O.Piotr urodził się 2 kwietnia 1931 r. w Porąbce w powiecie Olkuskim jako syn Filipa i Katarzyny z d. Domagałów. Ochrzczony został 6 kwietnia 1931 r. w kościele parafialnym w Porębie Górnej. Po ukończeniu szkoły podstawowej i szkoły średniej w wieku 17 lat wstąpił do Zakonu Franciszkanów. Katecheta z ostatniej klasy liceum w roku 1948 w opinii o absolwencie napisał: „Uczeń posiada charakter bardzo dobry: jest pobożny, skromny i koleżeński. Bardzo żywo interesuje się zagadnieniami religijnymi”. O. Piotr w prośbie o przyjęcie do Zakonu zadeklarował: „Pragnę poświęcić się pracy misyjnej. Chcę głosić Słowo Boże wśród ludzi niewierzących lub utrwalać wiarę wśród słabo wierzących. Chcę, aby wszyscy poznali miłość i dobroć Maryi i mogli korzystać z hojnie rozdawanych przez nią skarbów. Chcę pracować nad zbawieniem duszy własnej i moich bliźnich, aby jak najwięcej z nich mogło osiągnąć Królestwo wieczne”.
Nowicjat rozpoczął 1 września 1948 r., a pierwsze śluby zakonne: posłuszeństwa, ubóstwa i czystości złożył 5 września 1949 r. W opinii mistrza nowicjatu o. Piotr był: „zdolny, pracowity, cichy, spokojny, sumienny, delikatnego sumienia i uczuciowy, badający dokładnie swoje powołanie, człowiek szczery i prostolinijny”. Na początku formacji, kiedy przeczytał „Dzieje duszy” św. Teresy od Dzieciątka Jezus, aż tak zakochał się w świętej, że jego ostatnią modlitwą przed snem – jak mówił – nie była modlitwa do Jezusa czy Maryi, ale do św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Po odbyciu nowicjatu rozpoczął studia seminaryjne – filozofię w Gnieźnie w latach 1950 – 1952 i teologię w Krakowie w latach 1952 – 1956. Przed ślubami wieczystymi, które złożył 11 października 1953 r. zobowiązał się, że: „będzie zawsze okazywał jak największe posłuszeństwo, cokolwiek przełożeni według rygoru Kościoła nakazywać będą. Przy tym starać się będzie świecić dobrym przykładem, tak w czynie jak i słowie, aby wywiązywać się z tak zaszczytnych obowiązków wypływających z profesji solemnej, by stać się godnym otrzymać nagrodę obiecaną od Boga.” 25 czerwca 1955 r. przyjął święcenia kapłańskie.
W latach 1956–1961 r. studiował biologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej oraz filozofię ścisłą na KUL-u. Bezpośrednio po studiach specjalistycznych został skierowany do klasztoru w Legnicy, gdzie wykładał biologię i chemię w Niższym Seminarium Duchownym do 1972 r., jednocześnie był duszpasterzem akademickim w Legnicy. W tym samym czasie podjął studia doktoranckie z zakresu biologii na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończył 6 czerwca 1968 r. obroną doktoratu.
W latach 1969–1971 zostały mu zlecone zajęcia z biologii ogólnej oraz ćwiczenia w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Potem przez ponad 20 lat wykładał genetykę i fizjologię roślin na KUL-u i UMCS-ie w Lublinie, będąc asystentem, adiunktem i kierownikiem Zakładu Biologii Ogólnej KUL (1976-1977). Był także wykładowcą filozofii chrześcijańskiej na KUL-u i filozofii przyrody w WSD Franciszkanów w Krakowie.
