Urodził się w Łosiatynie na Wołyniu, w diecezji łuckiej, 4 stycznia 1918 r., w rodzinie rolniczej Saturnina i Janiny Gładkowskiej. Na chrzcie otrzymał imie Mieczysław. Po śmierci rodziców, którzy zginęli podczas wojny polsko-bolszewickiej, przeniósł się do rodziny wujostwa do Zdołbunów i w r. 1928 rozpoczął naukę w szkole powszechnej. Następnie wychowywał się pod opieką babci i uczęszczał do szkoły w Korytkowie Małym (1929-1931). W latach 1931-1937 rozpoczął naukę w kolegium serafickim bernardynów w Radecznicy. Ukończył tam klasę przygotowawczą i pięć lat gimnazjum.
W 1937 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych (bernardynów) i odbył roczny nowicjat w Leżajsku (26 VIII 1937 – 27 VIII 1938). Przyjął wówczas habit i imię zakonne Leoncjusz. We Lwowie skończył I klasę licealną (1938/39). Brał udział w obronie Lwowa 18 września 1939 r. Następnie przez 2 miesiące uczestniczył w tajnych kompletach w Leżajsku. II klasę licealną ukończył na kompletach w Radomiu (1939/40). Na tej podstawie po wojnie wystawiono mu świadectwo maturalne. W Przeworsku odbył pierwszy rok studiów filozofii (1940/41), a w latach 1941-1946 II rok filozofii i studia teologiczne w Kalwarii Zebrzydowskiej.
18 maja 1944 r. przyjął święcenia prezbiteratu z rąk bp. Stanisława Rosponda w kościele Bożego Ciała w Krakowie. W latach 1946-1949 przebywał w Leżajsku pełniąc obowiązki kustosza bazyliki, kapelana Chorągwi Rzeszowskiej Harcerstwa Polskiego, leśnego zgrupowania „Wołyniaka” i Trzeciego Zakonu, katechety i misjonarza. W latach 1949-1960 był gwardianem w Alwerni, a także od lipca do września 1950 r. równolegle przełożonym w Przeworsku. Od 1954 r. był kapelanem sióstr benedyktynek wysiedlonych ze Staniątek do Alwerni oraz definitorem prowincji. W latach 1960-1963 pełnił funkcję zastępcy przełożonego i katechety w Zakopanem. Następnie od kwietnia 1963 do października 1963 r. pełnił urząd gwardiana w Piotrkowie Trybunalskim. W latach 1963-1969 w Kalwarii Zebrzydowskiej sprawował urząd kustosza sanktuarium i ekonoma. W latach 1969-1972 został wikarym w Alwerni, a następnie przez sześć lat był ponownie przełożonym w Piotrkowie Trybunalskim. W latach 1978-1981 był wikarym w Krakowie. W 1981 r. za pracę w konspiracji otrzymał Honorową Odznakę Żołnierza Armii Krajowej Okręgu Łódź „Barka”. W roku 1981 został przełożonym i proboszczem sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Skępem. Przygotował wówczas nową koronę (wcześniejsza, zabytkowa została skradziona) i uroczystości rekoronacyjne cudownej figury Matki Bożej Skępskiej. Po dwóch latach (1983-1984) ponownie pracował w Łęczycy.
Od 1984 r. osiadł już na stałe w Piotrkowie Trybunalskim i został kapelanem organizacji kombatanckich na terenie miasta, w tym także Rodziny Katyńskiej Ziemi Piotrkowskiej. W 1997 r. za szczególne osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju województwa piotrkowskiego otrzymał od wojewody piotrkowskiego medal „Andrzej Frycz Modrzewski 1503-1572”. W tym samym roku został Honorowym Obywatela Miasta Alwerni. W 1998 r. odebrał Dyplom Uznania za zasługi Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W 2000 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Piotrkowa Trybunalskiego oraz tytuł Honorowego Członka Rodziny Katyńskiej Ziemi Piotrkowskiej. W 2001 r. został uhonorowany Nagrodą im. Jana Pawła II przez Katolickie Stowarzyszenie Civitas Christiana. Jest autorem autobiografii pt. Ofiara wojen XX wieku księdzem w PRL-u, wydaną w Piotrkowie Trybunalskim w 2004 r.
Śp. o. Leoncjusz żył 97 lat, w tym 77 lat w Zakonie i 71 lat jak kapłan.