili minęło siedemnaście lat, a dziś zakończyła się pięćsetna seria, w której uczestniczyłem dzięki Ojcu Prowincjałowi… Proszę o pamięć przed Bogiem, abym innych pociągając, sam nie został odrzucony”.
Ufamy, że o. Bonawentura, który poświęcił na zawsze swoje życie Panu Bogu i całą swoją postawą, a zwłaszcza słowem pociągał innych do Pana Boga, zostanie przez Niego przyjęty do krainy życia wiecznego.
Opracowanie: o. Dariusz Myszk
Archiwista, Asystent Sekretarza Prowincji