O. Piotr był również Asystentem prowincjalnym w latach 1977-1980 oraz 1996–2000. W 1989 r. Kapituła Prowincjalna wybrała go na prefekta studiów. W 1992 r. został wybrany na Przewodniczącego Komisji Prowincjalnej ds. Formacji i Nauki. Na początku lat 90. przewodniczył międzyprowincjalnej Komisji ds. Formacji, pracując nad Dyrektorium Formacji dla Prowincji Polskich. Od 1996 do 1998 był Rektorem WSD Franciszkanów w Krakowie. Był członkiem ds. Formacji i Nauki oraz członkiem Komisji Prowincjalnej ds. Apostolstwa. W 1996 r. został nominowany przez Prowincjała Asystentem ds. Misji. Od 1998 r. przebywał w Krakowie w klasztorze św. Antoniego, pełniąc przez 10 lat obowiązek sekretarza ds. animacji misyjnej. W 1999 r. wprowadził niedziele misyjne w parafiach jako stały element animacji misyjnej. Zapoczątkował spotkania opłatkowe dla krewnych franciszkańskich misjonarzy. Redagował i wydawał przez wiele lat biuletyn informacyjny pt. „Nasze misje franciszkańskie”. Często powtarzał za Janem Pawłem II, że „wszyscy ochrzczeni są misjonarzami” i że „każdy powinien być misjonarzem w swoim najbliższym środowisku i otoczeniu”. W ramach animacji misyjnej był odpowiedzialny za adopcję serca dzieci z krajów misyjnych. Towarzyszył siostrom zakonnym, które tworzyły nowe wspólnoty. Od 2001 został spowiednikiem sióstr klarysek w Nowym Sączu.
Oprócz pracy dydaktycznej i naukowej o. Piotr działał w Ruchu Ekologicznym św. Franciszka z Asyżu. Rozwinął ponadto wakacyjne duszpasterstwo w ramach spływów kajakowych. Pierwsze z nich organizował dla uczniów Niższego Seminarium Duchownego, gdzie był Rektorem i dla studentów z Legnicy, Wrocławia i Lublina. „Na pierwszym spływie nabrałem przekonania, że jest najlepszą formą odpoczynku, bycia z przyrodą w ustawicznie zmieniającej się jej formie, integracji międzyludzkiej, wymiany myśli i formacji duchowej” – wyznał swego czasu. Z okazji jubileuszu 60-lecia Kapłaństwa w 2015 r. odbył się w Krakowie kajakowy zjazd spływowiczów. Z tej okazji została wydana książka pod tytułem: Kajaki, nad całym światem kajaki! Spływy kajakowie z o. Piotrem Kyciem w latach 1968–2005 pod redakcją Jadwigi Wartalskiej. Wówczas spływowicze wspominali: „Uczyłeś nas sztuki wypływania na głębię. Ojcze Piotrze, dosłownie i w przenośni – przez prawie 40 lat – w tym niezwykłym wakacyjnym duszpasterstwie <na wodzie> (…). Za to, ze zechciałeś Ojcze Piotrze, wypływać właśnie na głębię i pokazywać każdemu z nas kierunek, byśmy mogli płynąć dalej samodzielnie, dziękujemy Ci za to z całego serca (…). Nasz spływ kajakowy to fantastyczna przygoda z przyrodą, człowiekiem, Bogiem”.
3 listopada 2016 r. o. Piotr trafił do szpitala. Po zdiagnozowaniu zawału serca natychmiast przeprowadzono operację. Po długiej hospitalizacji w dwóch szpitalach, 22 grudnia 2016 r. został przewieziony do klasztoru, gdzie bracia objęli go stałą opieką pielęgnacyjną pod nadzorem lekarza i pielęgniarki.
W pierwszych dniach października stan o. Piotra diametralnie się pogorszył. 4 października parę minut po 21 w otoczeniu modlących się braci o. Piotr Stanisław Kyć odszedł do Pana.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w poniedziałek 9 października 2017 roku w Bazylice św. Franciszka przy ulicy Franciszkańskiej 2 w Krakowie:
godz. 10.30 – Koronka do Bożego Miłosierdzia,
godz. 11.00 – Msza święta,
godz. 12.45 – procesja od bramy do grobowca na cmentarzu Najświętszego Salwatora w Krakowie
Wieczny odpoczynek racz Mu dać, Panie!