Urodził się 24 marca 1955 r. w Starachowicach, w województwie kieleckim, w diecezji sandomierskiej, jako syn Józefa i Stanisławy z domu Orczyk. Na chrzcie świętym, udzielonym w parafii pw. Św. Jana Chrzciciela w miejscowości Pawłów, otrzymał imiona Klemens Gabriel. Miał jednego brata. W roku 1960 jego rodzice przeprowadzili się do miejscowości Kotowice w województwie łódzkim. Po ukończeniu szkoły podstawowej pragnął kontynuować naukę w Niższym Seminarium Duchownym w Niepokalanowie, ale z powodu braku miejsc nie został do niego przyjęty, wobec tego zgłosił się do Niższego Seminarium Duchownego OO. Oblatów w Markowicach. Po trzech latach zrezygnował z nauki w tej szkole i ponownie poprosił o przyjęcie do Niższego Seminarium w Niepokalanowie, gdzie tym razem uzyskał odpowiedź pozytywną.
Dnia 30 sierpnia 1975 r. rozpoczął nowicjat w Smardzewicach, ówczesny mistrz nowicjatu – o. Ireneusz Żołnierczyk – napisał o nim m.in.: „posiada usposobienie bardzo spokojne i zrównoważone, wygląda na bardzo poważnego, traktującego swoje życie i powołanie spokojnie, ale na serio i uczciwie. Punktualny, bardzo delikatny (…) na nic się nie skarży i z wszystkiego jest zadowolony. Nigdy nie trzeba mu przypominać obowiązków, poleceń. (…) do Zakonu przywiązany i cieszy się wszystkim, co dobre”. Pierwszą profesję zakonną złożył dnia 29 sierpnia 1976 r.
Przez kolejne dwa lata studiował filozofię w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Krakowie, a następnie przez cztery lata teologię w Łodzi-Łagiewnikach, gdzie również złożył śluby wieczyste 8 grudnia 1980 r. Prosząc O. Prowincjała o dopuszczenie do przyjęcia święceń kapłańskich napisał m.in.: „Całym sercem pragnę służyć Bogu i ludziom jako kapłan – franciszkanin w Zakonie Biedaczyny z Asyżu. Całym sercem chcę nieść ubogim Ewangelię i mówić im o Chrystusie”. Po uzyskaniu pozytywnej odpowiedzi święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1982 r. w Łodzi-Łagiewnikach z rąk ks. bp Józefa Rozwadowskiego.
Następnie pracował jako duszpasterz i katecheta w następujących placówkach: w Gdyni (1982-1985), w Łodzi na Dąbrowie (1985-1988), w Łodzi-Łagiewnikach (1988-1989), w Skarżysku-Kamiennej (30.08.1989-31.12.1989), w Niepokalanowie (01.01-31.08.1990), ponownie w Łodzi na Dąbrowie (1990-1991). W sierpniu 1991 r. został przeniesiony do Warszawy, gdzie kontynuował studia teologiczne na Akademii Teologii Katolickiej, które uwieńczył 18 czerwca 1993 r. obroną pracy licencjackiej z teologii dogmatycznej. Dnia 10 listopada 1993 r. został przeniesiony do Niepokalanowa, w którym powierzono mu, wśród licznych obowiązków duszpasterskich, głoszenie rekolekcji i misji ludowych. Uchwałą Kapituły Prowincjalnej z dnia 3 czerwca 2004 r. otrzymał urząd gwardiana w Wyszogrodzie, a następnie dnia 3 czerwca 2008 r. Rada Prowincjalna powierzyła mu urząd proboszcza w Niepokalanowie. Z dniem 22 sierpnia 2009 r. został przeniesiony ponownie do Łodzi na Dąbrowę, gdzie posługiwał duszpastersko do dnia swojej śmierci.
Śp. O. Zygmunt już od pierwszych lat swego kapłaństwa był niezwykle cenionym kaznodzieją, rekolekcjonistą i misjonarzem ludowym. Głoszenie Słowa Bożego uważał, podobnie jak św. Paweł, za jeden z najważniejszych swoich obowiązków duszpasterskich i dlatego wypełniał go z ogromnym oddaniem i wielkim poświęceniem, czyniąc przez to każde prowadzone przez siebie rekolekcje i misje ludowe, niezwykle owocne dla swoich słuchaczy.
Ufamy, że jak poświęcił na zawsze swoje życie Panu Bogu, tak też zostanie przez Niego przyjęty do krainy życia wiecznego.
Pogrzeb śp. ojca Zygmunta odbył się dnia 24 czerwca 2016 roku o godz. 11.00 w Łodzi, w kościele św. Maksymiliana M. Kolbego. Mszy świętej przewodniczył J.E. ks. bp Ireneusz Pękalski, Biskup pomocniczy Archidiecezji Łódzkiej. Okolicznościową homilię podczas Mszy świętej wygłosił o. Edward Mastalerek z klasztoru w Łodzi przy Skwerze św. Maksymiliana. Kondukt żałobny na cmentarz łagiewnickim poprowadził o. Wiesław Pyzio, Prowincjał.
przygotował o. Dariusz Myszk